_ Merhabalar arkadaşlar. Güzel bir haftasonu olsun hepimiz için. Bu arada arkadaşlar bölümler artık çarşamba-cumartesi günleri gelecek. Bu bölümü dikkatlice okursanız çok sorduğunuz sorunun cevabını alacaksınız. İki sorununda cevabını alacaksınız diyeyim hatta. Yorumlarınızı bekliyorum benim için çok değerli ve önemliler sizler gibi. Kendinize çok iyi bakın sizleri çok seviyorum.
İyi okumalar...
♥♥♥
》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》
_ Zeynep müsaitim ama saat geç oldu evdeyim. Sesin hiç iyi gelmiyor hayırdır bir şey mi oldu?
_ Saat geç oldu farkındayım ama çok önemli bir konu var sana gelebilir miyim?
_ Tabii ki, gel hemen bekliyorum.
" Zeynep telefonu kapattığı gibi gözlerinden nedensiz yere kötü şeyler hissederek yataktan kalkıp üzerine titreyen elleri ile öylesine bir şeyler geçirip hızlıca çıkar evden. Kimseye bir şey demeyecekti. Desede ne diyecekti ki? Ama kötü şeyler hissediyordu. İçinde farklı bir şey vardı hissediyordu. Taksiye binip istediği yere giderken inip titreyen vücudu ile ilerleyip kapıyı çalar. Kapıyı açan kişiyi görür görmez hemen sarılıp göz yaşlarını serbest bırakır. Sarıldığı adam konuşurken aldığı endişeli sesin nedenini şimdi daha çok merak ediyordu. Bu saatte ne olmuştu da ağlayarak gelmişti? Bir süre kapıda bir şey demeyip sıkıca sarılıp ağlamasını dinlerken daha sonra hâlâ sarılı vaziyette belinden tutup içeri alır ve kapıyı kapatır. Ellerini saçlarına götürürken kollarında ki kadının daha fazla titrediğini hisseder. Gözlerini onun bu hissine karşılık kapatıp bir süre sonra açar ve saçlarındaki ellerini biraz hareket ettirir. "
_ Zeynep? Şhh tamam, tamam canım. Ne oldu anlat hadi. Merak etmeye başladım ve endişeleniyorum.
" Aras yavaşça sakinleştirmek için saçlarını okşamaya devam ederken söylediği sözlerle hâlâ bir cevap alamaz Zeynep den. Derin bir nefes alıp endişeyle verirken yeniden dener şansını ve ellerini yüzüne getirip akmaya devam eden göz yaşlarını siler. "
_ Tamam önce oturalım sen kendine gel öyle konuşalım.
" Zeynep'e belinden destek verip salona getirir ve oturtduktan sonra bir süre yanına ona dönük şekilde oturup ellerini tutar ama Zeynep'in ağlamaya devam edip yüzüne bakmaması ile biraz zaman tanır ona. "
_ Otur tamam mı sen? Ben geliyorum hemen.
" Aras endişeyle kalkıp mutfağa gider. Elinde bir bardak su ile geri dönerken tekrar oturup suyu uzatır. Zeynep kendine gelmek için alıp bir kaç yudum zor içer ve önündeki sehpaya bırakır. Aras tekrardan elini tutarken Zeynep'in kızarık gözleri buluşur kendi gözleri ile. "
_ Şimdi anlat bakalım. Ne oldu? Neden ağladın?
_ Aras.
_ Söyle canım hadi söyle.
_ Seni bu saatte rahatsız etmek istemezdim, Amerikadan da bugün döndün yorgunsun biliyorum ama sana danışmak istedim.
_ Beni rahatsız etmiyorsun Zeynep. Selin nasıl benim kardeşimse sende benim için öylesin. Evet bu sabah döndüm Amerikadan. Ama artık gerçekten aşırı derecede merak ediyorum ne olduğunu.
" Zeynep bir an kızaran gözlerini yere çevirip tekrar Aras' a bakar. Dudaklarını birbirine bastırıp göz yaşlarını geri iterken onlara engel olup titreyen kısık sesini çıkartmaya başarır. "
_ Bir kaç gün önce restorantdaydık kahve içtik ondan önce de bir kaç işimiz vardı, benim birden midem bulandı hemen lavaboya gittim herşeyi çıkardım yorgunluktandır dedim ama beni kuşkulandıran şey kustuğumda ağzımdan aynı zamanda kan da gelmesiydi.
_ Kusarken kan ile birlikte mi kustun!?
