Sweet Creature (l.s.)

-H21-

P.O.V. Louis Tomlinson

Langzaam open ik mijn ogen en zie dat ik lig in het bed van de hotelkamer. Het is nu al bijna een week dat we in Utrecht logeren in een hotel. Aangezien ik direct de situatie weet, draai ik me snel om en sla ik direct mijn armen  om Harry heen.  Ik druk een kusje op zijn kaak en blijf dit doen, totdat hij eindelijk een teken geeft dat hij leeft door een kleine kreun te geven. Hij draait zich om naar mij waardoor onze gezichten elkaar bijna raken. Dan pas opent hij zijn ogen, wat hem laat schrikken hoe dichtbij onze gezichten bij elkaar staan. "Goedemorgen boo bear', lacht hij, wat mij ook laat lachen. Onze gezichten zitten zo dicht bij elkaar, dat onze lippen elkaar al bijna raken. Dat maakt dat ik niet weet wie de beweging gemaakt heeft, als onze lippen over elkaar bewegen. Het is een lichte zoen, maar eentje welke elkaar laat zien dat we om elkaar geven. "Maak er maar een hele goede morgen van', glimlacht hij als hij zich even terugtrekt, alleen om vervolgens weer terug te buigen, wat mij mijn evenwicht laat verliezen en ik van het bed af val. Harry kijkt bezorgd naar beneden, alleen om mij luid te zien en horen lachen. Dan begint hij ook te lachen en helpt me weer terug het bed op. "Gaat het?" Ik knik en verras hem weer door onze lippen weer in contact te brengen.

Harry trekt zich terug van de redelijk korte zoen en gaat rechtop zitten. "Ik ben de laatste tijd ergens mee bezig geweest." Ik kijk hem nieuwsgierig aan. Hij kijkt even voor zich uit en staat dan op. Hij loopt naar een klein laatje en pakt hier een boekje uit. Ik frons, het boekje heb ik al een paar keer voorbij zien komen. Ik zie Harry er best vaak in schrijven de afgelopen dagen. Hij gaat zitten op het bed en schraapt zijn keel. "Ik ben bezig geweest met wat lyrics. Pas geleden heb ik daar een klein liedje van gemaakt', zegt hij, wat me nieuwsgierig laat worden. "Wil je het laten horen?" Vraag ik. Harry knikt en pakt zijn gitaar, wat hij overal naartoe mee neemt. Hij gaat er goed voor zitten en begint met een klein deuntje. Hij stopt even. "Jij was mijn inspiratiebron', zegt hij zacht en gaat daarna verder met het deuntje. Hij neemt een diepe zucht en begint dan met zingen:

"Your hand fits in mine like it's made just for me, but bear this in mind it was meant to be. And all those conversations are the secrets that I keep, though it makes no sense to me."

Het deuntje swishet van akkoorden.

"I won't let these little things slip out of my mouth. Because if I do, it's you, it's you, they add up to. I'm in love with you and all these little things."

Harry stopt met gitaar spelen en neemt een diepe zucht. Hij richt zijn ogen naar beneden, richting zijn gitaar. Tranen staan in mijn ogen en kan geen woorden uitbrengen. Het is zo puur, zo gemeend, zo echt. Maar dat niet alleen. De tekst. De tekst is zo puur, maar de zin die me vooral bijblijft is: 'I'm in love with you, and all these little things.'  Houdt hij van me? Maar daadwerkelijk houden? "Harry-" Begin ik, maar verder kom in niet. Een traan ontsnapt mijn oog, wat snel wordt gevolgd door meerdere. Harry kijkt op van zijn gitaar en ik kijk in zijn glanzende ogen wat tranen gedekt hebben. Hij legt de gitaar weg en stapt mijn kant op, waarna ik ook opsta en we elkaar een grote knuffel geven. Ik houd hem stevig vast en voel ook zijn grip op mijn lichaam. "Meende je wat je zong?" Vraag ik, doelend op de 'I love you'. "Elk woord', zegt hij zacht, wat me laat glimlachen tegen zijn huid aan en langzaam maken mijn tranen zijn schouder nat.

