Sweet Creature (l.s.)

-H46-

P.O.V. Louis Tomlinson

Vluchtig stap ik de slaapkamer uit met mijn tas in mijn handen. "Dit keer geef ik gewoon jou de schuld,' zegt Zayn. Ik lach buiten adem, terwijl ik snel mijn weg maak naar de deur. "Ik heb wèl al mijn spullen bij me,' zeg ik. Zayn lacht, maar dan verdwijnt de lach van zijn gezicht. "Shit,' zegt hij en rent snel naar de slaapkamer om ook zijn tas met formulier te pakken. Zodra Zayn terugkomt, verlaten we beiden lachend ons appartement.

Vandaag is het alweer de dag om ons project in te leveren. Na de zomervakantie hebben we er ongeveer 3 maanden over gedaan. We krijgen er vier maanden maximaal de tijd voor, maar als we hem nu al inleveren, kunnen we al beginnen aan ons tweede project, wat ons er meer tijd voor geeft. "Zayn, Louis!" Hoor ik achter ons als we de school binnen zijn gelopen. Ik kijk achterom en zie Eva en Sara aan komen lopen. "Hi,' zeg ik vrolijk. We lopen met zijn vieren richting zaal 7, als een onderhand bekend gezicht ons tegemoet komt. "Hi, Louis,' zegt Jens met een glimlach. Ik stop met lopen, net als Zayn, Sara en Eva om even op mij te wachten. "Zullen we binnenkort nog wat gaan doen?" Vraagt hij. Ik knik enthousiast. De vorige keer was het ook erg gezellig. "Lijkt me leuk." "Zullen we misschien... Ergens wat eten met z'n tweeën of iets in die richting?" Vraagt hij redelijk nerveus. Ik frons licht. Bedoelt hij dit... als date? "Uhm... Lijkt me leuk, maar... als vrienden toch?" Vraag ik voorzichtig. Jens ontwijkt oogcontact als ik die probeer op te zoeken. "Ik vond het de vorige keer zo gezellig dus ik dacht..." Hij maakt zijn zin niet verder af. "Ik vond het ook gezellig, maar niet op die manier. Sorry,' zeg ik, proberend hem niet te kwetsen. "Heb je nog wat met die andere jongen?" Vraagt hij. "Nee." Ik slik. "Vind je hem dan nog leuk?" Vraagt hij na een kort stilte. Ik blijf even stil. Als ik nee zou zeggen zou ik liegen, als ik ja zou zeggen zou ik het zelf ook niet weten, want voor mij is het allemaal ook nog een vraag. Ik blijf mezelf zeggen dat ik over hem heen ben en hem vergeten ben. Maar waarom denk ik dan nog elke dag aan hem? "Okay, ik snap het al,' zegt Jens dan, zonder enige boosheid, alleen teleurstelling. "Sorry,' is het enige wat ik nog kan zeggen. "Ik hoop voor je dat het weer goed komt,' zegt hij gemeend, wat mijn lichtjes laat glimlachen. "Dankje." Dan loopt hij weg. Ik loop weer terug naar Zayn, Sara en Eva. "Well, dat had niet ongemakkelijker kunnen zijn,' zegt Eva als ze een arm om me heen legt. Ze hebben dus alles gehoord. Ik zucht.

"Hebben jullie je formulier goed ingevuld?" Vraagt een van de hoofdprofessoren van de school. Zayn en mijn ogen kruisen elkaar. Dat zijn we vergeten te doen. Terwijl Sara en Eva al rustig hun formulier inleveren, stappen Zayn en ik snel naar de zijkant van het tafeltje. Ik pak twee pennen uit mijn tas en geef er één aan Zayn. Ik vul mijn volledige naam, leeftijd, leerjaar, de personen met wie ik heb samengewerkt en alle persoonlijke gegevens in en draai dan het blaadje om. Er staan standaard vragen, zoals: Wat hebben jullie gemaakt? Hoe zal dit project een positieve invloed hebben op de toekomst? "Wat vul jij in bij vraag 17?" Vraagt Zayn. Ik kijk naar mijn tweede blaadje en richt mijn ogen op vraag 17, waar staat: Wie ondervindt straks de meeste last van het projectresultaat? En wie juist het minste?  "Waarom zou iemand last ondervinden?" Vraagt Zayn. "Misschien bepaalde werknemers, omdat hun baan kan worden ingenomen door de robot. Ze raken werkloos en het is te laat om zich weer in een bepaald vak te gaan specialiseren. Werkgevers hebben er alleen maar baat bij, omdat het goedkoper wordt,' antwoord ik. "Slim,' zegt Zayn en noteert het. Zodra we beiden het hebben ingevuld, leveren wij ook ons formulier in. "Tomlinson en Malik, volgende keer direct doen hè,' zegt de professor met een knipoog. Zayn en ik knikken met een glimlach en lopen daarna richting Eva en Sara. "Sukkels,' zegt Sara, wat Zayn en ik laat lachen.

