Sweet Creature (l.s.)

-H80-

Drie weken later...

"Louis, snel we moeten echt weg!" Na nog voor de laatste keer gecontroleerd te hebben dat alle nodige-en vooral dus alle cadeautjes-spullen in mijn koffer zitten, rits ik snel de koffer dicht en ren ik naar de deur. Ik geef Zayn een korte stevige knuffel, waarna hij ons snel veel plezier wenst voordat wij de deur uitlopen. We rennen snel de trap af en stoppen alle spullen in de huurauto van Harry, waarna we snel vertrekken naar het vliegveld. Constant staat er een lach op mijn gezicht, welke ik onderdruk door mijn onderlip tussen mijn tanden te klemmen, echter is mijn lach groot genoeg, om mijn lippen los te laten springen uit de greep van mijn tanden. Ik kijk naar de blauwe lucht en zie hoe de topjes van het gras wit kleuren door het vriezen. Ik heb mijn dikste trui aan en een jas er overheen, waar ik mijn handen in de zakken van heb geboord. Ik laat mijn adem condens vormen op het raam en maak hier vervolgens een blije smiley in, wat me terug doet glimlachen naar het gezichtje en ik mijn hoofd leun tegen het raam.

Zodra we in het vliegtuig zitten, kijk ik opgelaten het raampje uit. Ik heb nog steeds een grote lach op mijn gezicht en ik draai me dan enthousiast om naar Harry. Hij glimlacht ook breed en strengelt onze vingers samen. "Waar gaan we heen? Jouw ouders of jouw huis?" Vraag ik. Ik zie hem nadenken en hij zegt vervolgens: "zullen we mijn huis doen? Dan hebben we gewoon nog even de tijd met zijn tweeën en dan gaan we de 22e bij mijn moeder slapen, want dat wilde ze." Ik knik instemmend. Ik heb zin om Kerst met zijn allen te vieren. Met mijn familie en met die van Harry. Al twee weken tel ik af naar de dag, waar we nu erg dichtbij zijn. Niet alleen is dat waar ik naar uitkijk, ik kijk er ook naar uit om weer even alleen met Harry te zijn. Bij mij thuis zijn we vrijwel altijd met Zayn en dat is natuurlijk super gezellig, maar toch verlang ik soms naar die kleine aanrakingen, die ik niet kan doen met een anders persoon in de aanwezigheid. Ik hoop zo dat onze gezinnen het goed met elkaar kunnen vinden. Ik weet in ieder geval zeker dat mijn gezin er het beste van gaat proberen te maken en aangezien ik weet dat het gezin van Harry dat ook gaat doen, kan ik er echt niet op wachten. Ik kijk weer het raam uit en ik zie dat het echt winter is. Het waait redelijk hard en het regent ook. De druppels komen als kiezelstenen de lucht uit en ketsen op de vleugels waar ik zicht op heb. Ik bijt licht op mijn onderlip en kijk dan naar Harry. "Gaat het wel goed komen als we in dit weer gaan vliegen?" Hij glimlacht. "Tuurlijk, anders zou de piloot niet vertrekken. Ze weten wat ze doen." Ik knik licht en laat mijn hoofd steunen op zijn schouder. Het is vandaag de 19e en de 23e zal mijn familie aankomen. Als het goed is, komen ze rond 3 uur aan. Dat was namelijk het enige vliegtuig die ze nog konden boeken met zijn velen.

Het is koud buiten als we het vliegtuig uitstappen. Een gure wind raast mijn lichaam over en ik ril al door de kou. Met mijn ene hand heb ik mijn koffer vast, terwijl mijn andere hand geboord zit in mijn jaszak. Ik begin te klappertanden en ik zie hoe sneeuwvlokken hun weg naar beneden afleggen. Ik volg een redelijk grote sneeuwvlok die ik opvang met mijn hand. Direct smelt hij in mijn warme handpalm. Dan voel ik hoe mijn hand verwarmt wordt door een warme huid. Ik kijk glimlachend toe hoe Harry onze vingers in elkaar strengelt en vervolgens mijn hand mee zijn jaszak inneemt. Ik loop naast hem met slechts een kleine ruimte tussen ons. "Gaan we met de metro?" Vraagt hij. Ik knik als ik me kan herinneren dat zijn huis zeker een half uur lopen is vanaf hier.

