_ Yeni bölümümüze hoşgeldiniz :) Seveceğiniz bir bölüm olur umarım. Beklenilenler yavaş yavaş karşılanıyor diye düşünüyorum:) Her bölüm daha da heyecanlanarak yayınlıyorum yorumlarınızı çok merak ediyorum. Ve son olarak çok teşekkür ediyorum sizleri çok ama çok seviyorum iyi okumalarr:)♥♥
》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》
" Zeynep dudaklarının üzerindeki baskının etkisiyle öylece kalmışken sonunda hareket ederek ellerini Kerem'in göğsüne koyup ittirmeye çalışır. Hızlıca itip ayrıldığı an bu sefer Kerem yanağında ap ayrı bir baskı hisseder. Zeynep Kerem'e tokat atınca gözleri de dolmaya başlar. "
_ Ne yapıyorsun sen ya! Ne yapıyorsun!
" Sinirle kendini tutamayıp göğsüne vurmaya başlar. Kerem hâlâ öpüşmenin etkisindeyken ne yediği tokatı ne de göğsüne vurulan darbeleri hisseder. Hâlâ Zeynep'in dudaklarına bakıyordur. Kendine gelince Zeynep'in ellerini tutar yavaşça. Zeynep ise gözünden yaş gelerek çekmeye çalışır ellerini."
_ Bırak dokunma bana! Cenk'in yaptığından ne farkı kaldı bunun! Nasıl öpersin sen beni ya ! Bırak beni!
_ Sakin ol.
_ Ne sakin ol'u ya! Bırak beni! Bir daha da muhattap olma benimle!
" Zeynep ellerini ondan kurtarır kurtarmaz Kerem'in elindeki çantasını alır ve hemen önündeki taksiye biner. Sinirden gözlerinden yaş gelmeye başlar. Oysa arkadasında gülümseyen bir Kerem bırakmıştır. Kerem öpüşmenin etkisindeyken az önceki sinirli hali uçup havaya karışır. Neşeli şekilde biner arabasına ve aynı neşeli şekilde tutar evinin yolunu. "
"Zeynep eve girer girmez banyoya çıkar ve dudaklarını su ile kıyar. Başını kaldırıp aynaya baktığında dudaklarında Kerem'in dudaklarını hisseder. Sanki hiç ayırmamış hâlâ üzerindeymiş gibi hisseder. Elleri istemsizce dudaklarına gider. Bir süre öyle bekleyip olanları düşünür tekrar. Aklına başka erkeğin kendisini öpecek olduğundan dolayı kızdığı gelir. Kıskanmışmıydı yani. Kıskanıp o sinirle mi öpmüştü. Bir an aynaya dikkat edince gülümsediğini görür. Hızlıca yüzünün ifadesini değiştirip çıkar banyodan ve hızlıca sinirle yatağa girer. Sinirli olduğunu sanır aslında Zeynep. Çünkü içinde en ufak bir sinir bile yoktur. Tam tersine şaşkın bir seviç bir mutluluk vardır. Bunu kabul edemez. "
"Erkenden şirkete gidip işlerini halletmeye başlar. Hiç görmek istemiyordur Kerem'i. Tüm günü istediği ama bir yandanda istemediği şekilde sıkıcı ve kasvetli şekilde bitirir. Ahmet'in verdiği son işi de bitirince düne göre daha kötü yüzünün gelmediği şekilde döner odasına. Sabah yeniden şirkete gelince hızlıca yukarı çıkar odasına doğru yürürken karşıdan Kerem'in kendine doğru geldiğini görür. Hiç ona bakmadan odasına girip kapıyı kapatır. Gün boyu ikiside birbirleri ile konuşmasalarda aslında biran önce konuşmak için can atıyorlardır. Zeynep dalgınca koridorda yürürken kendini bir anda başka bir odada bulur. Biranda olan olaya şaşkınca bakarken yutkunur. Karşısında Kerem vardır. "
_ Ne yapıyorsunuz?! Çıkar mısınız?!
_ Hayır. Çıkmıyorum. O akşamdan sonra hiç konuşmadın benimle. Neden böyle yaptığını, neden bu kadar tepki verdiğini anlat.
