_ Güzel bir haftasonundan herkese merhaba:) Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Sizlere yeni bir bölüm getirdim. Bana düşüncelerinizi yorum olarak yazarsanız çok sevinirim. Sizleri çok seviyorum♡ İyi okumalar ♡
》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》
" Zeynep gözleri hâlâ dergide takılı kalırken yutkunup başını kaldırıp yüzü gülen Selin'e baktı. Yüzü mutlu olduğuna göre bir şey söylememişti Aras. Derin bir nefes alırken tekrar önündeki dergiye döndü ama Kerem'in sesi ile bu sefer ona döndü. "
_ Abi mi? Selin'in abisi mi var güzelim?
_ Evet canım abisi var. Adı Aras. Doktor, yurt dışındaydı.
_ Öyle mi? Bilmiyordum.
" Zeynep gülümseyip önüne döndü hemen. Selin bir süre konuştuktan sonra kapatıp aynı neşe ile onlara döndü. "
_ Abim dönmüş bu sabah. Çok mutlu oldum ben hemen yanına gidiyorum çok özledim çünkü, uzun zamandır göremedim biliyorsunuz.
_ Bizde geliyoruz Selin biz de çok özledik uzun zaman oldu Aras Bey'i görmeyeli bakalım neler yapmış.
_ Zeynep canım sen dinlen. Abim burdadır sanırım bir süre. Ben ona da söylerim yarın görüşürsünüz.
_ İyi olur valla Selin. Sen selamımı söyle, çok öpüyorum onu.
_ Olur söylerim. Sende dikkat et kendine.
" Selin hemen çantasını alıp heyecanla ve mutlulukla gelip Zeynep'i öptü. İyi ve Kerem'in yanında olduğunu bildiği için rahatlıkla çıktı evden. Diğerleri de aynı şekilde iyi olduğunu bildiklerinden aynı şekilde öpüp çıktılar Selin'in peşinden. Zeynep'in yine aklına gelmişti işte. Yine bir anda olsa unuttuğu olayı hatırlamıştı. En çok Kerem'e ihtiyacı vardı. Onun sevgisine, sarılmasına, varlığına. Dergiyi uzun süre inceledikten sonra dizlerinin üzerine koyup başını da Kerem'in göğüsğne yasladı. İşte herşeyi unuttuğu mutlu olduğu yerdeydi. Sımsıkı sarılırken başını daha çok bastırdı göğsüne. "
_ Çok güzel olmuş, tahmin ettiğimden daha güzel hemde.
_ Bende çok beğendim birtanem. Hep saklayacağım. Hattâ benim sana bir süprizim var. Süprizi yapabilmek için yanlız kalmamızı bekledim.
" Zeynep'in yüzü gülmeye başlarken başını kaldırıp baktı gözlerine. "
_ Ne süprizi? Ne yaptın?
_ Gel benimle, bakalım beğenecek misin ?
" Kerem mutlulukla Zeynep'in elini tutup kaldırdı oturduğu yerden. Zeynep'in sesini çıkarmayan meraklı bakışları arasında merdivenlerden çıkartıp odalarının kapısına kadar getirdi. Durup Zeynep'e döndü ve elindeki elini öpüp güzel gözlerine baktı. "
_ Gözlerini kapat bebeğim.
_ Peki.
" Zeynep merakla hâlâ gülümserken gözlerini kapattı ve Kerem'in yönlendirmelerine uydu. Odadının kapısının açılma sesi ile birlikte dudaklarında muhteşem bir öpücük hissetti. Gülümsemesi daha da büyürken açmadı gözlerini ve odanın içine girdiklerini hissetti. Kerem elini bırakmıştı. Tam yüzü düşecekken ve gözlerini açacakken bellinde onun güçlü kollarını hissedince rahatladı. Kerem boynunu ensesini öpmeye başlayınca gülümseyerek bekledi. "
_ Öpmen bittiyse artık açabilir miyim gözlerimi? Çok merak ediyorum. Gözlerimi açtıktan sonra da öpmeye devam edebilirsin.
_ Peki, açabilirsin o zaman.
