Haftanın tam ortasından herkese merhabalar arkadaşlar. Nasılsınız ? İyisinizdir inşallah. Sizlere bölüme geçmeden önce bir şey söylemek istiyorum. Daha önce de söyledim sizlere aklımda bir kurgu vardı ve bende gerçekten beğendiğim devamını getireceğime inandığım için yazmaya başladım. Sizlere bahsetmemin üzerinden baya bir geçti. Baya bir bölüm yazdım diyebilirim. Açıp okuyorum düzeltmeler yapıyorum yeni bölümler yazıyorum... Ne zaman yayımlarım bilmiyorum. Ne zaman biteceği belli olmasa da Tersin Düzü final yaptıktan sonra gelebilir veya finale yakın veya biraz zaman geçtikten sonra bilmiyorum ama yayımlamak ve sizlerin de okumasını çok istiyorum. Ben yazmaya önceden başladım yeni kurguyu e bu zaman içinde bir sürü yeni hikaye çıkacak ve konuları benzer replikleri benzer diye biraz tedirginim aslında. Çünkü yazdığım bölümler elimde ve tutuyorum üstüne koyarak yazmaya çalışıyorum ama işte benzer bir şey çıkar belki benzer bir replik çıkar diye çekinmiyor değilim. Bana bu konu ile ilgili görüşlerinizi yazarsanız inanın çok sevinirim♥ Şimdiden çok teşekkür ederim ♥ Sizleri çok seviyorum♥♥♥
İyi okumalar ♥
》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》
"Kerem önündeki yemeğe dahi dokunmamış tüm gece dalıp dalıp gitmişti. Ne bir şey yapası geliyordu ne de konuşası... Sadece öylece bekleyip düşünesi geliyordu. Düşünüp bir çözüm bulmak istiyordu. Ama lanet olsun ki bir şey bulamıyordu! Elinden hiç bir şey gelmiyordu! Ne karşı çıkabiliyordu ne de konuşabiliyordu! Sadece bu çaresizliğe gözleri yanıyordu. Elinden hiç bir şey gelmiyordu ve ona en çok dokunan da bu oluyordu. Lavaboya gideceğini söyledikten sonra Zeynep'ini öptü ve kalktı. Kapıyı öyle bir açmıştı ki sesi değişmişti. Ellerini lavaboya yaslarken başını öne eğip kapattı gözlerini. Sinirini bir şeyden çıkartmak istiyordu! Bir şey içini soğutsun istiyordu ama yoktu! Hiç bir şey geçirmiyordu bu acıyı! Yanan gözlerini açtığında başını geri kaldırıp çekildi. Cebindeki telefonu çıkartıp Aras'ın numarasını buldu. Bir süre beklediğinde karşıdan gelen sese karşılık verdi. "
_ Aras, benim Kerem.
_ Numaran vardı biliyorum. N'oldu? Ters giden bir şey yok değil mi?
_ Ters giden bir şey var. Lanet olsun ki yine iyiye giden bir şey yok!
_ N'oldu? Söyle çabuk.
_ Hastalığın belirtilerinden olduğunu biliyorum; Zeynep'in saçları... Dökülmeye başladı. Bugün bir baktım birazı elimde kaldı. Aras n'olur bir şey söyle. Bir şey de yapalım. Bir yer söyle oraya gidelim ama bir şey de. İyiye gidecek bir şey de.
"Karşı taraftan sessiz bir küfür ile derin sıkıntılı bir ses duydu. İşte bu da iyiye gitmediğini gösteren bir işaretti. "
_ İlaç tedavisinin olumlu yönde olmadığını gösteriyor bu. Ümitliydik! Lanet olsun çok ümitliydik! İyiye işaret değil bu! Hemde hiç. Gelmeniz lazım Kerem. Kontrol etmeliyiz.
_ Zeynep farkında değil. Ben fark ettim ona söylemedim. Şimdi... Ben söyleyemem. Yapamam Aras. Bugün değil. Yarın gelsek olur mu? Erkenden geliriz.
_ Tamam olur. Bekliyorum yarın.
"Telefonu kapatıp elinde tutarken biraz daha sıkarsa kırılacağına emindi. Elinde ne varsa atıp parçalamak istiyordu ama duruyordu. Zeynep için duruyordu. Mutluydu ve bu anı bozmak istemiyordu. Derin bir nefes alıp telefonunu cebine koyarken aynı hırsla sinirle çıktı. Masaya gidene kadar sinirini yenip üzüntüsünü belli etmemek için çabaladı. Masaya oturduğunda Zeynep ona döndü. "
_ Nerde kaldın Kerem, seni bekliyorum.