_ Evet sonra elimi yüzümü yıkadım dengem bozuldu bir süre. Neyse ki sonra geçti. Sonra ben uyudum dinlenmek için geçer diye. Bir süre uyumuşum kalktığımda beynime öyle bir ağrı yerleşti ki anlatamam sanki bir şey tam beynime vuruyordu. O sırada o ağrıyı yaşarken gözüm yastığa takıldı yastıkta kan vardı. Ellerim titremeye başladı yüzüme baktığımda yine ağzımdan kan geldiğini gördüm. Sonra vücudum titremeye başladı zor da olsa odada çıktım ama bu seferde ağrı ile birlikte başım döndü herşey oynamaya başladı. Merdivenlerden inemeyecek duruma gelince oturdum hemen. Herkes yanıma geldi ama sesleri bile kaldıramadım o sırada, gözlerim kapanmıştı ve açamadım gerçekten açamadım gözlerimi. Sonra eve döndüm yine uydum uyandım yine başım ağrıdı ve yine yastıkta kan vardı Aras. Bu normal bir şey mi? Ben daha önce hiç yaşamadım böyle bir şey. Sen doktorsun yani tamam test veya kontrol yapmadan bilmezsin ama ne bileyim tahmin edersin heralde. Korkuyorum ben, kötü birşeylerin habercisi mi bunlar?
"Aras Zeynep'in anlattıklarına şaşırıp kafasında toplarken onun dolu gözlerinden kendi gözlerini kaçırır bazen. Dediği gibi test veya kontrol yapması gerekiyordu hemen. Yarın geçer diyecek bir şey değildi. Belirtiler iyi şeyleri işaret etmiyordu tam tersine kötü şeyleri işaret ediyordu. İçine sıkıntı düşürken aynı zamanda korkuyu da yaşar. Bakışları ellerinden yeniden gözlerine çıkar endişe ile. Bunu Zeynep'e yansıtmamalıydı, en azından ne olduğunu bilmeden. "
_ Zeynep, dediğin gibi ne olduğunu tetkik yapmadan bilemeyiz. Tahminim var ama kontrol yapmadan bir şey söylemem doğru olmaz.
_ Lütfen söyle Aras, sen işin de en iyisisin, dediklerin tahminin değil olacaklardır biliyorum. Kötü bir şey değil mi ?
_ Anlattıkların iyiye işaret değil Zeynep hemde hiç. Ama ne olduğunu bilemek için lütfen ısrar etme lütfen. Şuan bende zorlanıyorum ne olduğunu kavramaya çalışıyorum. Şimdi uyuyalım sen de dinlen yarın birlikte hastaneye gidelim. Kontrollerini tetkiklerini yapalım, o zaman konuşuruz, ne olduğunu bilmeden konuşmak doğru olmaz. Tamam mı? Gel ben seni odaya götüreyim.
" Zeynep bir şeyin kötü gittiğini biliyordu, Aras işinde en iyisiydi, yüzü düşmüştü, bakışları farklılaşıp endişelenmişti. Zorlamayacaktı ne olduysa yarın ortaya çıkacaktı. Arasın kendisinin kalması için yardım etmesine izin verir ve yönlendirdiği yere gider. Aras Zeynep'i yatağa oturtduktan sonra alnını öpüp birşey demeden çıkar odadan. Zeynep kapı kapanır kapanmaz gelen yaşlara engel olamayıp elini ağzına götürür. Yavaşça uzanıp yatağın ucunda yan döner. Gözlerini kapatıp bacaklarını kendine çeker ve ellerini bacaklarının arasına koyar. Aras odadan çıkar çıkmaz hızlıca çalışma odasına gider. Tahminleri vardı elbette ama yine de yarın kontrollere kadar araştırmalıydı. İçindeki sıkıntı endişe ve korku ile bilgisayarın kitapların araştırmak için herşeyin başına geçip elinin altına alır. "
"Kahvaltı masasına otursalarda Zeynep kendini ne birşey yiyecek gibi hisseder ne de konuşacak. Arasın zoruyla bir kaç parça birşey yer. Aras da onun yemeyeceğini bildiği için zorlamadan bırakır. Evden çıkıp Aras' ın çalıştığı hastaneye odasına geçerler. "
_ Zeynep sen bekle burda canım ben geliyorum.
_ Nereye gidiyorsun? Kimseye haber verme lütfen.
_ Merak etme geleceğim hemen.
" Aras odadan çıktıktan sonra Zeynep oturup beklemeye başlar. Kısa süre sonra Arasın yanında yaşlı bir adam girer içeri. Zeynep kim olduğuna dair Aras' ın gözlerine bakınca Aras hemen tanıtır. "
_ Zeynep bu Özgür Hoca, gördüğün gibi çok iyi bir doktor. İşinde en iyisi, profesör. Benim şüphelendiğim bazı şeyler var o yüzden Özgür Hoca dan rica ettim birlikte bakacağız.
" Zeynep kalkıp karşısındaki yaşlı adamın elini sıkar. "
_ Öyle mi? Memnun oldum Zeynep bende.