"Dit is zo leuk!" Zegt Eva enthousiast. We zijn in zaal 19 om een nieuw project uit te kiezen en we hebben keuze uit vijf. Ik was met Sara bij een ander project aan het kijken, toen Zayn en Eva ons enthousiast riepen. "Wat is leuk?" Vraagt Sara, als we aankomen lopen. "Kijk! Deze heet Systems Engineering and Mediated Reality. Dan worden we een soort CSI,' zegt Eva. Ik lach om haar enthousiasme. Toen ze van het VWO af kwam, zat ze nog te twijfelen wat ze wilde doen: scheikunde of bij forensic scientist. Dit is dus echt een opdracht voor haar. "Maar we moeten hier niet echt iets maken, duurt dat verslag dan niet super lang?" Vraag ik als ik het formulier bekijk. Ze haalt haar schouders op. "We hebben nu toch een maand extra en kijk!" Zegt ze en pakt het tweede formulier wat er ligt, welke ze voor mijn ogen houdt. "Je krijgt een extra punt voor dit project, omdat het een lang project is, maar we hebben toch een maand extra!" Zegt ze. Haar enthousiasme is niet te missen. "Prima, laten we dit dan doen,' zeg ik lachend. Zayn en Sara knikken en Eva pakt juichend de formulieren die we nodig hebben. "Morgen is het eerste hoorcollege voor uitleg,' zegt Sara als ze het formulier bekijkt. "Om negen uur?! Zijn ze gek?" Zegt Zayn als hij het ook bekijkt. Eva lacht. "Dat jij nou altijd tot twaalf uur uit slaapt, wil niet zeggen dat iedereen dat doet,' zegt ze met een knipoog. Zayn lacht. "Ik stuur wel een foto van het formulier in de groep,' zeg ik, aangezien niet iedereen hier nu is. "Laat ook weten dat ze morgen om negen uur op school moeten zijn,' zegt Zayn, terwijl hij een sip gezicht trekt. Ik geef heb een duw en lach. "Stop met zeuren."

"Hoe laat is het?" Vraagt Zayn aan mij als we net op de fiets willen stappen om weer te vertrekken naar ons appartement. "Half vier. Waarom?" Ik stap op de fiets, net als Zayn en we beginnen te rijden richting huis. "Om vier uur heb ik een afspraak om te skypen met mijn familie,' zegt Zayn. "Van je moeders of vaders kant?" Vraag ik, terwijl ik eigenlijk al het antwoord weet, aangezien hij gaat skypen. "Vaders." Wat ik had verwacht. "Leuk! Dat is lang geleden,' reageer ik. Zayn knikt en we vervolgen onze weg. Zayns familie van zijn vaders kant komt uit Pakistan, hij ziet ze dus niet super vaak, maar soms gaat hij facetimen met hen.

"Shit, ze bellen!" Roept Zayn vanuit de woonkamer. "Neem op dan!" Roep ik terug vanuit de slaapkamer. "Wat moet ik zeggen, het is een jaar sinds we voor het laatst gesproken hebben!" Zegt Zayn nerveus. "Komt vanzelf wel, neem op!" Zayn is niet heel spraakzaam rond mensen wie hij minder vaak ziet, zelfs als het zijn familie is. "Hoi,' hoor ik Zayn zeggen vanuit de woonkamer, wat dus betekent dat hij heeft opgenomen. Terwijl Zayn nu gaat skypen, ga ik even douchen. Ik pak een chill-zittende broek, trui en een schone boxer. Ik doe vast mijn trui uit die ik nu aan heb en gooi die in de wasmand die wij ik de slaapkamer hebben staan. Zonder shirt aan, loop ik de slaapkamer uit. Zodra ik uit de deur stap, zie ik Zayn skypen met zijn familie. Shit. Zayn zit mijn richting op, waardoor de camera op mij staat. Via het scherm zie ik dat ik achter Zayn te zien ben. Zonder shirt aan. Ik weet hoe zijn familie van die kant is. Hoe de cultuur bij die familie in elkaar zit. Toen Zayn en ik samen op kamers gingen wonen en Zayn dat tegen zijn familie zei, moest hij eerst uitleggen dat we niks samen hadden of wat dan ook, voordat hij weer normaal met ze kon praten. Ik zie dat Zayn mij ziet via het scherm en zijn ogen worden groot. Snel draait hij de camera. Ik hoop dat zijn familie me niet heeft gezien. Vluchtig glip ik de badkamer in en zet direct de warme douche aan.

