Sweet Creature (l.s.)

-H40-

P.O.V . Louis Tomlinson

Voorzichtig open ik de huisdeur en stap geruisloos naar binnen. Ik wil Zayn niet wakker maken natuurlijk. Ik voel me ontzettend moe en uitgeput, waardoor mijn hoofd hard bonkt. Voordat ik ga liggen in mijn bed, slik ik twee aspirines in. Ik sla de koude deken om me heen en tril hevig. Het bed is koud. De deken is koud. Lichaamswarmte maakt het warm. Harry maakte het warm. Zijn lichaam maakte mij warm. Mijn lichaam tegen de zijne aan voelde goed. Nee. Niet aan denken. Zijn blote huid op de mijne voelde goed. Nee. Niet aan denken. Het voelde goed om bij hem te zijn. Nee. Niet aan denken. Die tijd is over nu en dat komt door mij. De aspirines helpen niet, te voelen aan mijn nog steeds barstende hoofd. Ik draai me om van kant en sluit me in de dekens in. Ik ril nog steeds. Ik heb het gevoel dat alle warmte uit mijn lichaam is verdwenen. Alle warme die Harry aan me gaf, is weg. Alsof hij het weer ingenomen heeft, het moment dat ik weg ging. Ik draai me opnieuw om van kant. Ik hoor het water door de pijpen stromen in de muren. Ik hoor auto's langs razen. Ik hoor mijn onrustige ademhaling. Ik probeer nergens op te letten, maar dat lukt niet. Na lang woelen, val ik door de vermoeidheid toch in een onrustige slaap.

"Louis!" Schreeuwt Zayn me vrolijk wakker. Ik draai in mijn bed en ik voel dat mijn hoofdpijn is afgenomen. Zayn zit naast me met een lach op mijn bed, terwijl ik mijn hoofd heb verscholen in het kussen. "Lou,' zegt Zayn weer, terwijl hij zijn hand op mijn rug legt. Ik draai me om en kijk naar Zayn. "Yo." "Jezus Lou,' zegt Zayn geschrokken. "Wat,' reageer ik met een krakende stem. "Gaat het goed?" Nee, verre van goed. Het gaat slecht. Ik voel me slecht. Ik ben slecht. "Ja, waarom,' klinkt mijn keel uit. Ik lieg nooit tegen Zayn, maar ik wil het er nog niet over hebben. "Oh, gewoon. Je hebt rode ogen en donkere kringen onder je ogen." "Ik ben net wakker." "Ja, weet ik, maar norma-" "Het gaat prima,' zeg ik bot. Zayn knikt en de bezorgde blik verdwijnt uit zijn ogen en glimlacht. "Fijn. Waar is Harry?" Ik heb het gevoel dat mijn luchtpijp wordt dichtgeknepen. Mijn hart stopt en ik voel dat ik geen adem meer kan halen. Ik hoop dat Zayn het niet ziet, waar ik ook mijn best voor doe door mijn normale expressie te laten zien. "Thuis. Bij zijn familie." Ik lieg niet, maar de reden is anders. "Oh, jullie nemen allebei even tijd voor jullie zelf?" Vraagt Zayn. Verbaasd knik ik maar, om ervan af te zijn. "Goed dat jullie dat doen. Over familie en vrienden gesproken. Vanavond zou ik naar Sara gaan met de hele groep. Kom je mee?" Vraagt Zayn. Ik heb er echt geen zin in. Ik wil gewoon in mijn bed blijven liggen. Ik wil niks doen vandaag en misschien morgen ook niet, net als de dag daarna en de dag daarna. Maar ik weet zeker dat als ik niet ga, Zayn zich zorgen gaat maken. "Okay." "Gezellig. Kom je ontbijten?" Vraagt hij. Ik heb geen trek. Ik wil niks eten. "Ja."

Zayn en ik zitten in de auto onderweg naar Sara. Het is stil, maar niet ongemakkelijk. Zayn vraagt niks meer over Londen of Harry. Hij merkt dat ik er niet over wil praten, wat ik fijn vind dat hij er dan niet over door gaat. Ik heb er niks over gezegd, maar toch merkt hij dat er iets is. Ik denk niet dat hij daadwerkelijk weet wat er speelt, maar gelukkig vraagt hij er niks over. Ik kan dat nu niet aan. Ik leun met mijn hoofd tegen het raam en ik staar naar buiten. Naar de passerende bomen, huizen en velen fietsers. "Wat heb je nog allemaal gedaan toen ik weg was?" Vraag ik zacht, om nog aan te geven dat het goed met me gaat. Zayn haalt zijn schouders op. "Niet veel. Met mijn familie gepraat en met Elly en Liam afgesproken,' zegt Zayn. "Elly de vriendin van Liam?" Vraag ik. "Wist je al dat Liam een vriendin had?" Vraagt Zayn lachend. "Ja, toen Harry en ik...,' begin ik, maar een brok in mijn keel weerhoudt me van de volgende woorden. "Toen jullie hem gingen bezoeken?" Vraagt Zayn. Ik knik en kijk weer naar buiten. "Is ze aardig?" Vraag ik. "Ja, ontzettend. Ze zijn echt gek op elkaar." Ik glimlach. "Dat verdient hij."

We stappen Sara's huis binnen. De hele groep is er al, wat normaal is, aangezien Zayn en ik zijn altijd de laatste zijn. "Hey, Louis!" Ze zijn allemaal weer enthousiast om mij te zien. "Hi,' zeg ik echter simpel. Het blijft even stil en ik ontvang verbaasde blikken, terwijl mijn handen in de zakken van mijn trui zitten. "Je bent altijd vrolijk en enthousiast. Wat is er?" Vraagt Sara. Ik zie in mijn ooghoek Zayn een blik geven aan de groep, wat ik negeer. Het wordt stil en ik ontvang geen vragen meer. "Kom zitten, Lou en Zayn,' zegt Eva dan. Ik ga zitten op de stoel naast Eva en ik kijk naar mijn schoenen. Ik heb mijn oude zwarte adidas schoenen aan, omdat ze lekker zitten. Ik heb mijn zwarte skinny jeans aan en hierop een oversized rode hoody. Mijn handen worden verwarmd door de binnenste grote zak van mijn hoody, waar ik grondig gebruik van maak. Ik ben blij dat ik geen vragen over Londen of Harry krijg en ik weet zeker dat dat door Zayn komt. Meestal willen ze altijd alles weten, maar ik denk dat Zayn net duidelijk gemaakt heeft dat ze niks moeten vragen. Het blijft een tijdje ongemakkelijk stil, maar dan beginnen ze aan een gesprek met zijn allen. Ik doe hier niet aan mee en blijf voor me uit kijken. Ik wilde dat Harry er was.