Sweet Creature (l.s.)

-H12-

P.O.V Louis Tomlinson

Met een zucht plof ik op de bank en ik leun mijn hoofd op het kussen achter me. Weer een saaie schooldag, net als gisteren en die dag ervoor. Vandaag konden we gelukkig de hele dag werken aan ons project, in plaats van dat we een college hadden. Het is al 17:00 uur. Ik heb al de hele dag niks van Harry gehoord. Ik snap het ook wel, hij is vast druk. Hij zei dat hij hoopte om vandaag zijn lied af te hebben. Ik ga hem misschien vanavond nog wel bellen, ik gun hem nu zijn tijd. Zayn komt naast me zitten op de bank en leunt zijn handen achter zijn hoofd. "Het project gaat wel lekker he." Ik knik. "Ik denk is die bijna af en we hebben nog een week." "Dan lekker 6 weken vakantie', lacht Zayn. Ik glimlach. "Zomervakantie is de beste die er is." "En of." "Zullen we vanavond wat gaan doen met onze vrienden?" Vraag ik. Zayn bijt licht op zijn onderlip, alsof hij nerveus is. "Nee,' zegt hij dan kortaf. Ik lach. "Waarom niet?" "Zullen we vanavond niet even thuis blijven, het is al 5 uur en dan eten we over een uurtje en dan kunnen we vanavond weer eens het nieuws kijken', stelt hij voor. Ik frons en lach licht door zijn gedrag. "Sinds wanneer blijf jij thuis om het nieuws te kijken?" begin ik, 'wat nou als we dit doen: We nodigen ze hier uit en dan gaan ze weg wanneer jij het wil', stel ik dan voor. Zayn knikt voorzichtig. Direct app ik in onze whatsapp groep of ze langs komen. Al snel krijg ik reactie. "Ze zijn er over een kwartier." Zayn knikt. "Top."

Wanneer ik veel geluid hoor voor het huis, weet ik dat de groep is gearriveerd. Ik open glimlachend de deur. "Hii!!" roep ik enthousiast. Ik word net zo enthousiast terug begroet. "Ik wist niet dat jullie direct met zijn allen zouden komen', lach ik als ik iedereen zie staan."Ja, ik ook niet. We kwamen elkaar net tegen voor je huis', zegt Brandon. We lopen naar boven en ik open de deur. We gaan zitten aan de tafel, waar we ook de bank naartoe hebben geschoven, voor genoeg plek met zijn allen. "Heb je nog met die nieuwe vriendin van je gesproken?" Vraagt Tom. Ik frons. "Vriendin?" Zeg ik zacht vragend, meer in mezelf. Zayn geeft me een zachte tik onder de tafel en dan herinner ik het me weer. "Oh, zij ja!" Zeg ik, 'wat is daarmee?" Vraag ik. Tom lacht. "Ik dacht dat ze er wel zou zijn, ik wil haar wel ontmoeten eigenlijk." De anderen knikken instemmend. "Ja ik eigenlijk ook wel!" Zegt Sara. "Uhm...,' begin ik, 'ze woont best ver weg." Er is niks aan gelogen. "Oow, jammer zeg', zegt Tom. Ik knik. "Vertel is wat over haar, hoe is ze?" Vraagt Eva. Ik glimlach als ik denk aan een goede manier om hem te beschrijven. "Erg lief, kan goed omgaan met situaties, empatisch en grappig. Ook erg zorgzaam. Het maakt hem bijzonder." Eva glimlacht. "Wat lief', zegt ze, maar fronst vervolgens. "Hem?" Vraagt ze. Ik zet grote ogen op, wat ik probeer niet te laten merken. "Hem', herhaal ik, meer voor mezelf dan voor de anderen. "Zo heet ze', zeg ik standvastig, bijna alsof het de waarheid is. "Hem?" Lacht Sara. "Hemmelien', zeg ik vragend en vervolgens herhaal ik het nog een keer zeker. Zayn begint te lachen, waarop ik hem een stoot geef onder de tafel, waardoor hij abrupt stopt met lachen. "Heb je een foto?" Vraagt Twan. "We hebben nog geen foto gemaakt', help ik mezelf. "Wat gaan jullie in de vakantie allemaal doen?" Vraagt Zayn om het onderwerp te veranderen. Ik adem uit in opluchting en ben Zayn dankbaar hiervoor. Ik weet eigenlijk ook niet precies waarom ik niet wil zeggen dat het om een jongen gaat, want er is sowieso helemaal niks aan de hand. Ik voel wel dat ik mezelf er steeds meer inpraat en dat ik dit niet kan volhouden.

Het is alweer 19:45 uur. De tijd vliegt voorbij als je maar blijft praten met zijn allen. Ik eet nog mijn laatste stukje pizza op als Zayn me meetrekt naar de slaapkamer. Zodra we in de slaapkamer zijn, kijk ik hem verbaasd aan. "Wat is er Zayn?" Hij kijkt me aan en ik zie aan hem dat hij zoekt naar woorden. "Ze moeten gaan nu', zegt hij, het klinkt bijna iets van enthousiast. "Waarom?" Vraag ik. Zayn lacht een beetje. "Ze moeten gewoon gaan." Ik rol met mijn ogen. "Zayn, vertel meer. Waarom moeten ze gaan?" Zayn bijt op zijn lip, alsof hij iets wil verzwijgen. "Ik wil gewoon in alle rust het nieuws kijken." Ik houd mijn lach niet meer binnen. "Zayn, serieus. Waarom ben je de hele dag al hyped over het nieuws?" Lach ik dan ook. De hele dag is Zayn al mysterieus, maar ook opgewonden en enthousiast. "Nou Zayn, als jij zo graag het nieuws wil kijken prima', zeg ik dan en loop lachend weg. "Nou, het is weer tijd om te gaan', zeg ik als ik de keuken in loop. "Waarom?" Vraagt Eva. "Louis en ik moeten vanavond nog even wat doen', zegt Zayn als hij ook aan komt lopen. "Oeww, pas op hoor Zayn, hij heeft al bijna een vriendin,' lacht Tom, waardoor ik mijn ogen rol.

