Sweet Creature (l.s.)

-H102-

P.O.V. Louis Tomlinson

Ik rijd terug nadat ik bij mijn ouders ben geweest. Hun huis staat dichtbij de plek waar ik werk, wat me goed de gelegenheid geeft om daar vaak langs te gaan. Mijn kleine zilveren koffertje, wat vol zit met uitgeschreven onderzoeken, neem ik mee naar binnen en ik roep door het huis dat ik er ben. Ik loop naar de keuken, waar ik Harry aantref, in een zomers broekje en een zomers shirt, terwijl hij op zijn slippers de keuken wat aan het schoonmaken is. "Hi, love." Ik geef hem een kleine kus op zijn wang en loop dan naar de trap, waar ik naar boven roep: "Komen jullie even beneden?" Amy roept terug dat ze haar opdrachten van wiskunde afmaakt, terwijl de jongens al komen. We gaan zitten in de woonkamer en ik zie bij Olivier wat gekleurd verf over zijn gezicht zitten, wat me laat glimlachen. "Morgen wordt het 27 graden,' begin ik, 'gaan jullie morgen mee naar het strand? Je vader en ik gaan sowieso." "Ja, lekker." "Leuk." "Wat is leuk?" Vraagt Amy als ze de woonkamer in komt lopen en gaat zitten naast Jules. "Ga je morgen mee naar het strand?" "Ik had iets afgesproken met Lisa." "Je mag haar meenemen als je wil." Ze knikt en glimlacht. "Leuk." "Mag ik dan ook iemand meenemen?" Vraagt Olivier, waarna ik mijn schouders ophaal en knik. "Is goed, nemen jullie allemaal iemand mee. Ik neem jullie vader mee." Ze lachen en knikken. "Leuk, ik vraag Lucas,' zegt Olivier. "En jij Jules?" Vraagt Harry, waarna ik hem zonder twijfeling hoor zeggen: "Max." Ik glimlach en kijk Harry even aan, waarna we snel wegkijken, om niks te laten merken aan Jules.

Op mijn slippers loop ik door het zand heen, richting het water. Amy loopt met Lisa wat achter ons, terwijl Olivier naast Harry en ik loopt, omdat Lucas niet kon en hij het ook prima vond om niemand mee te nemen, omdat hij wat wilde tekenen. Voor Harry en ik lopen Jules en Max. Terwijl Harry, Olivier en ik in gesprek zijn, hoor ik Jules wat roepen. "Is hier goed?" Vraagt hij en ik zie hem wijzen naar het plekje waar zij staan. Dichtbij het water, maar nog met een redelijke afstand, zodat we ook geen geluidoverlast hebben. Ik knik daarom en dan leggen we de handdoeken neer. Harry en ik liggen wat schuin achter Max en Jules, terwijl Amy en Lisa naast Olivier liggen, wat achter Harry en ik. We zetten een parasol op voor wat schaduw en ik pak mijn boek uit de tas. Ik zie Olivier zijn schetsboek pakken, met wat potloden die hij had meegenomen. Amy en Lisa beginnen wat te praten en terwijl ik mijn boek lees, hoor ik Jules en Max wat lachen en praten, waarna ik uiteindelijk Max zie opstaan en hij steekt zijn hand uit. "Nee, echt niet. Het is nog veel te koud." Max trekt zijn shirt over zijn hoofd, waarna ik Jules voor een tijdje niks hoor zeggen. "Kom." "Nee." "Ook niet als ik je verplicht?" Jules kijkt wat nadenkend. "Misschien." Opnieuw steekt Max zijn hand uit, welke Jules dit keer aanpakt en hij overeind wordt getrokken. "Je komt mee zwemmen,' zegt Max dan en weer schudt Jules zijn hoofd. In één beweging tilt Max Jules op in bruiddstijl, waarna hij hard naar het water begint te rennen. Jules gilt hard, wat steeds meer gedempt wordt, omdat ze verder weg rennen. Door het gegil, kijkt onze hele groep op en heeft zicht op hoe Jules het water in wordt gegooid, waar Max gauw op volgt, doordat Jules hem mee trekt. "Denk je dat dat wat gaat worden?" Fluistert Harry, waarna ik naar hem kijk. Ik glimlach en kruip wat naar hem toe, waarna ik mijn hoofd op zijn borst leg en naar boven kijk. "Dat hoop ik." Ik glimlach en speel wat met zijn krullen, terwijl ik zijn rustige hartslag volg. Soms wisselen we wat van positie, omdat zand nou niet de meest comfortable ondergrond is. Uiteindelijk ligt hij op mijn borst en ik op zijn arm, terwijl hij zijn vingertop legt op het puntje van mijn neus, wat me laat lachen en mijn gezicht laat wegdraaien door de kriebel. Zijn krullen liggen wat over mijn borst heen en hij glimlacht, terwijl ik lach. Uiteindelijk sluit ik mijn ogen en na een tijdje word ik gewekt door Harry. "Het is al 4 uur, zullen we wat ijsjes halen?" Ik knik en we staan dan op, waarna ik me licht uitrek. "Pap?" Harry en ik kijken om naar Olivier, waarna hij een blaadje afscheurt uit zijn boek. Dan geeft hij hem aan ons. Het is een tekening van Harry en ik. Hij geleund op mijn borst, terwijl zijn krullen vallen over mijn borst heen. Er staat een glimlach op zijn gezicht, terwijl zijn vingertop ligt op het topje van mijn neus. Ik lach op de tekening, terwijl mijn hoofd op Harry's arm ligt. "Wauw, Olivier. Het ziet er prachtig uit." Hij haalt wat bescheiden zijn schouders op. "Het is een snelle schets. Ik kan hem nog verder uitwerken. "Ik vind hem al perfect. Mogen we hem houden?" Vraagt Harry, waarna Olivier knikt. Ik leg hem voorzichtig tussen wat stevige spullen in de tas, zodat het niet kreukelt en glimlach dan. "Dankje."