" Zeynep hemen merakla açtı gözlerini. Dikkatle bakarken karşısında koskocam bir tablo gördü. Şaşırdığı tablo değildi. Tablodaki sen beğendikleri en sevdikleri derginin kapağında ki fotoğraflarıydı. Tablo çok büyük olmakla birlikte içeri girer girmez kendine baktırıyordu. Ağzı şaşkınlıktan açılmıştı ki gözüne yan taraftaki tablo çarptı. Bu sadece kendisiydi. Kerem hep çok güzel gülüyorsun dediği için kocaman gülümserken olan resmini yaptırmıştı. Bir süre sadece öyle beklerken yavaşça döndü Kerem'e. Sımsıkı sarılıp, kokusunu içine çekerken öptü boynunu. "
_ Bu da çok güzel olmuş. Çok teşekkür ederim. Çok beğendim. Nerden aklına geldi ? Ayrıca ne ara yaptırdın sen bunları?
_ Çok güzel olduğunu biliyorum, çünkü sen varsın. Çekime gidip ilk fotoğrafımızı çektiklerinde aklıma geldi ve sen anlamadan söyledim. Beğenmene çok sevindim. Hep senin gülümsemenle güzel yüzünle uyanacağım. Tabii sen yanımda uyanmadığın sürece bu da biraz uzak bir şey ama olsun.
"Zeynep başını kaldırıp gözlerine baktıktan sonra öptü çok özlediği dudaklarını. Karşılığını anında alırken bir elini yanağına bir elini ensesine koydu. "
_ Seni çok seviyorum Kerem çok seviyorum.
_ Bende seni çok seviyorum güzelim çok seviyorum.
_ Ben bu akşam gitmek istemiyorum, senin yanında kalmak istiyorum.
_ Bende öyle olmasını istiyorum. Ama önce annenleri de bir ara.
" Zeynep sevgiliyle gülümsedikten sonra sıkıca tekrar öptü Kerem'i ve mecburen ondan ayrılıp koltuğun üzerindeki telefonunu aldı eline. Koltuğa oturtduktan sonra Kerem'in de oturmasıyla karşı taraftan ses geldi. "
_ Zeynep! Nerdesin kızım sen!? Seni arıyoruz sabahtan beri! İnsan bir haber verir! Aklım çıktı! Böyle şeyleri hiç sevmediğimi biliyorsun! Not yazar, ne bileyim mesaj falan atar insan! Nerdesin şimdi? !
_ Özür dilerim babacığım haklısın haber vermeliydim ama sadece hava almak istedim gerçekten. Sahildeydim. Biraz oturdum dolaştım. Böyle şeyleri sevmediğini biliyorum tekrar özür dilerim bir daha olmayacak söz. Şimdi de Kerem'in yanındayım. Bugün burda kalmak istiyorum. Yarın gelirim olur mu?
_ Zeynep eve gelseydin bir yüzünü görseydik kızım annen de çok merak etti.
_ Tahmin edebiliyorum. Çok öptüğümü söylersin merak etmesin. Dediğim gibi yarın gelişte görüşürüz hem zaten bir şey yok ortada gayet iyiyim.
_ Tamam kızım dikkat et kendine olur mu ? Aklım kalmasın sende. Seni çok seviyoruz.
_ Bende sizi çok seviyorum babacağım. Görüşürüz.
" Zeynep zorla yutkunup kapattı telefonu. Aldığı yere yanına bırakıp Kerem'e döndü hemen. "
_ Merak etmişler tabii ama ben senin yanında kalmak istiyorum. Neden bilmiyorum ama sana ihtiyacım var.
" Kerem dolu gözlerinden hiç bir şey anlamamıştı. Neden dolmuştu gözleri? Bir şey mi olmuştu yoksa? Söylemediği bir şey. Hemen daha çok yaklaşıp aralarında ki mesafeyi sıfırlayıp kapattı ve saçlarını okşarken öptü dudaklarını. "
_ Bir şey mi oldu bebeğim? Bana söylemek istediğin bir şey mi var?
_ Bir şey olmadı. Sana söylemek istediğim tek şey seni çok sevdiğim. Seni çok özledim, iki dakika uzak kalsam çok özlüyorum o yüzden ihtiyacım var sana.
_ O zaman benim de sana çok ihtiyacım var. Bende seni çok özledim.