Ik lach nog licht na van wat er zojuist gebeurd was. Zayn gaat zitten op de bank en bijt aan zijn nagels. Verbaasd ga ik naast hem zitten. "Zayn, jij bijt echt nooit je nagels." Hij kijkt me aan en ik zie zijn ogen groot op enthousiasme staan. Hij lacht vervolgens en pakt de afstandsbediening. Hij zet de zender van het nieuws op. Het is 19:55, dus we hebben nog 5 minuten. Ik weet nog steeds niet wat er allemaal is met Zayn, maar nu besteed ik er geen aandacht aan. Misschien vraag ik het vanavond nog wel even naar.

"Vandaag in het journaal: Extreemrechts negeert demonstratieverbod in Brussel, Vrijwilligers duiken 2500 kilo troep op uit Noordzee en VS bood tientallen keren hulp bij terughalen Syriëgangers." Ik ga achterover hangen op de bank. "Maar we beginnen vandaag het nieuws met een filmpje van beroemde zanger: Harry Styles. Meneer Styles heeft een nieuw lied geschreven en in plaats van deze uit te brengen, wil hij het slechts laten horen." Ik ga naar voren leunen en luister aandachtig. Het beeld springt over naar een witte kamer met een zwarte glanzende piano erin. Het zonlicht reflecteert erop en kaatst tegen de muren. Op de kruk achter de piano zit Harry en maakt een kleine beweging met zijn handen om "hallo" te zeggen. Hij zegt verder niks en slaat het eerste akkoord aan en begint dan met zingen:

"If I could fly, I'd be coming right back home to you
I think I might give up everything, just ask me to
Pay attention, I hope that you listen 'cause I let my guard down
Right now I'm completely defenseless

For your eyes only, I'll show you my heart
For when you're lonely and forget who you are
I'm missing half of me when we're apart
Now you know me, for your eyes only
For your eyes only

I've got scars even though they can't always be seen
And pain gets hard, but now you're here and I don't feel a thing
Pay attention, I hope that you listen 'cause I let my guard down
Right now I'm completely defenseless

For your eyes only, I'll show you my heart
For when you're lonely and forget who you are
I'm missing half of me when we're apart
Now you know me, for your eyes only
For your eyes only

I can feel your heart inside of mine, I feel it, I feel it
I've been going out of my mind, I feel it, I feel it
Know that I'm just wasting time
And I hope that you don't run from me

For your eyes only, I'll show you my heart
For when you're lonely and forget who you are
I'm missing half for me when we're apart
Now you know me, for your eyes only
For your eyes only, I'll show you my heart
For when you're lonely and forget who you are
I'm missing half for me when we're apart
Now you know me, for your eyes only
For your eyes only
For your eyes only

Dan kijkt hij op, recht de camera in en glimlacht met glazige ogen. Vervolgens stopt het filmpje en gaat het weer door naar het journaal. Mijn wangen voelt warm aan en ik weet geen woorden uit te brengen.
'Dit is het meest oprechte lied wat ik ooit gemaakt heb'  had Harry tegen mij gezegd aan de telefoon. Waarom spreekt de tekst mij zo aan? De woorden komen binnen bij me. Mijn lichaam voelt tintelig aan en kleine tranen prikken aan de achterkant van mijn ogen. Zayn kijkt naar me en glimlacht, alsof hij de situatie beter doorheeft dan ik. Alsof hij iets weet wat ik niet weet. "Misschien kan je Harry even gaan bellen." Ik glimlach, knik en loop naar de slaapkamer. Ik zoek Harry's nummer op en druk op zijn contact. In nog geen 2 seconden wordt opgenomen. Beiden zeggen we niks voor een tijdje. Ik ga liggen op mijn bed met de telefoon aan mijn oor. "Lou-" begint Harry, maar ik onderbreek hem. "Het was prachtig Harry." Ik hoor niks aan de andere kant. "Ik schreef het voor iemand', zegt hij dan uiteindelijk. Ik slik en zonder dat ik de reden weet, doet het ergens pijn, onbewust. "Voor wie?" Vraag ik dan. Wie kan hem zo laten voelen hoe hij het net uitgesproken had? Het blijft pijnlijk stil aan de andere kant. Wil hij het niet met mij delen? Waarom zou hij ook, we kennen elkaar een week. Maar toch voelde het dat we een sterke band hadden. Alsof je bij het eerste zicht al direct weet: wij worden goede vrienden voor het leven. Misschien wel de besten. Wellicht is het niet wederzijds. Waarom wil hij het anders niet delen? "Louis, is het voor jou okay als ik het vertel?" Ik frons door zijn doelgerichte vraag, welke ik niet kan plaatsen. "Ja', zeg ik, omdat ik wil dat hij me alles kan vertellen. Ik hoor plotseling een geïrriteerde lage stem aan de andere kant. "Je zei 5 minuten, we moeten door. Je hebt je tijd gehad." Dan hoor ik een neergeslagen zucht. "Ik moet gaan Lou, het mag eigenlijk niet van de management', zegt Harry. "Wat voor een management heb je', zeg ik zuchtend. "Modest', zegt Harry zo zacht mogelijk, zodat waarschijnlijk Modest het niet hoort. "Succes Harold." Harry lacht zachtjes. "Bye Louis', hoor ik hem zeggen voordat hij wegvalt.

_____________________________