We stappen het grote huis in en direct verwelkomt de warmte ons, wat me af laat vragen hoe het hier zo lekker warm kan zijn, terwijl hij er al voor zeker meer dan een maand niet is geweest. Harry trekt de deur dicht en ik hang mijn jas aan de kapstok in de hal. Ik loop vast verder en knip het licht in de woonkamer aan, aangezien het al donker is buiten door het grauwe weer. Direct verlicht de kamer door de kristallen lampen aan het plafond. Ik ben er voor mijn gevoel al redelijk lang niet geweest, wat me nog steeds laat verbazen hoe mooi alles is ingericht en hoe groot de ruimtes zijn. "Gaan we de spullen boven leggen?" Vraagt Harry, wie naast me komt staan met zijn arm om mijn schouder heen geslagen. Ik knik, waarna we de trap naar boven lopen en zijn kamer instappen. Ik leg mijn koffer aan de kant waar ik de vorige keer ook lag en kan het niet laten om even snel mijn schoenen uit te trekken en dan op het bed te ploffen. Ik sluit mijn ogen en voel even later hoe een warm lichaam tegen de mijne plaats neemt. Vervolgens voel ik hoe twee handen plaats nemen in mijn zij en ik verplaats wordt. Ik glimlach als ik met mijn hoofd op zijn borst geleund kom en verder tegen hem aan lig. "Gaan we zo eten?" Vraagt hij, nadat we een tijdje slechts in de stilte hebben gelegen. Ik knik en voel een waas van vermoeidheid over me heen. "Okay, ik trek alleen even mijn pyjama vast aan. Dat zit lekkerder." Ik heb mijn ogen nog gesloten en voel hoe Harry beweegt, waarna mijn hoofd nu steunt op het matras, in plaats van op hem. Ik houd mijn ogen nog gesloten, totdat ik een rits van een koffer open hoor gaan. "Wat doe je?" Roep ik snel en trek hem weg bij mijn koffer. Hij kijkt me verward aan. "Je pyjama voor je pakken." "Dan zie je de cadeautjes!" Harry rolt zijn ogen, wat ik redelijk komisch vind, omdat hij dat eerst nooit deed, maar hoe langer we met elkaar omgaan, merk ik dat hij het over begint te nemen van mij—wat ik leuk vind. "Ik snap niet waarom ik niet gewoon mag weten wat je voor mijn zus en ouders hebt gekocht." "Omdat, Hazzabear, dat een verrassing is." "Een verrassing voor hen ja, niet voor mij!" Hij kijkt me overdreven sip aan, waardoor ik moet lachen. "Helaas,' zeg ik en geeft met een handgebaar aan dat hij zich moet omdraaien, van mijn koffer weg. Hij zucht en doet wat ik aangaf. Van mij mag hij best weten wat ik voor zijn zus en ouders heb gekocht, maar dit is de enige manier waarop ik hem van mijn koffer weg kan houden. Zijn cadeau met de tickets voor een pretpark zitten er namelijk ook in. Hij weet dat alleen niet, aangezien hij zeker voor 10 minuten tegen mij aan heeft gepraat dat hij niet een cadeautje wil. Normaal kan ik hem goed onderbreken of tegenspreken, maar dit keer lukte het echt niet en kwam ik er niet tussen. Hij bleef zeggen dat ik al zijn grootste "cadeau" ben door in zijn leven te zijn en daarbij zei hij ook dat ik al zoveel voor hem doe, omdat hij praktisch gezien voor meerdere maanden al in mijn huis woont en dus ook leeft op onze energie-en waterkosten. Echter doet hij al zo vaak de boodschappen en betaalt deze dan ook, wat naar mijn gevoel een balans heeft gemaakt. Hij denkt daar alleen anders over. Hij wilde dat ik beloofde dat ik niks voor hem zou gaan kopen, wat ik natuurlijk niet kon—omdat ik het al gekocht had. Zijn blik was zo gefocussed en streng dat ik hem nooit uit die trans kon halen, dus kon ik maar één ding bedenken om niet te hoeven antwoorden. Ik versnelde naar hem toe en legde mijn lippen ruig op de zijne, om te voorkomen dat hij zou kunnen ontkoppelen. Echter lukte dat hem uiteindelijk wel en zei hij weer dat ik moest beloven om niks voor hem te kopen, uiteindelijk werd hij gelukkig afgeleid toen ik mijn shirt over mijn hoofd trok en we overgingen naar een warme zoensessie. Ik heb dus nooit de belofte gemaakt om niks voor hem te kopen. Waar verleiding wel niet allemaal goed voor is en ik had er nog plezier van ook. Mutualisme, zouden biologen het noemen. Wellicht parasitisme, omdat hij er uiteindelijk wel nadeel van heeft. Op een één of andere manier heeft hij toch het idee dat ik het ooit beloofd hebt, omdat hij denkt dat ik niks voor hem heb. Dat is waarom hij niet in mijn koffer mag kijken.

