Scary Stories (Unedited)

Esta casa tiene una maldición? (Parts 5-9)

Part 6

"Jake! Anak! Gising na! Aalis na ang papa mo." Wika ng aking ina na nagpagising sa akin mula sa pagkakatulog. Sa ilang linggo na naming paninirahan sa bahay na iyon, ay nadiskubre kona ang tamang diskarte. Sa umaga ay maglaro ka ng maglaro hanggang sa mapagod. Kung ang tanghali ay sasapit ay huwag na huwag kang matutulog. Ipunin mo yung antok mo sa gabi. Para kahit anong iyak, malalamig na suntok sa likod, dibdib o mukha ay hindi ka magigising. "Jake ano ba! Hindi ka ba talaga babangon dyan!" Galit na sigaw ng aking ina. Nakakapagtaka, hindi naman mainitin ang ulo ni mama, kadalasan nga ay sagad-sagadan ito kung magpigil. Nakakapanibago. Kaya dahil sa pagkagulat ko'y dali-dali na akong bumangon at tumungo sa kusina. Tanaw ko ang aking mga magulang, si papa na nagaayos ng buhok at kurbata sa salamin, at ang aking ina naman na nakasimangot habang nagbabalot ng baon ni papa. "O Jake! Magmumog kana at aalis na ako." Saad ng aking ama habang nagpapahid ng pabango. Nakasanayan na kasi namin ni papa na sa tuwing papasok sya ay sasabay ako upang bumili ng tig-sampung-pisong spaghetti. "Ma, alis na ako, baka mahuli ako sa trabaho." Pagpapaalam ni papa sa aking ina. Nakakapagtaka kung bakit hindi ito humalik o yumakap man lang. Pababa na kami ng hagdanan, hawak ni papa ang kaliwa kong kamay. May naramdaman akong kakaiba. Napatingin sa bintana na nasa taas ng hagdan, andon si mama, nakatitig ng masama sa amin. Natatakot na akong bumalik ng mga oras na iyon. Hindi naman kasi ganon si mama. O baka hindi talaga si mama iyon? Siguro dahil lang sa nagbubuntis sya kaya mainit ang ulo. Ganon kasi yung mga naririnig ko sa mga chismisan ng mga nanay sa tuwing bibili ako ng almusal. "Bakit ganito? Ayaw bumukas ng gate?" Pagtataka ng aking ama. Napatingin muli ako sa bintana, ngunit wala na doon si mama. Asan na kaya sya? Sa likod ko, sa pinahuling baitang pataas, nakatayo ito at nangisi na hindi maipaliwanag, dilat na dilat din ang mga mata. Unti-unti itong bumababa habang suot padin ang nakakapangilabot na ngiti. Ito ang unang beses na natakot ako sa aking ina. "Ayaw ba bumukas?" Tanong ng aking ina sa aking ama. Mas nakakatakot pala ito ng malapitan. Mas makikita mo ang pagkamulat ng kanyang mga mata. "Ayaw nga bumukas Ma e." Naiiritang sabi ng aking ama habang nakaharap sa gate. Pa? Pa! Tignan mo si mama! Pagyugyog ko sa kanyang braso, wala na akong pakialam kung pagalitan ako nito dahil nalukot ang kanyang "long sleeve". "Ano ba yun Jake! Nalukot na tuloy! Ma? Ano nangyayari sayo! Pagtataka ng aking ama habang parehas kaming nakatitig kay mama na unti-unting tinatagilid ang sariling ulo. Dumagdag pa ang nakakabaliw nitong mga ngiti na mula kanina ay hindi pa nya binibitawan. "Hawakan mo nga muna ito anak. Mukhang pagod ang mama mo." Wika ng aking ama habang iniaabot sa akin ang kanyang bag. Siguro'y natatakot din sya ng mga oras na iyon. Gayunpaman, niyakap nya padin ang aking ina habang inakay paakyat sa aming kwarto. Nakita kong nagiwan sa akin ang aking ina ng titig na tila may ibig sabihin. Gusto kung sumunod sa kanila sa pag-akyat, pero tila may kung anong pumipigil sa akin. Takot. Tumunog na ang pintuan, mukhang ayos na at lalabas na ang aking ama. "Tara na anak, baka maubusan kana ng spaghetti kila Aling Lorna." Nakangiting sabi ng aking ama. Mukhang ayos na, pero mas lalong nalukot ang kanyang suot sa pagkakataong ito. May mga kalmot din sya sa kanyang kaliwang pisngi. "Ano pong nangyari kay mama?" Tanong ko sa aking ama. "Wala pagod lang yon. Alam mo kasi anak, napakahirap ang magbuntis. Kaya pagpasensyahan mo nalang muna ang mama mo ha? Tsaka dapat pangako mo sa akin, na kapag naipanganak na ang kapatid mo ay aalagaan mo ito ng mabuti? Maipapangako mo ba iyon Jake? Ha Kuya Jake? haha." Masayang sabi ng aking ama habang naglalakad kami patungo kila Aling Lorna. "Bryan Bautista? Tama ba?" Wika ng isang matanda na may balabal sa