Sweet Creature (l.s.)

-H105-

P.O.V. Louis Tomlinson

Ik zit met Anne te praten als Amy aan komt rennen. "Kom je het water in?" Vraagt ze. Ik glimlach en houd mijn hand horizontaal op mijn voorhoofd om de felle zon tegen te houden tot het binnendringen in mijn blauwe ogen. Men zegt namelijk dat lichte ogen sneller last hebben van de zon. "Twee minuten?" Vraagt ze dan als ze ziet dat ik twijfel. "Tien,' zeg ik. "Drie?" "Negen." "Vier?" "Acht." "Vijf?" "Zeven." "Zes?" "Zes." "Top!" Ze rent weer weg richting het zwembad en maakt een duik het heldere water in. We zitten bij het huis van Harry in Londen. Het huis dat hij al sinds zijn 18e heeft, waar Harry en ik vroeger ook vaak in hebben verbleven. Waar voor het eerst onze families elkaar hebben leren kennen. Zoveel herinneringen zijn hier. Het laat me glimlachen. "20 jaar. Ongelofelijk hè,' zegt Anne dan ook, waarop ik mijn wenkbrauwen optrek, terwijl ik zucht. 20 jaar getrouwd. "Niet te geloven, eigenlijk." Ze knikt en glimlacht. "Jullie zijn geweldige ouders." Ik glimlach. "We doen ons best." "Dat is te zien." Ik kijk voor me vanaf mijn ligstoel en zie hoe Harry in het water wat zit te spelen met Olivier. Hij lacht constant, net als Olivier, wie een bal over aan het gooien zijn in het water, terwijl ondertussen de krullen van Harry in natte lokken over zijn schouders vallen. Aan de andere kant van het zwembad klimt Amy op de rug van Jules, wie daardoor onder water geduwd wordt en als hij eenmaal boven komt, lacht hij, terwijl Amy snel wegzwemt. Jules probeert haar in te halen terwijl hij ondertussen naar haar spettert met het water. Amy gilt, terwijl Max Amy aanmoedigt om snel te zwemmen. Dan komt Jules toch bij haar en duwt haar vervolgens onder water, waardoor ze uiteindelijk moet lachen en een hand over haar gezicht haalt om het aantal water op het gezicht te beperken. Dan kruist haar blik met de mijne. "Kom pap!" Ik glimlach en sta op van mijn ligstoel, waarna ik het water in spring in een bommetje, waardoor spetters alle kanten opvliegen. "Houd je spetters bij je!" Roept Olivier, waarna Harry zegt: "dat heb ik al zo vaak gezegd." Pap!" Roept Amy lachend, terwijl ik ook moet lachen. Het water is lekker fris, wat fijn aanvoelt door het warme weer. Ik zwem naar Harry toe geef hem eerst een zoen op zijn lippen, voordat ik hem een duw geef naar beneden, waardoor hij onder het water gaat en zodra hij weer opkomt, gooi ik snel mijn benen over zijn nek heen, waardoor ik op zijn nek zit als hij bovenkomt. "Max, Jules?" Zeg ik dan uitdagend. terwijl ik mijn handen al in vuisten houd. "Makkelijk,' zegt Jules, waarna hij ook op Max' nek gaat zitten en zo op dezelfde manier gaat staan als Harry en ik. Max en Harry lopen naar elkaar toe en als op die manier Jules en ik elkaar bereiken, zetten we onze armen vast in elkaar. Ons publiek bestaat uit Amy, Olivier, Gemma, Anne en Des, wie luid aan het joelen zijn. "Klaar?" Hij knikt met een grijns. "3, 2, 1, go!" Beiden zetten we kracht en ik probeer hem uit balans te krijgen, zodat hij wellicht zou kunnen omvallen. Uiteindelijk duw ik hem dan ook naar een onverwachte kant, waardoor hij uit balans raakt en zo in het water valt en samen met Max kopje onder gaan. Er wordt gejuicht, waarna ik me lachend ook van Harry af laat vallen. Ook Jules en Max lachen als ze weer boven water verschijnen.