Het is 12 uur in de nacht. Ik lig weer op Harry's borst en lig verder tegen hem aangekropen. Zijn armen zijn om mij heen geslagen en ik hoor zijn trage hartslag. We liggen hier zo al voor zeker een uur. Soms liggen we minuten in comfortabele stilte, terwijl we het soms dan weer hebben over de aankomende dagen en over onze gezinnen die elkaar zullen ontmoeten. Beiden hebben we ons ware gevoel hierover uitgesproken, dat we er naar uitkijken, omdat het een bijzonder moment zal worden. Echter hebben we ook beiden toegegeven dat we redelijk nerveus ervoor zijn. Het is een grote en belangrijke stap. Voor ons beiden geldt dat onze familie erg belangrijk voor ons is. Ik hoop dan ook zo dat ze het goed met elkaar kunnen vinden. Harry is mijn eerste relatie, dus natuurlijk heb ik geen gevoel van vergelijken hoe onze relatie is in vergelijking met andere relaties. Ik "leef" er gewoon in en maak stappen die goed voelen om te maken. Ik ben zo serieus over Harry en zie dan ook daadwerkelijk een toekomst met hem. Misschien zullen we wel in de toekomst een klein huisje samen kopen en zou ik hem kunnen overhalen om deze in Nederland te kopen. Echter zou ik hem natuurlijk nooit weg houden van zijn familie en laat ik de keuze bij hem. Ik frons licht. Hoe zou hij denken over de toekomst? "Harry?" Vraag ik zacht, bijna op een fluistertoon. "Ja?" "euhm-" Ik word onderbroken door Harry. "Wil je je omdraaien, alsjeblieft?" Het maakt me redelijk nerveus, dan zal ik hem dus moeten aankijken als ik de vraag stel. "Waarom?" Vraag ik dan eerst. "Omdat ik je been voel trillen, dus je bent nerveus." Ik slik en draai me dan langzaam om en kijk hem dan ook aan in zijn matig belichte gezicht, door een klein nachtlampje. "Je kan me alles vragen." Ik knik even. "Hoeveel relaties heb je gehad voor mij?" Vraag ik dan. Ik zie Harry licht fronsen en vraagt vervolgens: "echt serieuze?" Ik knik. "Twee, denk ik." "Waarom ging dat kapot?" Vraag ik dan voorzichtig, om te zorgen dat het niet te hard binnen komt. "De eerste omdat we te verschillend waren in bepaalde gebieden en de tweede omdat we beiden andere wegen op wilde en het niet meer zou lukken samen." Ik knik voorzichtig en laat mijn blik afwenden. "En wat denk je van ons?" Vraag ik dan zacht en zo teer, alsof ik bij een harder volume kristal zou kunnen laten barsten. "Oh,' zegt Harry als hij weet waar ik op doel. Hij gaat wat overeind zitten en slaat zijn armen vervolgens weer om mij heen. "Je bedoelt of ik een toekomst met je zie?" Ik knik voorzichtig. "Ja,' zegt hij dan. "Ja, als in...-" "Ja, als in, ja ik zie een toekomst met je. En ik kan je zeggen dat dat de mooiste toekomst is, die ik ooit voor ogen heb gehad." Ik glimlach en bijt op mijn onderlip, waarna ik voel dat ik begin te blozen. "Meen je dat?" "Elk woord." "Ik ook Harry. Ik wil ook een toekomst met je." Ik zie hem breed glimlachen en zie hoe zijn ogen oplichten. Hij buigt voorover en legt zijn lippen kort op mijn voorhoofd, waarna ik me weer omdraai en me innestel tegen zijn warme lichaam aan. Ik sluit mijn ogen en glimlach tegen zijn huid aan, waarna ik die vier woorden hoor. "Slaap lekker lieve Lou."

_____________
Let's go maatschappij SE (ver)knallen...! Fijne dag!!