Sweet Creature (l.s.)

-H49-

P.O.V. Louis Tomlinson

"Louis,' hoor ik een zachte stem buiten mijn hoofd spreken. "Lou." Nog een keer. Ik open mijn ogen zonder enige vaart en wrijf ze open. Ik draai me weg van Eva en leun de andere kant op. Ik ga in een hoopje, ineengevouwen liggen, met mijn benen tegen mijn bovenlichaam aan geknuffeld. Zo lig in voor een paar seconden met mijn armen om mijn benen heen gevouwen op de bank, voordat Eva over mij heen komt liggen en me weer overeind tilt. Ik hoor haar lachen, wat bij mij een kleine lach op mijn gezicht tevoorschijn haalt. "Kom, Louis. We gaan eten,' zegt ze. "Ik heb geen trek." "Pech, je gaat toch eten. Kom." Eva staat op van de bank en niet veel later volg ik ook. Een koude vlaag komt me tegemoet als ik onder het dekentje vandaan stap. Ik sla mijn armen over elkaar en ik voel mezelf licht bibberen. "Tuurlijk, je bent Louis. Kom we halen wat warms voor je,' zegt Eva lachend. "We komen zo mam!" Roept ze en vervolgens lopen we naar boven, naar Eva's kamer. "Je bent klein, dus je past alles wel." Ik rol mijn ogen, al weet ik dat ze gelijk heeft. "Hier." Ze geeft me een dikke rode trui aan. Ik trek de dunne trui die ik aan heb over mijn hoofd en doe daarna de trui van Eva aan. Hij zit net een beetje over-sized, waardoor ik de mouwen over mijn handen kan trekken. "Oh,' zeg ik. "Bij mij zit die nog groter hoor. Het is niet zo dat je kleiner bent dan ik,' stelt ze me gerust. Ik lach licht in mezelf. "Dankje, Eef." Ik haal de capuchon van mijn hoofd af en merk dat mijn bruine haar warrig zit. Ik haal een hand erdoorheen, zodat het niet voor mijn ogen zit. "Is het heel erg?" Vraag ik. Eva schudt lachend haar hoofd, waarna we weer naar beneden lopen voor het eten.

"Hey, Eef en Louis,' zegt Annet, als Eva en ik plaats nemen aan de keukentafel. "Lekker geslapen, Louis?" Vraagt ze. Ik knik licht-blozend. "Het is al een uurtje later dan dat ik had gezegd dat we zouden gaan eten, maar ik dacht dat het goed was om je even te laten slapen,' zegt ze. Ik glimlach door haar lieve actie en kijk naar het bord rijst met groente wat voor ons staat. "Het ziet er erg lekker uit,' complimenteer ik, wat ik ook echt meen. "Dankjewel, wat willen jullie drinken?" Vraagt Annet. "Water graag,' zeg ik. "Ice thee graag, mam,' zegt Eva. Een klein moment later, komt de moeder van Eva weer aangelopen met het drinken, wat ze voor ons neerzet. Ik bedank haar en zet het glas water aan mijn lippen. "Is dat jouw trui Eva? Ik dacht dat jongens altijd juist truien gaven aan hun vriendin." Ik verslik me in het water dat ik dronk en hoest een paar keer om de steek in mijn keel te laten verdwijnen. Ik kijk naar Eva naast me en zie dat ze hard begint te lachen. "Mam, wij zijn niet-" zegt ze, wijzend tussen ons in. "Oh,' zegt de moeder van Eva langzaam, 'jammer." Jammer? Wat bedoelt ze daarmee? Ik zie dat ook Eva een verbaasde blik heeft staan. Waarschijnlijk merkt Annet het op, omdat ze vervolgens begint te praten. "Ik vind je gewoon zo'n leuke jongen. Jullie zijn samen ook zo gezellig en toen ik jullie net zo zag liggen op de bank bij elkaar, dacht ik...,' legt Annet uit. "Nee, mam sorry om je teleur te stellen,' zegt Eva lachend. Annet glimlacht. "Nou, ik zou er okay mee zijn, zodat jullie het weten." "Ik denk niet dat het ooit gaat gebeuren,' zeg ik lachend, waarop Eva meelacht, terwijl Annet ons onbegrijpelijk aankijkt. "Eva is een hele leuke meid. Leuker krijg je niet,' zegt Annet. "Mam!" Roept Eva lachend. Ik begin ook te lachen en schud mijn hoofd. "Eva is ook het leukste meisje wie ik ken, maar ik-uhm. Ik val niet op meisjes,' zeg ik dan met een kleine glimlach. "Oh,' zegt Annet langzaam, 'dat verklaart een hoop. Heeft dat er misschien ook mee te maken dat je verdrietig bent?" Ik kijk licht-geschrokken naar Eva, wie met een glimlach naar me knikt. "Uhm-ja. Soort van,' mompel ik. "Liefdesverdriet?" Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op en wend mijn blik af. Misschien lijkt het raar, dat ik dit zeg tegen de moeder van mijn beste vriendin, maar we kennen elkaar al best lang en Annet en ik kennen elkaar al onderhand goed en ze voelt als een vertrouwd persoon voor mij. Ze laat me altijd erg om mijn gemak voelen. Ze geeft me een meelevende glimlach en knikt haar hoofd om aan te geven dat het goed komt.

__________________________

Sorry dat het Lang duurde en een kort hoofdstuk maar heb het een beetje druk 😊