Sweet Creature (l.s.)

-H37-

P.O.V. Louis Tomlinson

Samen met Gemma en Harry loop ik naar een café, waar we om 15:00 uur hebben afgesproken met Roy. "Het gaat echt wel meevallen, Harry,' zegt Gemma, wie het hele gesprek heeft meegekregen over Roy, wat we hebben uitgelegd. "Weet ik, maar ik vind het idee gewoon niet leuk,' zegt Harry. "Alsof ik ooit interesse zou hebben in hem,' zeg ik. Ik kijk voor me en zie Roy al in de verte zitten bij het cafeetje. Hij staat op en zwaait uitgebreid naar ons. "Alright, chill out,' zegt Harry zacht, wat Gemma en ik laat lachen.

"Hi!" Zegt Roy. We begroeten hem terug en ik ga zitten tegenover Roy, Gemma naast hem en Harry naast mij. "Heb je al wat besteld?" Vraagt Gemma als ze haar stoel een stukje aanschuift. "Nee, ik ben er pas net,' zegt Roy. Direct komt er een ober aanlopen om onze bestelling op te nemen.

"Heb je gisteren nacht een heel lied geschreven?" Vraagt Gemma vol ongeloof. "Wij,' zegt Harry als hij naar mij kijkt, wat mij licht laat blozen. "Heb je ook meegeschreven?" vraagt Gemma met een brede lach. "Één regel,' zeg ik lachend. "Wat knap van je, is er ook iets wat je niet kan?" zegt Roy, terwijl hij me met een glimlach aankijkt. Zijn ogen twinkelen en kuiltjes verschijnen in zijn wangen. "Er is genoeg wat ik niet kan,' antwoord ik, waarna hij zijn hoofd schudt. "Dat geloof ik niet."  Ik wend mijn ogen af van zijn blik. "Ja, ontzettend knap. Groot talent,' zegt Harry, waarna hij een kus op mijn wang drukt. Roys lach vaagt van zijn gezicht en hij wendt zijn blik af. "Wat doe jij Roy? Naast werken bij dat restaurant?" Vraag ik. "Ik heb nu een tussenjaar, volgend jaar ga ik denk ik iets met scheikunde doen,' zegt hij. "Ik ook!" Zeg ik enthousiast. "Leuk! Kom het doen in Londen, kunnen we samen op kamers,' stelt Roy voor en geeft een knipoog, 'lijkt mij gezellig." "Ik woon al op kamers met mijn beste vriend, in Nederland,' zeg ik, redelijk opgelucht over het feit dat ik een goed excuus heb. "Nederland?" Vraagt Roy. Ik knik. "Ik kom uit Nederland." Roy kijkt me bewonderend aan. "Gaaf, waarom ben je hier?" Vraagt hij. "Gewoon gezellig met Harry en om zijn familie te ontmoeten." Roy knikt. "Tot wanneer ben je hier nog?" Vraagt hij. "Jullie,' zegt hij snel. Ik haal mijn schouders op. "Mijn vakantie duurt tot september." "En dan ga je weer terug naar Nederland?" Ik knik. "Ik moet wel voor mijn school,' zeg ik schouderophalend. "Blijf gewoon in Londen, ik kan je wel goede scholen laten zien." Hij geeft me weer een knipoog. "Nee, dankje. Ik heb vrienden en familie in Nederland,' zeg ik en glimlach zwak.

"Had ik al gezegd dat ik hem niet mag,' zegt Harry als Gemma, Harry en ik weer weglopen van het restaurant. Gemma lacht. "Ik vond hem ook wel een beetje apart,' zegt ze. "Merk jij het niet, Louis?" Vraagt Harry. Ik haal mijn schouders op. "Ik vind hem wel aardig." "En toen hij je zoveel complimenten gaf en zo geïnteresseerd in je was?" Vraagt Harry. Ik kijk naar Gemma. "Niet mij aankijken, ik sta hier buiten!" "Roy is gewoon een prima gozer. Zolang ik niks in hem zie is het goed toch?" Zeg ik. "Wat vind je van hem?" Vraagt Harry. Ik zucht. "Aardig, dat zei ik toch al." "Leuk?" Vraagt Harry. "Houd op,' zeg ik, terwijl ik mijn handen in mijn zakken boor. "Louis?" Vraagt Harry. "Wat?" Zeg ik met een stemverheffing. "Vind je Roy leuk?" Vraagt Harry, 'soms keek je zo naar hem. Weet je wel?" Zegt hij voorzichtig. "Nee, stop Harry,' zeg ik. "Stop met wat?" "Met onzeker zijn! Ik vind jou leuk. Ik houd van jou. Niet van hem. Snap dat!" Ik kijk hem aan, maar hij wendt zijn blik af naar beneden. Ik heb nog nooit de onzekere kant van Harry gezien. Het doet wat met me. "Ik wil je gewoon niet kwijt aan een of andere gast die plotseling voorbij komt,' zegt hij zacht. "Dat zal je ook niet. Ik wil bij jou blijven." Hij glimlacht zwak. Het moment wordt onderbroken door mijn telefoon die afgaat. Met een zucht pak ik mijn telefoon uit mijn broekzak en kijk wie het is. Met één blik, kleurt mijn hoofd rood en stop ik direct mijn telefoon terug in mijn broekzak. "Moet je niet opnemen?" Vraagt Gemma. Ik schud mijn hoofd. "Wie was het dan?" Vraagt ze. "Gewoon iemand." "Wie?" Vraagt ze opnieuw. Ik slik. "Roy,' zeg ik zacht. In een ongemakkelijke stilte lopen we verder.