" Zeynep çıkmak için hamle yapınca Kerem tarafından tutulur ve denesede yapamaz. Yutkunup konuşur. "
_ Neden bunda bir neden arıyorsunuz? Ben herkes ile öpüşen kızlardan değilim. Size sordum ya o kız kim diye; işte ben onun gibi değilim. Önüme geleni öpemem. Ama siz yapıyorsunuz. Bana da yaptığınız gibi durduk yere herkesi öpebiliyorsunuz. Nasıl rahat ediyorsunuz? ! Anlamıyorum.
" Kerem inanamaz şekilde dinler Zeynep'i. Gözlerinin içine bakıp yutkunup konuşur pişmanlıkla."
_ Ben böyle düşünmedim. Yani seni hafife almış olmadım yanlış anlama. Yani açıkcası içimden geldiği gibi davrandım Zeynep. İçimden o an öyle yapmak geldi. Seni o gördüğün kızın yerine de koymadım. Herkesi tabii ki öpmüyorum. Nasıl yapabilirim böyle bir şeyi. Neden aramak değil de merak ediyorum. Cevabımı da aldım. Ama inan böyle düşüneceğini bilseydim yapmazdım. Ya ben anlatmaya çalıştım, sen anladın mı beni?
_ Peki benim düşüneceğimi bilmiyordunuz neden çocuğun beni öpmesine izin vermediniz?
"Kerem cevabını kendinin de düşündüğü ama bulamadığı soruyu nasıl cevaplayacağını düşünür. "
_ Buna nasıl bir cevap veririm bilmiyorum. Neden yaptığımı da bilmiyorum açıkcası. Yani onu da içimden geldiği için yaptım. Öyle yapmam gerektiğini hissettim bilmiyorum.
" Zeynep onu dinlerken ne düşünmesi gerektiğini bilemez. Bir süre birbirlerine bakarken Kerem'in biraz daha üzerine gelmesi ile kapı ile onun arasına sıkışır tamamen. Ama bu sefer bir şey söyleyemez, konuşan şey yakınlaşmadan oluşan hızla atan kalbidir. Kalpleri birbirlerine karşı gelmişken ses sanki yankı yapıp kulaklarına dolar. İkiside gözlerine bakarken bu sefer Zeynep'in bakışları kayar dudaklarına. İçinden geçenleri o söyler bu sefer."
_ Böyle çok yakın durmak iyi gelmiyor, veya iyi geliyor bilmiyorum. Sorun da böyle bir durumda bilmemem sanırım. Ben yalan söylemekten nefret eden bir insanım. Size ba..
_ Sana.
_ Sana bağırdım çağırdım ama eve gidince aynanın karşısına geçince ellerim dudaklarıma gitti; başımı kaldırdığım da yüzümde gülümseme vardı. Önce sana kızıyorum sonra gülüyorum bende biraz dengesizim. Öyle oldu yani. İçimde tutamadım yine. Söylemek istedim. Ne kadar doğru ne kadar yanlış bilmiyorum.
"Kerem onun sakin şekilde anlattıklarını şaşkınlıkla dinlerken yüzünde gülümseme oluşur. Daha da yaklaşır ama bu sefer ellerini tutar. "
_ Tokat gelmesin diye.