"Kerem dayanamayıp yaklaştı ve özlediği dudaklarını öpmeye başladı. Zeynep hemen ona sarılıp aynı şekilde özlem ile karşılık verdi. Bir tek Kerem'i istiyordu yanında bir tek onu. Bir tek ona ihtiyacı vardı onun sevgisine aşkına gücüne varlığına.. Sevdiği adama. Özlemle öpüşüne karşılık verirken çıkarttı aklından bu düşünceleri. İşte mutlu olduğu yerde mutlu olduğu kollardaydı. Düşünmemeliydi, düşünmeyecekti. Sevdiği adam kendisini kucaklarken kollarını boynuna dolayıp sımsıkı sarıldı ona. Sırtı yumuşacık yatak ile buluşunca baktı yeşilin en koyu halini almış gözlere. Koyu yeşil koyu kahvelerle buluşup tek hale gelmişti. Kerem tüm yüzüne tek tek öpücük bırakıp sevdiği kadının kokusunu hissederken aynı zamanda izledi onu. Boynunu öpmeye başlarken Zeynep ikisininde biraz doğrulmasını ve bu sefer Kerem'in uzanmasını sağladı. Onun kendine yaptığı gibi tüm yüzünü koklayarak öptü yeri geldiğinde izledi.. Gözlerinde daha çok tutkuyu görürken dudaklarını öpüp tişörtünü çıkarttı üstünden. Kerem biraz doğrulup öpmeye başlarken aynı anda çıkarttı tişörtünü..."
"Zeynep sırtını Kerem'in göğsüne yaslayıp arkadan kendisine sarılan kollarına sarılmıştı. Göğsünün düzenli nefesinden sevdiği adamın uyduğunu anladı ve yavaşça ona dönüp gülümseyerek yanağını okşadı. Dakikalarca izledi. Yanağını öpüp tekrar eski pozisyonunu aldı ve kollarına sarıldı. Gözlerini kapattığında uykusu gelmemişti, sanki karnıda acıkmıştı biraz. Canı tatlı bir şeyler çekiyordu. Gözlerini açtığında gözü karşıdaki dolaba takıldı. Dolap biraz açılmıştı ve Kerem'in gömlekleri gözüküyordu. Yapmak istediği bir şeydi bu. Onu uyandırmadan yavaşça kalkıp karşıdaki dolabı açtı ve Kerem kokan gömleklere baktı gülümseyerek. Açık mavi olan bir tanesini alıp giydi hemen. Sadece göğsüne kadar düğmeledi ve aynadan kendine baktı. Bol gelmişti ve kalçalarını kapatmıştı. O kadar hoşuna gitmişti ki karşısında ki görüntü. Gömleği biraz kaldırıp kokladı. Yıkansada ütülensede Kerem kokuyordu onun kokusu sinmişti üstüne. Bir kez daha baktı aynadan ve o sırada arkada uyuyan sevdiği adamın yansımasıyla karşılaştı. Hemen ona dönüp eğildi dudaklarını ve yanağını öpüp kokusunu çekti içine. Yavaşça geri çekilip çıktı odadan ve aşağıya mutfağa gitti. Hemen buzdolabını açıp baktı. İstediği bir şey bulamayıp tam kapatacakken tabağın içindeki çilekleri gördü yüzü gülmeye başlarken çıkartıp tezgaha koydu ve çikolata sosunu alıp başka bir tabağa döktü. Hemen bir tane çileği alıp sevinçle çikolata sosuna batırdıktan sonra ısırdı. Tadı daha çok hoşuna giderken istemsizce kapattı gözlerini. İkinci çileğin sonuna geldiği sırada bir anda belinde hissettiği kollar ile irkildi. "
_ Şşhh, benim güzelim.
" Zeynep derin bir nefes alırken yuttu ağzındaki çileği. "
_ Korktun mu?
_ Bir anda olunca bende dalmışım irkildim birden. Seni uyandırmak istemedim ama canım bir şeyler çekti.
" Kerem gülümseyip çenesini omzuna koydu ve kendine daha çok çekip daha çok sarıldı beline. "
_ Hmm, canın bir şeyler çekti demek. Benden daha çok yakışmış gömlek.