"Ik wil het ze vertellen Haz', zeg ik. Harry ligt op het bed en ik lig tegen hem aangekropen met mijn hoofd op zijn borst. Zijn armen zijn in een zachte grip om me heen geslagen en hij maakt met zijn hand rustige bewegingen over mijn rug heen. "Ik vind het tijd. Ik wil dat ze weten wie ik echt ben—iemand waar ik trots op ben en ik hoop dat zij dat ook kunnen zijn', zeg ik. "Wil je dat ik erbij ben?" Vraagt Harry. Ik denk er even over na in de rust, waar alleen onze ademhaling in te horen is. "Ik denk dat ik eerst alleen wil vertellen dat ik op jongens val en dat ik daarna vertel dat ik een vriendje heb. Dan zou ik je een keer willen uitnodigen bij mijn ouders." Harry aait nog met zijn hand over mijn rug en beweegt soms ook langzaam door mijn haren heen. "Wil je morgen langs gaan?" Ik knik. "Ik breng je wel." "Het hoeft niet, het is kort lopen vanaf hier', zeg ik. "Wat jij wil, ik doe het graag voor je,' zegt Harry lief, wat me doet glimlachen. "Thanks Harold." Harry lacht bij de eerste herinneringen van ons samen. "Ik kan me nog de eerste keer herinneren dat je dat zei. Ik vond je direct al zo interessant. De volgende dag miste ik je al en ben direct naar Delft gekomen. Wist je dat ik al in Delft was voordat ik je belde? Ik heb een half uur in de garage gewacht zodat het niet raar leek dat ik er al was', zegt hij. Ik lach om zijn verhaal. "Ik wist dat helemaal niet." Ik voel hoe Harry meelacht, doordat zijn borst op en neer gaat. "Vertel verder', spoor ik hem aan. Ik vind het leuk om dit verhaal te horen, omdat ik nooit gehoord heb wat Harry nou eigenlijk precies van me vond de eerste keren dat we elkaar zagen. Ik luister vol aandacht en nieuwsgierigheid. "Toen kwam ik in Delft en liepen wij samen door de stad. Je vroeg waarom ik naar jou toe kwam. Niet normaal Louis, dat je het nog niet doorhad hoe gek ik op je was." "Ben,' verbetert Harry zich en gaat weer verder, 'het was zo gezellig de hele dag, maar toen kwam het moment dat we naar huis gingen. Gelukkig kwam ik op het geniale idee om te vragen of ik de plek mocht zien waar je woonde." Plots begint Harry te lachen, wat me nieuwsgierig maakt naar wat hij gaat zeggen. "Toen je binnen kwam en ik geen shirt aan had, zag ik je wel kijken en slikken." Ik lach mee en verschuil mijn gezicht tegen zijn blote warme huid aan uit schaamte. Ik kan me het nog goed herinneren. "Toen hadden we een gesprek over tattoos of iets in die richting', lach ik. Harry lacht mee en vervolgt zijn verhaal. "Toen kwam je zus langs-" "Hey! Je mist het hele concert!" Spring ik hem te binnen, maar Harry houdt zijn hand voor mijn mond. "Dit stukje is leuk, dus dat sla ik even over." Ik lach en geef me eraan over. "Het boodschappenmoment...', zegt Harry ernstig, bijna alsof het een dramaserie is—wat me laat lachen. "Onze bijna-eerste zoen', zegt hij nog net zo ernstig en ik begin te lachen. "Nee, maar even zonder grappen. Dat moment was intens. In herinner het me nog goed. Je zei toen dat je ook dacht dat je straight was. En ik was bang dat ik iets verkeerd had gedaan, of dat ik je in verwarring had gebracht. Dus gaf ik je gewoon alle ruimte... echter vergooide je dat door voor stellen dat we in hetzelfde bed gingen slapen." Ik lach en poor hem in zijn zij, waardoor hij een klein sprongetje maakt. "Nee grapje hoor, Lou. Ik weet dat dat de beste oplossing was. Maar ik moet zeggen, dat ik wel een beetje het gevoel kreeg dat je mij ook leuk vond en dat het niet alleen vanuit mijn kant was. Had je zelf door hoe vaak je naar mij keek als ik geen shirt aan had?" Ik lach weer hard en bloos tegen zijn huid aan. "Je stond daar als een diva!" Verdedig ik lachend mezelf, Harry lacht hard mee, waardoor ons gelach de stille kamer vult. "Oh!" Springt Harry plots iets te binnen, "Toen je het koud had, dacht ik om je een klein beetje op te warmen, dus schoof ik een stukje naar je toe. Echter kwam jij nog dichter bij. Je kon mijn gezicht niet zien, omdat je hoofd naar de andere kant gedraaid was, maar er stond zo'n grote glimlach op mijn gezicht. Jij viel snel in slaap volgens mij, maar ik heb zeker nog een uur wakker gelegen. Niet dat ik niet kon slapen, want ik was super moe. Maar ik hield mezelf wakker, omdat ik wilde genieten van jou naast mij, mocht het de laatste keer zijn', zegt Harry. Ik glimlach en probeer deze te onderdrukken door mijn onderlip tussen mijn tanden te klemmen. Harry zwijgt even en gaat dan weer verder. "Toen moest ik weg naar Londen en zodra ik hoorde over je schoolfeest, ben ik direct gekomen en kijk waar we nu zijn. Samen, blij met elkaar." Ik glimlach en draai mijn hoofd, waardoor ik naar Harry kan kijken en zie ook een glimlach op zijn gezicht.

Het is al 20:00 uur. Harry en ik zijn de hele dag al op de hotelkamer aan het praten en aan het genieten van de aanwezigheid van elkaar. "Zullen we hier eten?" Vraag ik, aangezien ik nu geen zin heb op naar een restaurantje te gaan. Harry lijkt dit ook te hebben, aangezien hij knikt. "Blijf jij maar hier, ik ga wel even naar de supermarkt in Utrecht. Is hier dichtbij, vijf minuutjes lopen, gok ik." "Weet je het zeker? Ik vind het echt niet erg om mee te gaan."  Ik schud mijn hoofd en pak mijn jas. "In max een half uur ben ik terug."

Ik loop door de straten van Utrecht. Ik weet precies waar ik naartoe moet. Hier liep ik vroeger altijd met mijn zusjes, moeder en vader. Tevreden loop ik door de schemerige wegen naar de supermarkt.

Ik loop terug van de supermarkt met een klein tasje spullen. Ik heb niet veel gekocht, aangezien we niet veel nodig hadden. De tas is slechts gevuld met spullen die we nodig hebben voor vanavond en voor morgenochtend. Ik kijk om me heen. Het is mooi in Utrecht. Het wordt al aardig donker, maar de verlichting houdt alles mooi zichtbaar. Ik glimlach en loop vrolijk door. "Hey daar is ons homootje weer!" Verstijfd blijf ik staan.

_____________________________
Lol sorry voor de cliffhanger. Maaarrrr... ik weet dat little things eigenlijk iets anders samengesteld is, maar zo klopt de lyrics beter in het verhaal :)