Harry en ik lopen terug met een ijsje voor iedereen en we gaan weer zitten op de handdoeken. Ik geef Amy, Lisa en Olivier een ijsje aan, net als aan Jules, maar zie dat Max met zijn ogen dicht op de handdoek ligt en waarschijnlijk aan het slapen is. Daarom geef ik Jules ook maar het tweede ijsje aan, zodat hij die eventueel kan geven als hij wakker is of dat hij hem wakker kan maken.

Ik lik de smaak van het ijsje op, als Harry me zacht aantikt. Hij seint zijn hoofd richting Jules, welke richting ik volg. Wat voor me, zie ik Jules op zijn elleboog steunen, waardoor hij wat neerkijkt op Max. Hij heeft een redelijke kleur op zijn huid, wat te vergelijken is met de kleur van karamel. Zijn ogen zijn gericht op Max voor een redelijk lange tijd en ik zie hoe hij langzaam zijn hand wat uitsteekt. Hij legt zijn vingertop rustig op de borst van Max en hij heeft zijn onderlip tussen zijn tanden geklemd. Ik weet dat ik weg moet kijken, maar ik voel me te nieuwsgierig naar wat er gebeurt. Voorzichtig streelt hij met zijn vingertoppen over zijn borst, terwijl hij de bewegingen die hij maakt nakijkt met zijn ogen. Dan opent Max zijn ogen, wat Jules direct geschrokken laat wegtrekken en hij draait zich direct om van kant, waardoor hij zijn rug heeft gekeerd naar Max toe. "Jule?" Vraagt Max dan en legt zijn hand op Jules' schouders. "Je ijsje ligt naast je,' zegt Jules dan, zonder op of om te kijken. Ik zie Max zijn ogen afwenden, waarna hij een tijdje niets zegt. "Dankje." Dan kijkt hij mijn richting op, alsof hij mijn blik voelde en ik kijk direct weg.