"Bu kendisi gibi Zeynep'in de gülmesine neden olur. Zeynep'in gülmesi ile bakışları dudaklarına kayar. Ellerini tutarken daha da yaklaşır. Zeynep bu sefer hazırlamıştır kendini. Kerem dudaklarını yavaşça dokundurur önce dudaklarına. Kapalı gözlerini yavaşça açıp onun kapalı gözlerini görünce tekrar kapatır. Elinde olmadan Zeynep'in dudaklarının üzerine gülümseyince onunda gülümsemesine neden olur. Dudaklarıyla onun dudaklarını aralayıp alt dudağı yavaşça öpmeye başlar. Zeynep bir süre sadece bekleyip anın tadını çıkartır. Kerem'in biraz hızlanması ve ufak bir ısırık bırakması ile onun gibi yavaşça hareket ettirir dudaklarını. Kerem'in iyice kendine yaklaşması ve yaslanması ile elindeki elini kurtarıp kolunu tutar. Kerem de elini bırakınca bir elini kapıya yaslanıp bir eli ile ensesine destek verip daha çok yerleştirir dudaklarını birbirine. Kerem'in biraz hızlanması ile Zeynep de aynı şekilde karşılık verir. Kalplerinin ritmine karşılık bir de dudaklarından çıkan tutku sesi eklenip öyle dolar kulaklarına. Kerem kimsede bulmadığı şeyi Zeynep'in dudaklarında bulurken nefes dahi almadan öpmeye devam eder. Kapıdaki elini beline indirip kendine çeker. Zeynep de boşta kalan elini omzuna koyar. Ne olmuştu birden? Bütün tartışma bunun için miydi? Nasıl yapıyordu şaun o bile farkında değildi. Birden bire ama isteyerek olmuştur. Şu duruma geleceğini 10 dakika önce söyleseler terslerdi bağırıp çağırırdı. Ama şimdi, şimdi tam da o durumun içindeydi. İkiside git gide hızlanırken kapı açılmak istenince dudakları birbirinin üzerinde beklerler ve aynı anda gözlerini açıp birbirlerine bakarlar."
_ Kerem dudaklarını yavaşça çekip sessizce konuşur. "
_ Sakin ol tamam mı? Ve sessiz ol.
" Zeynep endişe ile başını sallar. Zeynep'i kapının arkasına doğru biraz ilerletip yarıya kadar açar kapıyı ve babasını bulur. "
_ Niye açılmadı kapı?
_ Bilmem. Bir sorun var herhalde söylerim aşağıdakilere. Ne oldu?
_ Zeynep'i arıyorum kayboldu ortadan. Burada mı diyecektim?
_ Yok. Yani buraya gelmişti de çıktı.
_ Tamam görürsen söyle odama gelsin.
_ Tamam söylerim.
"Ahmet gidince nefes verip daha fazla beklemeden kapıyı kapatır. "
_ Gideyim ben. Kızacak yoksa.
" Zeynep gecekken Kerem belinden tutup geri önüne geçmesini sağlar. Zeynep soran gözler kızaran yüzü ile bakar. "
_ Nereye? Boşver kızmaz.
_ Kızar. Baksanıza beni çağırıyormuş.
" Kerem gülümseyip üzerine gitmeye başlayınca Zeynep de geriye doğru gitmeye başlar ve en sonunda yine duvar ile arasına sıkışır. "
_ Dudakların dudaklarımdayken 'Sen' ayrılınca 'Siz' mi oluyor?
"Zeynep daha fazla kızardığını hisseder bunun üzerine. "
_ Sen yani siz bilmiyorum. Öyle gerekiyormuş gibi geliyor.
_ Gerekmiyor. Babamın yanında 'Siz' olur ama yanlızken 'Sen'i tercih et. Gidecek misin?
_ Çağırıyor, yoksa işimden olacağım. O yüzden gidiyorum.
"Geçecekken tekrar Kerem tarafından tekrar tutulur. Bunun üstüne gözlerini kapatıp bir süre sonra açar ve bakar ona. Kerem eğilip bir kez daha yumuşak şekilde öper dudaklarını. Yalvarır gibi çıkan sesi Kerem'in de farkında olmadan içini parçalayan şekilde konuşur gözleri dolarken. "
_ Bak. Ben çabuk alışırım, çabuk kapılırım. Birden ortada kalınca da enkaza dönerim. Elimde olmadan. Sana baştan söylüyorum o yüzden. Eğer daha fazla yaklaşırsan sana da alışırım. Ben bağlanırım ama sen iki gün sonra sıkılırsın. Tek kadında duramazsın. Ben depreme uğramadan enkaza dönüşmeden burada kapansın bu konu. Sen de kendini biliyorsun.
" Zeynep bu mutlu anı dediği gibi bir depremin enkazın altında bırakıp çıkar odadan. Demek zorundaydı bunları. Sonradan pişman olmak istemiyordu çünkü...