_ Bende memnum oldum Zeynep. Aras dan biraz dinledim ne olduğunu sen de merak ediyorsun tabii. Ama sana bir şey söylemeden önce bazı tetkikler kontrol yapmamız lazım. İsrersen önce ailene haber ver.
_ Hayır kimsenin öğrenemsini istemiyorum şuanda en azından ne olduğu ortaya çıkana kadar. Sizdende rica ediyorum özelikle Aras senden; kimseye söyleme lütfen Selin'e bile.
_ Zeynep söylememiz lazım. Tamam ne olduğunu bilmiyoruz ama yine de b..
_ Aras eğer söylersen devam etmem, ne olduğunu başka bir yerden öğrenirim ve sana da söylemem. Biliyorsun ki yaparım. Şimdi başlamadan kararını ver, söyleyecek misin diğerlerine yoksa öğrenene kadar yanımda duracak mısın ?
_ Tamam Zeynep tamam inatçı Zeynep. Sen böyle diyorsan yaparsın içim rahat etmesede mecburen tamam. Hocam gerekli tetkikleri yapalım.
_ Bak Zeynep dediğimiz tahminimiz var gerçek olmamasını dilediğimiz ve emin oldan sana da söylemeyeceğiz çünkü öyle mi bilmiyoruz. Şimdi hiç zaman kaybetmeden MR çekelim. Sonuca göre konuşalım.
" Zeynep o büyük makinaya gireceğini düşününce içinde oluşan korkuya teslim olur. "
_ MR çekilmek zorundami mı ? Yani başka bir seçenek yok mu?
_ Kesin ve kolay yol MR çekilmesidir Zeynep. Biliyorum o aletin içinde kalmak hiç güzel bir şey değil ama mecburuz. Tamam mı ?
"Zeynep korkusu ile birlikte baş başa kalırken dudaklarını dişlemeyr başlamıştır. Odadan çıkıp karanlık belli ışıkarlar aydınlatılan bir odaya girince daha çok gerilir. Aras kollarını ondan hiç ayırmazken konuşur. "
_ Sakin ol tamam mı ? Ben burdayım seni görüyor olacağım. Şimdi hazırlan sana yardım olacak arkadaş.
"Zeynep başını sallarken kadın ile birlikte başka bir odaya girer ve farklı bir kıyafet giyinip. Elleri ayakları alete yaklaştıkça titremeye başlarken adımları daha da yavaşlar. Aras'ın yanına gelmesi ile ona döner endişe ile. "
_ Sakin ol Zeynep hiç bir şey olmayacak. Ben buradayım, seni görüyor olacağım.
_ Aras korkuyorum.
"Aras Zeynep'e sarılıp ona destek vererek şefkatle saçlarını okşar. "
_ Hayır hayır korkma, korma ben buradayım, yanındayım. Senden ricam aletin içinde kıpırdama tamam mı? Ne kadar sürer bilmiyorum. Kıpırdamaman lazım, yoksa uzar işimiz. Şimdi korkmayı bırak biliyorum zor ama düşünme.
"Aras Zeynep'den yavaşça ayrılırken makineye uzanmasınds yardımcı olur. Elini tutarken eğilip yeniden alnını öper. "
_ Sakin ol unutma burdayım.
" Zeynep gözlerinden yaşlar gelirken başını sallar. Aras elini bırakmadan önce öpüp çıkar ve diğer odaya Özgür Hoca'nın yanına gider. Zeynep makinanın çalışıp ses çıkarması ve içine doğru ilermesiyle panik olunca daha çok ağlamaya başlar ama Aras' ın dediği gibi kıpırdamadan kalır. Böyle durmalıydı, durmalıydı ki hemen bitmeliydi bu işkence hemen çıkmalıydı bu iğrenç yerden. Gözlerini kırmızı bir ışığın yansımasıyla açınca ışığın başının üzerinde gezindiğini görür. Bir şey olmuştu hissediyordu. Gözlerini sımsıkı kapattı Zeynep o sırada. İçinde merakı korkuyu endişeyi en önemlisi Kerem'i düşünmeyi bastırmaya çalıştı. Kendinden çok Kerem'i düşünüyordu, kaç kere aramıştır şimdi kendisini. Cevap alamayınca herkese sormuştur kesin. Kaç dakika düşünceleri, göz yaşları, korkuları, endişeleri içeri aletin sesiyle gözlerini kapatarak kaldığını bilmiyordu. En sonunda aletten içeri girerken çıkan ses çıkınca açar gözlerini. Aletin durması ile sonunda ışık görmüştü karanlıktan çıkmıştı. Ama sanki vücudu kas katı kesilmişti. Aras'ında yanına gelip ona yardım etmesiyle kalkıp geldiği odaya girip üstünü zoraki şekilde değiştirip çıkmıştı. Aras yine ona sarılırken bu sefer Zeynep'in karşılık verecek gücü yoktu. Aras Zeynep'i o odadan çıkartıp kendi odasına getirip oturtmuştu ve Özgür Hoca ile birlikte kendisi de karşısına oturmuştu. Zeynep'in bakışlarını kaldırıp kendisine bakması ile kaçırmıştı hemen gözlerini. Bakamıyordu gözlerine, olmuyordu."
