Sweet Creature (l.s.)

-H83-

⚠️small warning u probably know why :)⚠️ je kan dit hoofdstuk dus overslaan als je niet tegen gay scènes kan (al lijkt het me sterk want waarom lees je anders een gay boek haha) maar als je niet tegen seksuele scènes kan ..... see ya in the next chapter :)
_________________________________

"Well open up your mind and see like me
Open up your plans and damn you're free
Look into your heart and you'll find love love love love..."

Ik sla de deken strak om me heen en druk mijn hoofd in het kussen.

"...So I won't hesitate no more, no more
It cannot wait I'm sure
There's no need to complicate
Our time is short
This is our fate, I'm yours..."

Ik sla even de deken kort van mijn hoofd af en richt mijn ogen op de klok, waarna ik de deken weer over me heen sla. "Harry, het is 8 uur!" Zeur ik tegen het kussen aan. Echter blijft hij doorzingen met zijn gitaar voor het bed.

"...It's what we aim to do
Our name is our virtue..."

Zodra ik toch al compleet wakker ben en ik ook weet dat Harry niet gaat stoppen, kruip ik langzaam uit het kussen en ga ik rechtop zitten in het bed, waarna ik zie hoe hij zijn gitaar in zijn handen houdt en de akkoorden speelt, terwijl hij mij aankijkt bij het zingen van het lied. Ik glimlach en luister naar hoe hij het lied zingt en speelt.

"There's no need to complicate
'Cause our time is short
This, oh this, this is our fate, I'm yours."

Zodra hij het lied uit gezongen heeft, legt hij de gitaar aan de kant en kijkt me dan weer aan. "Sorry van gisterenavond." Ik glimlach en schud mijn hoofd. "Je had gelijk." Hij glimlacht lichtjes en kijkt dan weg van mij. "Het sneeuwt weer,' zegt hij. Hij loopt naar me toe en ik stap het bed uit, waarna we beiden het grote glazen stuk muur uitkijken en zo zicht hebben op de sneeuwvlokken die naar beneden komen dwarrelen. Harry slaat zijn arm om mijn middel heen en trekt me tegen hem aan, waarna ik mijn hoofd op zijn schouder laat leunen en glimlach bij het uitzicht op de witte grote tuin. Ik glimlach als me een herinnering te boven schiet. "Toen ik nog thuis woonde, hield ik met mijn jonge zusjes altijd een sneeuwballengevecht. Lottie en ik tegen Daisy, Phoebe en Fee. Mijn moeder was altijd onze captain en mijn vader die van hen." Ik kijk even naast me en zie Harry glimlachend naar buiten kijken. "Wanneer was de laatste keer dat je het hebt gedaan?" "Vorige winter, maar echt in het begin." Dan kijkt Harry me ook aan. "Je kan het weer doen als ze hier komen." Ik knik bedenkelijk en glimlach dan al breed, waardoor mijn zicht afneemt doordat mijn ogen tot spleetjes knijpen. Ik kijk naar buiten en zie al voor me hoe mijn zusjes hier rond zullen rennen. "Doe je dan wel mee?" Vraag ik. "Wil je dat?" Ik knik. "Wie wint er meestal?" Vraagt hij dan. "Lottie, mijn moeder en ik. Altijd,' lach ik. "Dan ga ik bij het team met je andere zusjes en vader." Ik kijk hem vermakelijk aan. "Je weet dat we je gaan inmaken hè?" "Echt niet. Weet je niet hoe goed ik ben." Ik trek een wenkbrauw op en kijk dan weer naar buiten, waardoor Harry moet lachen. Hij slaat zijn armen om mijn middel heen en leunt dan zijn kin op mijn schouder, waardoor hij een beetje naar beneden buigt door zijn knieën. Ik glimlach en voel dan een kleine kus op mijn wang.