Ik ben redelijk opgelucht als we weer thuis zijn en Max en Lisa al weg zijn. Sinds het moment van Jules en Max is er een spanning te voelen tussen hen. Wellicht onzekerheid of een gevoel van nerveusheid. "Jules?" Hij knikt wat afwezig en ik zie al dat hij naar boven wil lopen. "Kan ik met je praten even?" Hij draait zich dan naar me om en knikt voorzichtig. Dan trek ik een sprintje naar voren en lopen we samen naar boven. Zodra we zijn kamer binnen komen, sluit ik voorzichtig de deur. Jules zit op zijn bed en heeft zijn armen over elkaar geslagen. Hij kijkt wat naar beneden en kijkt me dan verbaasd aan, alsof hij wat verwacht. "Wat is er?" Vraagt hij, waarna ik frons. "Wat is er?" Hij kijkt me verbaasd aan. "Ja, wat is er? Jij wilde met me praten." "Ik dacht dat jij met mij zou willen praten." "Waarom zou ik met jou willen praten?" Ik ga naast hem zitten op het bed. "Wat er net was gebeurd." "Wat bedoel je?" "Jij en Max." Hij richt zijn ogen naar beneden. "Is het echt zo duidelijk?" Ik glimlach en leg mijn hand op zijn arm. "Het is okay, Jules. Je mag hem leuk vinden." "Ik weet het, maar toch." Ik zie zijn onderlip trillen, waarna hij er licht op bijt. Ik glimlach en sla dan mijn armen om hem heen. Ik hoor hem diep uitzuchten en voel zijn hoofd tegen me aanliggen. "Ik weet het gewoon niet pap,' zegt hij uiteindelijk zacht en ik voel kleine tranen door mijn dunne shirt heen mijn huid strelen. "Wat weet je niet, Jules?" Het duurt een tijdje voordat hij antwoordt. "Ik weet niets. Ik weet niet of ik hem echt leuk vindt of dat ik om hem geef als goede vriend. Ik weet niet of hij mij leuk vindt, of dat hij überhaupt op jongens valt. Ik weet nie-" "Het is okay." Hij begint weer te snikken in mijn shirt, waarna ik hem nog dichter tegen me aandruk. "Wat moet ik nu doen? Zag je hoe ongemakkelijk het was net?" Ik moet zacht lachen. "Ja." Hij lacht ook zacht, terwijl hij zich in mijn shirt nestelt. "Maar?" "Niet ongemakkelijk zijn en gewoon je gevoel volgen." Het blijft weer even stil. "Toen jij papa leerde kennen, wist jij toch ook nog niet dat je op jongens viel?" Hij trekt zich weer terug uit mijn armen, als ik knik. "En hoe kwam je er dan achter?" Ik denk terug aan mijn verleden. "Toen ik hem leuk begon te vinden en uiteindelijk was het duidelijk toen we voor het eerst zoenden." Hij laat zich achterover op het bed vallen. "Dus nu moet ik hem zoenen? En dan is er iets wat zegt: 'yo Jules, je bent gay'." Ik lach en haal mijn schouders op. "Heb je ooit al een meisje gezoend?" Vraag ik voorzichtig, ook al weet ik dat Jules niet iemand is wie het er niet over zou willen hebben. Hij is heel open in deze dingen, wat ik fijn vind, zodat ik hem kan helpen. Als ik dit bijvoorbeeld aan Amy had gevraagd, was ze allang dichtgeklapt en zou ze weglopen. Olivier zou denk ik ook wel antwoord geven. Ik zie hem knikken. "En hoe was dat?" Hij haalt zijn schouders op, wat al genoeg zegt. "Zoen hem." In één beweging schiet hij naar voren. "Wat?! Hoe?" Ik gebaar dat hij op moet staan, waarna ik de deur uit ren en hij achter me aan rent. "Waar gaan we heen pap?" Vraagt hij, terwijl we de trap afrennen. Zodra ik de keuken inren, waar ik Harry zie staan, sla ik mijn armen om zijn nek heen en druk ik mijn lippen op de zijnen. Hij slaat zijn handen om mijn middel heen, maar ik trek me alweer weg. Hij kijkt me wat verbaasd aan, maar ik richt mijn ogen op Jules. "Zo." Hij lacht en kijkt van mij naar Harry. "Dat ga ik nooit doen." "Nooit? Ook niet als jullie een huisje hebben in Utrecht met drie kinderen, waarvan de oudste advies wil?" Hij lacht weer. "Dat gebeurt toch nooit." "Dat dacht ik ook." Zijn lach vaagt weg in een oprechte glimlach. "Dankje pap." Ik glimlach. "Tuurlijk." "Wat is er aan de hand?" Vraagt Harry dan verbaasd met wat er allemaal gebeurd. Ik kijk even naar Jules, waarna hij knikt dat het okay is dat ik het vertel. "Jules is zwanger."

_______________
Haha ik had per ongeluk het verkeerde hoofdstuk online gezet, maar dit is de goede!