Zodra ik weer omgekleed ben, loop ik de badkamer uit en zie ik Zayn nog praten met zijn familie. "Nee, dat is niet zo. Wij wonen samen als vrienden, snap je?" Zegt Zayn. Ik knijp mijn lippen samen, ze hebben me dus wel gezien. Zayn heeft me nog niet opgemerkt, dus blijf ik nog even stil. "Louis en ik zien elkaar constant zonder shirt, we wonen samen oma!" Hoor ik Zayn zeggen. "Nee, dat hoeft toch niet te zeggen dat we wat hebben,' zegt Zayn weer, ik hoor duidelijk dat hij zich probeert in te houden. "Nee, Louis is aan het douchen en je gaat ook niet met hem praten." "Waarom niet? Je overdrijft, er is niks tussen ons en je gaat hem er alleen maar mee lastig vallen,' zegt Zayn weer. "Oma, nee ik ga Louis niet halen." Ik slik en zet een paar stappen richting Zayn. Zodra hij me opmerkt, zet hij grote ogen op. Hij gebaart dat ik weg moet, maar dat ga ik niet. Ik kom naast Zayn zitten, binnen het beeld. "Hallo, mevrouw,' zeg ik netjes. "Hoi, Louis,' zegt de oma van Zayn. "Is uw man er ook?" Vraag ik. "Die is net vijf minuten vertrokken." Ik knik. "U wilde mij spreken, hoorde ik." Ik zie Zayn via het scherm met een rood hoofd zitten. Ik hoop dat als ik erbij kom zitten en alles kan uitleggen, dat de oma van Zayn niet zo boos meer op hem wordt. "Ja, ik begreep het nog niet helemaal waarom jullie in een huis zijn,' zegt ze. Ik knik. "We zijn al sinds de middelbare school goed bevriend en omdat we dezelfde studie gingen doen, leek het ons leuk om samen in een appartement te wonen. Ook maakt dat het goedkoper,' zeg ik. De vrouw knikt. "En jullie hebben niks samen?" Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "Val je gewoon op meisjes, Zayn?" Vraagt de oma. Zayn knikt. "En jij, Louis?" Vraagt ze. Nu kleuren mijn wangen rood. "Louis ook,' zegt Zayn snel. Ik weet waarom hij dit zegt, hij wil niet dat zijn oma me niet gaat mogen, wat ik nog steeds apart vind. Hoe kan je iemand alleen niet mogen, gebaseerd op op welk geslacht iemand valt? "Okay,' zegt de oma, 'ik ga maar weer eens, Zayn. Ik spreek je binnekort wel weer. Louis, misschien zie ik je ook nog wel een keer." Ik knik met een glimlach. "Was leuk om met u even te spreken, mevrouw,' zeg ik. "Zeg maar je hoor en bij mijn naam mag je me ook noemen." Ik knik weer met een glimlach. Na het gedag zeggen, hangt ze op. Ik kijk Zayn voorzichtig aan. "Sorry,' zeg ik. "Het is okay, wat een gedoe,' zegt Zayn als hij zich achterover laat leunen en op de grond gaat liggen. Ik laat me ook achterover leunen en lig zo naast Zayn. "Sorry, maar ik moest wel zeggen dat je op meisjes valt, want anders had ze nooit meer met je gepraat, of met mij,' zegt Zayn. "Weet ik, het is okay." Zayn knikt en laat een zucht horen. "Jij kookt vanavond,' zegt hij na een korte stilte. Ik ga rechtop zitten en kijk Zayn aan, wie vanaf de grond mij aankijkt. "Nee." "Ja." "Nee,' blijf ik volhouden en geef hem een por in zijn zij, waardoor hij hard moet lachen. "Ik doe boodschappen, jij kookt,' zegt Zayn. "Prima." Ik zit net lekker in mijn pyjama en heb geen zin om me weer om te kleden om even naar de supermarkt te gaan. Ik sta op en pak een boodschappentas uit een kastje. "Hier,' zeg ik en gooi de tas naar Zayns hoofd toe. Hij ontwijkt hem net, pakt het tasje, staat op en kijkt me gewaagd aan. "Hier heb je het zelf toegebracht,' zegt hij, voordat hij achter me aan begint te rennen.

_____________________________
Mijn pww is eindelijk voorbij! Vanaf nu vaker update :)