_ Geldim işte güzelim. Ee nasıl? İyi yazmışız değil mi dışarı çıkarak?
_ Çok iyi yapmışız. İyi ki geldik.
" Kerem gülümsedikten sonra uzanıp yeniden öptü. Zaten bırakmak istemiyordu bir de öpmeyi bırakmak istemiyordu. "
_ Sen bir şey yemedin. Beğenmediysen başka bir şey isteyelim.
_ Yok birtanem beğendim, beğendim de iştahım yok.
_ Hmm, peki.
_ Zaten artık buralarda ya da başkasının yaptığını yiyeceğimi sanmıyorum. Sadece senin yaptıklarını yiyeceğim.
_ Zehirlenirsin. Ya da aç kalırsın.
" Kerem elini tutup dudaklarına götürdü ve yumuşacık bir öpücük bıraktı. "
_ Gelirse senin elinden gelsin.
"Zeynep gülümserken elini çekmeden yaklaşıp sarılarak iyice sokuldu sevdiği adama. Kerem sımsıkı sarılırken ellerini saçlarına götürmeye korkuyordu. Eğer düşünmeye devam ederse kendini tutamayacaktı biliyordu. Asla ağlmaz denilen adam sevdiği kadın için ikinci kez zor dayanıyordu, kendini sıkıyordu. Onlar için sorunsuz olsada Kerem için çok zor bir akşamdı. Restaurant'tan çıktıklarında Can başka bir yere gitmeyi teklif etti. "
_ Burda bitmesin bence, bara falan gidelim.
_ Olur as....
_ Yok kardeşim sağol. Biz eve gidelim. Zeynep de dinlensin, yoruldu zaten.
_ Yorulmadım.
_ Olmaz güzelim lütfen. Başka bir zamana. Siz gidin, eğlenmenize bakın.
_ Peki siz bilirsiniz.
_ Başka zaman gideriz birtanem. Kerem doğru diyor senin dinlenmen lazım.
" Zeynep gitmek istiyordu. Her seferinde böyle engellenmek istemiyordu. Ama mecburen onayladı. Onlarla görüştükten sonra Kerem'in elini tutmasına karşılık verdi. "
_ Gitsek bir şey olmazdı. Otururduk orda da.
_ Hayır bebeğim, orası yakınından geçerken bile yoruyor insanı. Ben seni riske atamam. Biz de başka zaman gideriz. Şimdi eve gidiyoruz.
_ Onu fark ettim.
"Kerem ses çıkartmadı çünkü gitmek istediğini biliyordu. Eve geldiklerinde Zeynep uykusu geldğini söyleyip yukarı çıktı. Siniri bozulmuştu bu olaya. İyiliğine olduğunu biliyordu ama istemiyordu. İyileşmek istiyordu hemen. Üstündekileri değiştirip yatağa girdi. Çok geçmeden o güvenli kolları hissetmişti belinde. Sırtını sevdiği adamın göğüsüne iyice yaslarken daha rahat şekilde kapattı gözlerini. "
_ Seni üzmek istemediğimi çok iyi biliyorsun.
_ Çok iyi biliyorum.
"Elini belindeki ellerinin üstüne koyup iyice sarıldı ona. Ellerini çekmeden kollarının arasında ona doğru döndü. Zaten yakınlarken iyice yaklaştı, bir eli ile sarılırken bir elini de yüzüne koydu. "
_ Sadece, bu şekilde karşımıza çıkmasını sevmiyorum bu hastalığın. Bizi herşeyden engelliyor. Kısıtlamasını istemiyorum. Artık bitsin istiyorum.
_ Bitecek. Biz engel olmasın diye böyle önlem alıyoruz. Yoksa hiç bir şey olmayacak. Zaten yarın Aras'ın yanına gideceğiz.
_ İlaç için mi?
_ Hem onun için hemde kontrol için. İçim rahat etmiyor biliyorsun.
_ Biliyorum sevgilim. Zaten senin için katlanıyorum ben bunlara. Bizim için. Ama umarım ben dayanabilirim.
_ Dayanacaksın! Yapman gereken tek şey bu. Başka yolun yok. Dayanacaksın.