" Zeynep başını ona doğru yaslarken gülümsemeye başladı. Dikkatini çeken ilk şey bu olmuştu."
_ Bana biraz büyük oldu tabii ama ben yine de çok sevdim. Hiç sana vermeyi düşünmüyorum biliyor musun? Sanırım benim oldu.
_ İstediğin gömlek olsun. Yukarıdakilerin hepsi senin. Yeterki sen giyin yeterki sen koksunlar. Hatta yarın bu üstündeki gömleği giyeceğim.
_ Tamam bende sen giydikten sonra alırım. Daha çok senin gibi kokar o zaman.
_ Bana yok mu ? Canım çekti şimdi.
"Zeynep hâlâ mutlulukla
gülümsemeye devam ederken yeni bir çilek aldı ve az önce yaptığı gibi çikolataya batırıp çıkarttıktan sonra hâlâ kollarındayken döndü Kerem'e. Çileği dudaklarına yaklaştırdı ve yemesini izledi. Çikolata sosunun olduğu tabağı yanına çekip tekrar batırdı ve bu sefer kendisi ısırdı. Kerem'in dudağında kalmış olan çikolatayı görünce gülümseyerek öptü orayı."
_ Keşke baştan uyandırsaymışsın beni güzelim.
_ Keşke. İçecek bir şey vardır heralde.
"Zeynep geçecekken Kerem yüzündeki gülümsemeyi hiç bozmadan tuttu onu. Dudaklarını dudaklarına dokundurup çektikten sonra baktı gözlerine. "
_ Var. Gel.
"Zeynep bir diyemeden Kerem tutmuştu elinden ve bir yere götürmeye başlamıştı. Seslenmeden gitmeye başlamıştı peşinden. Salona gelince büyük dolabın önünde dururlar. Kerem dolabı açıp önce iki içki bardağını alıp uzattı Zeynep'e. Zeynep elinden alıp tutarken yeniden dolaba dönüp bu sefer içki şişesini aldı. Daha sonra Zeynep'e gülümseyerek bakıp ilerdi. Zeynep peşinden ilerlerken büyük camın önünde bulanan yerdeki puflara otururlar. Dışarıya bakınca gece olsada dışarıdan gelen ve gecenin aydınlattığı bir ışık vardı. Kerem şişeyi açıp doldurdu bardaklara. Birini Zeynep'e verirken diğerini de kendi önüne yere koyar ve kolunu açar. Zeynep biraz daha yaklaşıp kollarının arasına girerken öptükten sonra sırtını yasladı göğsüne. Ayaklarını uzatırken yanında duran bardağı aldı eline. Bir süre bakıp oynarken sonunda götürdü dudaklarına. Sessizlik sakinlik vardı. Mutluluk vardı. Kerem'in boynunu öpmesi ile gözlerini kapatırken dinledi kendini. Kötü düşünceleri düşünmeyecekti şimdi sırası değildi. Kerem'in dudaklarının boynundan çekildiğini hissedince açtı gözlerini. Onun bitmiş olan bardağına içki koyduğunu görünce onun bardağını alıp kendi bardağını koydu yerine. Başını kaldırıp gülümseyerek ona bakarken aynı şekilde karşılık aldı. Kerem'in dudaklarının denk geldiği yerlerden içmeye devam ederken bir süre hiç konuşmadan durdular. Kerem'in yine Zeynep'i öpmeye başlamasıyla Zeynep uykusu geldiğini hissetti. Gözlerini kapatıp başını daha rahat şekilde yaslarken öpülmeye devam ediliyordu. Şuanda içinde bulunduğu durum istediği şeydi olması gerekendi. Sevdiği adamın kollarındaydı ona teslimdi. Ama hakkı var mıydı? Ne olacağını bile bilmediği bir şeye sevdiği adamı sürükleyebilir miydi? Böyle bir şey yapabilir miydi? Onun hayatından çalmak değil miydi bu? Ona haksızlık değil miydi? Karar vermesi lazımdı. Bir an önce karar vermesi lazımdı. Ya bu uçurdum tek başına düşecekti ya da yanında Kerem'i de götürecekti. Ama tek bildiği şey bu uçurumdan nasıl düşerse düşsün kafa üstü çakılıp kalacağıydı.........................................