Beiden zitten we op de bank met een deken over ons heen. Althans, ik zit op de bank, terwijl Harry met zijn rug tussen mijn benen tegen mijn buik aan ligt. Het dekentje ligt zo over ons beiden heen en hij leunt zijn hoofd tegen mijn borstkas aan. Met de warme chocomelk in onze handen warmen we ons op van de kou. We waren weer naar buiten geweest en hebben een sneeuwengel in het sneeuw gemaakt, echter kwamen we er al snel achter dat het veel te koud is. Zodra we na ongeveer een uur buiten te hebben gezeten het te koud kregen, zijn we weer naar binnen gerend en nu zitten we dus hier met een kop warme chocomelk. "Harry?" "Ja?" "Ken je het spel: Ask away?" Hij schudt zijn hoofd. "Maar als ik de naam zo hoor, denk ik vragen stellen?" "Ja en dan eerlijk antwoord geven." Harry knikt. "Okay." Ik vind het altijd leuk om kleine spelletjes te doen en zeker als je dan nog bijzondere dingen over elkaar te weten krijgt. Dat hoeven niet direct van die grote dingen te zijn, maar kleine details over hoe hij bijvoorbeeld naar bepaalde dingen of situaties kijkt. Echter ben ik nu ook van plan om ander soort vragen te stellen. Relatiegericht. "Begin jij?" Vraagt hij. Ik knik en denk dan even na wat ik zou willen vragen wat hij eerlijk zal moeten beantwoorden. Iets wat ik altijd al heb willen weten, maar raar is om zomaar te vragen. "Heb je ooit een droom over mij gehad?" Vraag ik dan. "Ja. Meerdere." "Wil je de leukste vertellen?" Hij knikt. "Ik heb leuke en minder leuke dus gehad. Sommigen kan ik me niet helemaal meer herinneren, maar ik weet nog een droom van een week geleden ongeveer." Ik beweeg met mijn handen door zijn krullen heen, terwijl hij de droom vertelt en ik glimlach bij het horen van zijn kalme stem en hoor het geluk en het enthousiasme in het vertellen, wat me doet glimlachen. "Het is best een rare droom, maar ik genoot er echt van,' begint hij, 'ik was aan het optreden op het podium met jou. Wij waren samen aan het zingen en jij was gitaar erbij aan het spelen. Na twee liedjes liep er een klein meisje het podium op, wie naar ons toegerend kwam en in jouw armen gesprongen kwam. Vervolgens stonden we daar met zijn drieën, terwijl het publiek aan het toejuichen was." Ik glimlach breed. "En weet je wat het beste uit de hele droom was?" Zegt hij dan, wat me nieuwsgierig laat afwachten met een glimlach. "Je durfde voor mij te zingen." Ik lach en geef hem een duw tegen zijn rug aan, waarna ik Harry mee hoor lachen. "Ooit?" Vraagt hij. "Ooit." "Wanneer?" "Als ik een lied uit je band mag horen." En ik baal als ik het gezegd heb. Direct draait Harry zich om en kijkt me opgewonden aan. "Okay!" Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak, maar ik houd hem tegen om op Spotify te drukken. "Nee, dat meende ik niet." "Nee, je hebt het nu al gezegd." "Nee, Harry, please? Ik vind het echt niet fijn om voor iemand te zingen." "Dat weet ik, maar waarom niet voor mij. Alsjeblieft? Ik zal echt niet gaan lachen of oordelen." "Dat weet ik en daar gaat het ook niet om, maar ja." Ik haal mijn schouders licht op. "Voor Kerst?" "Wat voor Kerst?" "Wil je voor Kerst iets voor me zingen?" Ik denk even na over wat hij zegt. Hij doet zoveel voor mij en vraagt daadwerkelijk om niks. Dit is het enige waar hij ooit om heeft gevraagd en waarom zou ik daar dan nee op zeggen als hij er zo blij van wordt? "Okay." "Ja?!" Hij krijgt een grote lach op zijn gezicht en ik zie hoeveel het voor hem betekent. "Ja." Hij slaat zijn armen om me heen wat me laat glimlachen en mijn ogen sluit in het genieten van de knuffel.