" Zeynep gözlerini kapatıp hemen sokuldu Kerem'e. Onun için belki ileride ki çocukları için dayanacaktı. Kerem'in de kendine sımsıkı sarılması ile kokusunu içine alarak kendini o güvenli kollarda bıraktı uykuya. "
"Kerem o uyuyana kadar bekledi. Kendi de uyumaya çalıştı ama olmadı. İçi daralırken Zeynep'in başını öpüp yavaşça yastığa koydu ve yine öpüp kalktı. Dayanamıyordu. Eli kolu bağlı oturmak o kadar koyuyordu ki... Sabahı nasıl getirecekti onu bile bilmiyordu. Ellerini ensesine giderken başını öne eğdi. Aldığı nefes sanki dışarı çıkmıyor onu boğuyordu. Bir şey olmasın diye gözünün önünden ayırmazken bazı şeyler giriyordu onların arasına. Gözünden direk yere düşen yaşı terslemedi. Zaten hislerini Zeynep'e belli etmemek için tutuyordu, içine atıyordu ve artık tutamıyordu. Yeşil gözleri kendini sıkmaktan kıpkırmızı olmuştu ve en sonunda her yaş peş peşe düşmeye başlamıştı. İkinci kez ağlıyordu. Kalbi olan kadın için ikinci kez ağlıyordu. Anlatılmaz duyguyu kendisi yaşıyordu. Ellerini en sonunda gözlerine götürüp sildi. Başını arkaya doğru yavaşça çevirip Zeynep'e baktığında hâlâ uyuduğunu gördü. Derin bir nefes alıp yanına geri uzandı ve hemen kollarının arasına alıp öptü. Onun da hemen kendisine sarılması ile yüzünde acı bir gülümseme oluştu. Ağrıyan gözlerini onun güzel kokusu ile kapattı, yarının iyi olmasını dileyerek. "
"Kerem Zeynep'i zorla kaldırdı yine yataktan. İçi doktora gitmeden rahat etmeyecekti bu yüzden erkenden kalkmıştı. Bir şeyler atıştırdıktan sonra çıktılar evden. "
_ Kerem neden erkenden gidiyoruz ki? Aras her zaman alır bizi biliyorsun.
_ Biliyorum güzelim. Ama olsun gidelim baksınlar işte.
"Hastaneye geldiklerinde Aras'ın odasına çıktıklar hemen. "
_ Hoşgeldiniz. Nasılsın Zeynep ? İyisin değil mi?
_ Evet, iyiyim. Kötü giden bir şey yok bence.
_ Böyle düşünüyor olman güzel. Zaman kaybetmeden muayene edelim seni. Ona göre konuşuruz.
" Zeynep isteksiz olsada mecburiyetten başını salladı ve yönlendirdiği tarafa geçti. Uzun sürmeyecek şekilde de olsa kontrol yapıldıktan sonra geri odaya geldiler. "
_ Bir şey yok değil mi?
" Aras koltuğa otururken sıktı dişlerini. Söylemesi hiç bu kadar zor olmamıştı. Hiç bu kadar ağır gelmemişti. Hiç bu kadar yaralamamıştı. "
_ Ben... Bence açık konuşmalıyız.
" İşte beklemediği bir şey geliyordu. Dünden beri istemediği duymak istemediği şeyler geliyordu. Kerem haberi dahi olmadan nefesinin tutup öyle dinlemeye başlamıştı Aras'ı. "
_ İlaç tedavisi şuanda olumlu gitmiyor. Hiç beklemediğim bir şekilde hemde. Ben olumlu geçer ilaçla yenebiliriz derken... Çok üzgünüm. Üzgünüm ama olumlu değil. Bu durumda ilaç tedavisine devam etmenin de bir anlamı yok.
"Zeynep bunu beklemiyordu. İyisin böyle devam ederse en kısa zamanda atlatacağız demesini bekliyordu. İyi olumlu şeyler duymak istiyordu bunu bekliyordu."
_ Nasıl yani?
_ İlaç tedavisi ters etki veriyor olumlu etki etmiyor. Yani devam etmeyeceğiz.
_ Tedavi durduysa ne olacak Aras?! Adam gibi söyle!
_ İstemesekte belli riskler taşısa da son çare ameliyat.
_ Hayır!
"Zeynep dolan gözleri ile başını iki yana olumsuzca salladı. "
_ İstemiyorum ameliyat olmak. Risleri çok büyük. Kendim için değil... Göze alamam bunu. Hayatımın yarısını yarım geçirmek istemiyorum. Başka bir yol yok mu Aras? Bu risklerin olmadığı bir yol.
_ Keşke olsa Zeynep. Benim için kolay mı sanıyorsun? O kadar zor ki. Yaptığım işten nefret ediyorum ben. Lanet olsun ki yok!
_ Tek bir yol varsa sonuna kadar kullanacağız bu şansımızı. Senin kurtulmaktan iyileşmekten başka bir şansın yok. Eğer bu şansımız o ameliyatla olacaksa ve sen iyileşeceksen en kısa zamanda en iyi doktor tarafından en iyi hastanede ameliyat olacaksın, güzelim............................