Ik lig nog wat te dobberen in het water als de klok 11 uur 's avonds aantikt. Ik kijk naar de sterren in de hemel, die voor het grijpen lijken, maar tegelijk miljoenen kilometers verderop liggen. De maan staat als een lichtbol aan de hemel, die compleet rond is en flikkert over het heldere water heen. In het water zelf zijn ook lichtbronnen, wat de kleine golven kristallen laten lijken. Ik voel hoe het water over mijn huid beweegt en hoe mijn haren in het water bewegen als golven. Het voelt rustgevend, samen met een gevoel van welzijn. Ik draai mijn hoofd naar rechts en zie dat Gemma de nagels van Amy aan het lakken is, terwijl ze ondertussen in gesprek zijn. Olivier zit aan de buitentafel met Anne en Des, terwijl ze ondertussen een kaartspel aan het spelen zijn en ik hoor ze vrolijk lachen. Jules ligt in de armen van Max op een ligstoel, terwijl ze naar de hemel aan het kijken zijn en ondertussen sterrenbeelden aan het zoeken zijn in de sterrenhemel. Af en toe hoor ik ze lachen of zacht praten. Hier en daar zie ik ze wat wijzen naar de hemel, terwijl ze genieten van elkaars aanwezigheid.

Ik vind het jammer dat mijn familie er niet bij kon zijn vandaag, of mijn vrienden. In deze afgelopen jaren heb ik nieuwe mensen leren kennen, maar niemand gaat boven mijn twee oudste vrienden, Liam en Zayn. Hen spreek ik dan ook nog regelmatig en vaak komen ze nog langs, of ga ik bij hen langs. Liam heeft onderhand ook een gezin, met een vrouw en een zoon van vijf jaar. Hij geeft veel om zijn familie, wat ik mooi vind om te zien. Zayn heeft geen vriendin of kinderen, maar geniet wel vol van het leven. Hij is veel bij familie, veel bij vrienden en reist ook regelmatig naar verschillende landen. Van mijn vriendengroep van de universiteit is ook nog wel wat tot stand gebleven. Ik praat nog regelmatig met Eva, Brandon en Twan. Wel hebben we afgesproken dat we binnenkort met zijn allen een soort "reünie" houden, om weer wat bij te praten en om te kijken hoe hun leven er nu uitziet. Ik heb wel gehoord dat Emma naar het buitenland is verhuisd, dus waarschijnlijk er niet bij zal zijn. Zodra ze dat had gestuurd, hebben we voor zeker nog een twee uur gepraat over hoe het gaat en over het leven.

Ik kan me nog herinneren dat ik vroeger onzeker was over keuzes die ik moest maken of over keuzes die ik zou moeten maken. Als ik nu zo terugkijk, ben ik blij met elke gemaakte keuze en hierbij kan ik dan niet anders dan mijn familie en vrienden bedanken, die me altijd hebben geholpen. Vooral mijn moeder, wie altijd haar beste advies gaf. De meeste keuzes heb ik gemaakt met Harry. Ik kan me nog herinneren hoe onzeker we achter de computer zaten om te kijken naar een goed adoptiebureau. Hoe nerveus we waren toen we voor het altaar stonden van onze trouwdag. Ik weet nog dat ik aan kwam lopen en Harry in zijn pak zag staan. Ik zag de tranen in zijn kristal groene ogen staan, die over zijn wangen begonnen te lopen toen ik eenmaal voor hem stond. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik hem nauwelijks kon zien door de hoeveelheid tranen in mijn ogen. Ik heb zo vaak moeten knipperen, om mijn beeld herder te maken en om zo te kunnen zien hoe prachtig de jongen voor me eruit zag. Die dag hebben we veel tranen laten gaan, maar aan het einde van de dag, voelden mijn wangen verzuurd door het vele glimlachen en lachen. Nooit zal ik die dag vergeten.

Ik glimlach bij alle herinneringen en kijk dan voor me, waar ik Harry zie zitten, met zijn voeten in het water en verder zittend op de rand van het zwembad. Hij heeft een gitaar in zijn handen, die hij blijkbaar net heeft gehaald binnen. Zodra hij het melodietje van 20 jaar geleden begint te spelen, glimlach ik, terwijl ik langzaam dobber door het water en ondertussen mijn ogen op de sterrenhemel houdt. Het enige wat ik hoor, zijn de langzame golven van het water, het zachte gepraat van Jules en Max en soms zacht gelach van Olivier en Amy vanuit de verte. Dan begint Harry de woorden te zingen. De woorden met betekenis, die ik 20 jaar geleden voor het eerst heb gehoord, terwijl ik in de zaal zat van mijn universiteit. Nooit had ik gedacht dat ik hier zal staan in in het leven. Met mijn lieve man, mijn drie lieve kinderen en een prachtig leven. Ik glimlach uit het gevoel van welzijn en terwijl mijn ogen kijken naar de sterren, galmen de woorden van Harry in golven door het water heen, die uiteindelijk bij mij uitkomen.

"Sweet creature, when I run out of road. You bring me home."

__________________
Het is gewoon klaar. . . wauw, lees alsjeblieft ook de volgende 2 hoofdstukken even :)🥺😭