Sweet Creature (l.s.)

-H32-

P.O.V. Harry Styles

Ik word wakker door het felle licht wat al direct mijn ogen binnen dringt. Ik kijk naar het raam en zie dat ik gisteren vergeten ben de gordijnen dicht te doen en aangezien ik niet kan slapen in licht, is het voor mij dus vroeg opstaan vandaag. Voorzichtig ontsnap ik uit de positie met Louis en stap uit het bed. Hij ligt in het bed in zichzelf opgekropen en zijn ogen zijn vredig gesloten. Zijn zachtroze lippen krullen licht, waardoor het lijkt dat hij glimlacht. Ik glimlach bij het beeld en probeer zonder geluid de gordijnen dicht te doen, zodat Louis nog rustig door kan slapen. De kamer kleurt een donkere kleur, wat het mij lastig maakt om iets te zien. Ik doe mijn veel te kleine badjas van 5 jaar geleden aan en stap in mijn wollen pantoffeltjes. Ik loop geluidloos de kamer uit en loop de trap naar beneden. Ik zie beneden al mijn zus, vader en moeder zitten. Zij zijn altijd vroeg op, wat me op de dag van vandaag nog steeds verbaast. "Goedemorgen,' lacht mijn moeder, kijkend naar mijn roze badjas. Ik grinnik. "Die heb ik al lang niet meer gezien,' lacht mijn zus. Ik lach en ga zitten aan de tafel. "Goedemorgen,' zeg ik. "Slaapt Louis nog?" Vraagt mijn vader. Ik knik en wrijf door mijn ogen. "Dus?" Vraag ik met een glimlach, ook al heb ik wel al een idee over wat ze zullen zeggen. "Hij is oprecht geweldig. Hij is super grappig en echt een lief en zorgzaam persoon volgens mij,' zegt mijn zus direct. Ik glimlach. Gemma is niet heel snel enthousiast over personen en ik ben blij om te zien dat ze het goed met Louis kan vinden. "Ik zie hoe gelukkig je met hem bent. Louis is een ongelofelijk lief, spontaan en ik denk betrouwbaar persoon. Ik denk dat je de juiste hebt aangetroffen,' zegt mijn moeder met een glimlach, "Ik denk wel dat hij wat kwetsbaar kan zijn. Hoe denk je dat je het gaat doen in combinatie met je werk? Hoe vindt Louis het?" Vraagt mijn moeder dan. "Tot nu toe gaat alles goed. Als er fans komen, praat hij gezellig mee of soms gaat hij ook heel even weg en wacht hij totdat ik klaar ben. Ik hoop dat het gewoon zo blijft gaan." "En met tours? Want je zit natuurlijk nu in je album, hoe ga je het doen als je vervolgens ook op tour gaat?" Vraagt mijn vader. Ik zucht even en bijt licht op mijn lip. "Ik weet het nog niet precies, maar ik ben echt serieus over Louis. Ik zou hem natuurlijk graag mee willen nemen naar alles, maar dat is niet aan mij om te beslissen. Hij zit natuurlijk op de universiteit en ik wil hem hierbij echt niet in de weg lopen." Ik slik vervolgens. Ik heb hier nog nooit echt over nagedacht. Ik was altijd zo blij met hoe het is op dit moment en ben blij hoe alles nu gaat, maar natuurlijk is werk ook een ding. Louis zit nog op de universiteit en gaat daarna ook werken, terwijl ik door verschillende landen heen ga om concerten te geven. Echter is Louis niet zomaar een persoon waar ik voor even een leuke tijd mee heb. Ik voel echt dat hij de persoon voor mij is en zal nooit zomaar afstand van hem nemen door mijn werk. Ik kijk naar de tafel en voel mijn ogen prikken door tranen die erachter verscholen zitten. Wat als dit echt een probleem zal worden? "Goedemorgen,' klinkt een stem. Ik kijk op en zie Louis in de deuropening staan. "Goedemorgen,' zeggen mijn ouders en zus. Louis glimlacht en kijkt mij aan. Ik knipper een paar keer, zodat het wazige beeld door het water in mijn ogen weg gaat. Ik kijk weg. Louis staat voor de stoel schuin-tegenover me en kijkt me aan met een redelijk bezorgde blik. "Gaat alles goed, Haz?" Ik slik en knik in de hoop dat de tranen snel zullen stoppen met branden, al weet ik dat de enige manier daarop is om ze te laten lopen, echter laat ik dat niet toe. Hij laat de stoel los waar hij voor stond en loopt om de tafel heen naar mij toe. Ik slik weer en durf hem niet aan te kijken, omdat ik bang ben dat dan de tranen mijn ogen verlaten. Louis klimt in de stoel waar ik in zit en komt op mijn schoot terecht. De warmte van Louis verspreidt zich over mijn lichaam, wat een rust met zich meebrengt. Ik zucht uit in de rust en sla mijn armen om zijn kleine taille heen. Hij is zo uniek. Hij weet altijd precies wanneer ik hem nodig heb. Ook al weet ik dat hij het waarschijnlijk nu niet heel fijn vindt, aangezien hij hier bij mijn ouders en zus is, toch maakt hij deze stap, voor mij. Omdat ik hem nu nodig heb. Een traan verlaat de zijkant van mijn oog en ik laat mijn hoofd rusten op zijn rug. Ik glimlach. Ik weet niet wat er gaat gebeuren als ik op tour ga, maar ik weet dat ik Louis nooit zal laten gaan. Hoe vaak ik ook zal moeten overvliegen naar hem toe, ik zal het doen.