_ Kötü bir şey olmuş. Yüzünüzden belli, Aras gözlerime bakmıyorsun. Hazırladım kendimi, hissediyorum iyi olmayan bir şeylerin olmadığını söyleyin lütfen.
" Özgür bakışlarını Zeynep'in gözlerinde sabitlerken Aras' ın söyleyemeyeceğini anladığından kendisi üzgün sesi ile girer lafa. "
_ Zeynep bak ben seninle açık konuşmak istiyorum ama bence ailene haber verelim. Tamam kontrol için bir şey demedik ama şimdi çağırmamız gerek...
_ Lütfen. Önce ben öğrenmek istiyorum. İyi şeyler olmadığı belli. Sizden rica ediyorum üstelemeyin ve söyleyin.
_ Peki, ama en kısa zamanda söylemeni istiyorum senden. Dediğim gibi açık konuşmak istiyorum ama konuşamıyorum da. Bak duyacakların iyi şeyler olmayacak, seni etkileyecek ama bununla başa çıkabilirsin ailenin, bizim yardımımızla ama en önemlisi de kendinle. Henüz çok gençsin atlatamayacağın bir şey değil.
" Özgür derin bir nefes verip eğilerek ellerini bacaklarının üzerine koyar ve tekrar Zeynep'in titreyen korkan gözlerine bakar. Tüm duyguların karışımını görüyordu o gözlerin içinde. Başını çevirip Aras'a baktığında onun kötü olduğunu ve hâlâ Zeynep'e bakamadığını görür. Yeniden gözlerini Zeynep'in gözlerine getirip devam eder. "
_ Zeynep, kızım nasıl söyleyeceğim bilmiyorum.. Gerçekten bilmiyorum bunu söylerken hep zorlanıyorum çünkü hiç kolay bir şey değil. Bizim tahminlerimiz vardı ama böyle bir şeyi emin olmadan söyleyemezdik. MR çekilince çok üzgün olsakta tahminlerimiz doğru çıktı. Çok üzgünüm inan.. Ama dediğim gibi hep birlikte altından kalkabiliriz.
_ Tamam anladım bunları ama ne olduğunu anlamadım açık söyler misiniz lütfen.
_ Zeynep kusarken ağzından gelen kanının uyuyup uyandıktan sonra ağzından gelen kanın nedeni beyin içindeki damarların birbirine dolanması. Damarlar baskı yapınca kanama ortaya çıkmış. Bu çok az rastlanan bir şey. İyi ki haber vermişsin Aras' a geç kalınırsa beyin kanaması gerçekleşir, ve bekledikçe büyüyüp beyne zarar verir. Bunun için hemen hattâ şuanda tedaviye başlamalıyız çünkü çok tehlikeli Zeynep inan çok tehlikeli geçen her dakika bizim aleyhimize geçiyor. Eğer büyürse beyni zorlar ve hasar verir. Bunları söylemek çok zor ama bu hastalığa hemen karşı gelmeliyiz zaman kaybetmeden. Senin inancın çok önemli biliyorum çok zor ama sen kendine inanmalısın başka yolu yok. Önemini herkes den önce sen anlamasın. Bu yüzden ailene söylemelisin. Hem de hemen biran önce.
" Aras ellini ağzına koyup gözlerini çaresizce kapatırken Zeynep duyduklarıyla donup kalmıştı. Gözleri kendinin bile anlamadığı şekilde yaşlarla dolarken aşağıya inip yere anlamsızca bakmaya başlamıştı. Hastaydı. Beyninde bir şey vardı adını bilmediği, istemediği ama taşıdığı. Bir an nefes alamadığını hissetmişti. Bunun bile farkın zor varıp nefes almaya çalışırken kalbine giren acı ile nefesi yarı da kalmıştı elini kaldırıp kalbinin üzerine koyarken zar zor tamamlamıştı nefesini. Ağlıyordu ama farkında değildi. Kalkıp gitmek istiyordu Kerem'e sımsıkı sarılarak ağlamak anlatmak istiyordu. Saatlerce sarılı kalmak istiyordu. Sadece Kerem'i istiyordu. Ama söyleyemezdi kimseye. Nasıl söylerdi ki söyleyemezdi. Canı kendisi için değil onlar için yanıyordu. Az önce içeri girdiği makinada yaşadığı karanlığı şimdi tam anlamıyla gözleri açıkken yaşıyordu. O karanlık içine almıştı işte kendini, içine çekip herkesden koparmak istiyordu...........................