leeg. Mula ito sa aming likuran. Bakit nya kilala si papa? At pati apelyedo ay alam nya? "Maaari kabang makausap? Mahalaga lang talaga anak. Para sayo rin ito." Pakiusap ng matandang babae. "Pasensya na po, pero may pasok pa po kasi ako nay, pero kayo po yung matanda sa gate ng bahay namin noong hinuli si Manong Kaloy diba? Kung gusto nyo po mamaya nalang pong hapon paguwi ko." Tugon ng aking ama. "Aasahan kita mamayang hapon anak." Wika ng matanda habang nagpatuloy na kami sa paglalakad. Nakakatuwa dahil may naabutan pa kaming spaghetti kila Aling Lorna. "O anak, alagaan mo si mama mo ah? Papasok na ako." Bilin sa akin ng aking ama. Nasa gate na ako, muli kong naalala yung itsura ng aking ina kanina. Nagdadalawang isip ako kung papasok ba ako o maglalaro ako sa labas hanggang umuwi si papa. Pero ibinilin ni papa sa akin na alagaan ko daw si mama, wala na akong magagawa. Bitbit ang biniling spaghetti ay lakas loob akong pumasok sa pintuan. Kahit alam ko na kung sakali mang maging ganon ulit si mama ay wala akong matatakbukan, dahil dalawa lang kami sa buong apartment. Nakaupo si mama, nakatukod ang dalawang kamay nito sa sofa. Nakayuko ito at gulo-gulo ang buhok. Tuwid na tuwid ang likod nito at may kung anong sunod-sunod na ibinubulong. Nakatayo lang ako sa pintuan at nakahawak sa pinto. Pinagmamasdan kolang si mama at nagaabang kung ano ang susunod nyang gagawin. Lumingon ito bigla sa akin, nanlilisik ang mga mata at sinabing; "Umalis kayo sa bahay na ito! O isa-isa kayong mawawala?" Sabay halakhak, halakhak na hanggang sa mga sandaling ito ay naririnig ko padin. Napaupo ako sa takot ng mga sandaling iyon, unti-unti na ding lumalapit si mama sa akin. Abot tenga ang mga ngiti nito. Hinawakan nya ako sa magkabilang balikat at inalog ng inalog. Iyak nalang ako ng iyak kahit alam kong walang makaririnig sa akin. Pero naalala ko ang bilin ni mama. "Kahit anong pagsubok, kahit nasaan ka, ay maririnig ng Panginoon ang iyong dalangin." Kaya sa kalagitnaan ng pagyugyog sa akin ng aking ina. Habang pinakikinggan ang nakakabaliw nitong mga tawa, ay sinubukan kong humingi ng tulong sa Panginoon. Pinuri ko sya sa kanyang kadakilaan, ipinagkatiwala ko din sa kanya ang aking sarili. Alam kong hindi nya ako pababayaan. Bumitaw sa pagkakahawak sa aking balikat ang aking ina. "Jake anong nangyari sayo? Bat umiiyak ka anak?" Sunod-sunod na tanong ng aking ina habang nakaupo ako sa sahig. Tanging pag-iyak lang ang aking naging tugon. Hindi pa ako nakakabawi sa nangyari. Sa likod ng aking ina! Sa may pintuan ng kwarto! May babaeng nakatayo! Sya yung babae sa taas ng kama ko! Lalong lumakas ang aking mga hagulgol na ipinagtaka ng aking ina. Hindi na ako makapagsalita at ang tanging nagawa ko nalang ay ituro ang nasa kanyang likuran. Dumilim na ang paningin ko, hindi kona alam ang sumunod na nangyari. Nahimatay ako. Nagising nalang ako sa aking kama sa loob ng kwarto. Tuyo na ang mga luha sa aking damit. Wala na ring bakas ng luha sa aking mga pisngi. Pero basang basa ang aking likuran. Pawis na pawis ako. "Jake! Anak! Gising na! Aalis na ang papa mo." Wika ng aking ina mula sa kusina. "Jake ano ba! Hindi ka ba talaga babangon dyan!" Galit na sigaw ng aking ina. Ano? Sigaw ko sa aking isip. Dali-dali akong bumangon baka sakaling malunasan ang aking katanungan at pagkalito. Pero lalo lang itong gumulo ng binati ako ng aking ama. "O Jake! Magmumog kana at aalis na ako." Saad ng aking ama habang nagpapahid ng pabango. Gulong-gulo na ako! Napatingin ako sa aking ina na nagbabalot ng baon ng aking ama. Abot tenga ang ngiti nito, nakakakilabot. "Bakit Jake? Kakagising mo lang bakit parang litong-lito kana? Alam mo? Mabuti pa umupo kana at kainin mo itong spaghetti galing kay Aling Lorna." Hindi kona talaga alam. Nakatulala nalang ako habang nakatitig sa isang balot ng spaghetti na iniiabot sa akin ng aking ina.
"Ma, alis na ako, baka mahuli ako sa trabaho." Tugon ng akin ama. Ano ba kasing klaseng bahay yung binili papa!