Sweet Creature (l.s.)

-H93-

P.O.V. Harry Styles

Na zeker vijf keer gecontroleerd te hebben of ik alles bij me heb, met als belangrijkste de ring, kijk ik nog even naar mezelf in de spiegel. In de badkamer zijn Zayn en Louis tenminste niet en heb ik goed de tijd om alles te controleren. Ook zorg ik dat mijn haren perfect in krullen vallen en ik heb me ook netjes gekleed in een pak. Het is een lichtblauw, wellicht bijna grijs te noemen pak. Daaronder heb ik zwarte schoenen met een kleine hak aan. Als blouse heb ik een lichtblauwe aan, die mooi staat bij het pak. Mijn haren vallen in goede krullen naar beneden, die nog een beetje bedampt zijn, omdat ik net heb gedoucht. Ik doe wat parfum op, degene welke Louis het lekkerste vindt en scheer mijn gezicht nog voor de zekerheid helemaal netjes, hoewel ik het gisteren ook al had gedaan. Ik wil dat alles perfect is. Hierna doe ik dan ook een goede laag aftershave op, omdat ik weet dat Louis dit lekker vindt ruiken. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en ga mijn gezicht en lichaam af. De kleinste details corrigeer ik, zoals mijn bloesje goed netjes trekken. Ik zucht even diep uit en slik een keer, terwijl ik licht op mijn onderlip bijt. Op dit moment heb ik gewacht. Ik voel me nerveus en weet dat ik mezelf gek ga maken als ik langer naar mezelf ga kijken om te kijken of alles wel klopt. "Okay, Harry. Verpest dit niet,' spreek ik tegen mijn spiegelbeeld. Dan controleer ik voor de laatste keer of ik alles in mijn jas heb zitten en dan loop ik de badkamer uit. "Daar ben je einde-" Louis kapt zijn zin af als hij zijn hoofd omdraait en me aankijkt. "Wauw." Ik voel me licht blozen en voel me opgelucht en tevreden dat hij me er goed uit vindt zien. Dat is belangrijk op een dag als vandaag. "Je ziet er fantastisch uit,' zegt hij dan daarna. Ik glimlach licht en voel me opnieuw licht blozen. Hoewel Louis en ik elkaar nu al vier jaar kennen en elkaar regelmatig complimenten geven, toch blijft het wat met me doen. Nog steeds voel ik hetzelfde sterke gevoel voor hem en ik zal hem voor altijd bij me willen houden, precies wat ik hem vandaag ga vragen. Of hij dat ook wil—me altijd bij zich houden. Dan staat Louis op van de bank en loopt naar me toe, waarna hij zijn armen in mijn nek legt. Vervolgens haalt hij zijn neus een paar keer op, wat de huid van zijn neus laat opkruipen en naar mijn mening er ontzettend lief en schattig uitziet. "Je hebt mijn favoriete parfum voor jou op." Ik glimlach. Hij haalt nog twee keer zijn neus op, wat zijn huid weer laat kronkelen. "En je hebt je aftershave op. Heb je iets goed te maken?" Ik schud mijn hoofd en vouw mijn armen om zijn onderrug heen. "Gewoon." "Zomaar?" Nee. Niet zomaar. Ik knik. "Okay." Hij krijgt een glimlach op zijn gezicht, drukt een korte kus op mijn lippen en zegt dan dat hij ook gaat douchen. Zayn roept nog snel dat we over een klein half uurtje weg moeten, waarna Louis versnelt naar de badkamer. 

"Wow, mam. Gaat alles goed?" Vraagt Louis bezorgd als we voor zijn universiteit staan, waar we de afspraak hadden met zijn familie. Ik volg de bezorgde blik van Louis' ogen en zie hoe die gefocussed staan op zijn moeder, wie komt aanlopen met de rest. Ze ziet er mooi gekleed uit in een mooie witte jurk. Haar haren zitten netjes en ze is neutraal en mooi opgemaakt. Echter neemt dat niet weg dat haar ogen redelijk waterig zijn. Niet veel mensen zouden dit opvallen, mij viel het niet op, net zoals de rest. Alleen Louis, de empathische persoon wie hij is. "Tuurlijk, lieverd. Je wordt alleen zo groot. Je studeert nu gewoon af van een universiteit!" Louis glimlacht lief naar haar moeder en trekt haar dan in een knuffel. Ze houden elkaar goed vast en als ze elkaar loslaten, omhelst hij ook zijn vader. In die tijd geeft Johannah direct mij een stevige knuffel. "Oh, Harry. Ik sta zo achter dit besluit. Jullie verdienen het,' zegt ze zacht. Ik glimlach en doe mijn best om niet emotioneel te raken, zodat Louis niets zal merken. Daarom slik ik het weg en glimlach ik naar haar, waarna ik ook Mark en Lottie omhels. Vervolgens kniel ik neer bij Daisy en Phoebe en geef ik ook hun een knuffel, die ze hartelijk ontvangen en hun armpjes om mijn middel slaan. "Wat hebben jullie mooie jurkjes aan,' complimenteer ik, wat ik meen als ik hun mooie witte jurkjes zie met een roze strik rond hun middel. Beiden lachen ze en kleuren hun wangen licht roze. "Klaar om jullie grote broer een diploma te zien ontvangen?" Ze knikken beiden snel op en neer en we lopen met zijn allen naar binnen, terwijl Zayn en Louis een andere route lopen, waar alle studenten moeten verzamelen. Zodra Zayn en Louis weg zijn en zijn familie en ik zijn gaan zitten op de tribune, laat ik een diepe zucht uit, waarna ik een steungevende hand op mijn schouder voel van Mark. "Gaat het jongen?" Ik bijt op mijn onderlip, voordat ik antwoord: "Ik ben hier veel te zenuwwachtig voor. Ik weet niet of ik dit kan." Mark kijkt me begrijpelijk aan en knikt. "Weet je, toen ik Louis' moeder wilde vragen om te trouwen, was ik ook zo ontzettend zenuwwachtig. Maar je moet jezelf er niet gek mee maken. Ben je bang dat hij nee gaat zeggen?" Ik denk even na en schud dan lichtjes mijn hoofd. "Weet ik niet. Ik wil gewoon dat alles perfect verloopt, want dat verdient hij. Ik wil niet dat er iets mis gaat." "Zolang je gewoon zegt wat op dat moment goed voelt en je je gevoel uitspreekt komt het helemaal goed. En daarnaast weet ik dat het voor Louis als een verrassing komt, dus hij heeft ook geen verwachtingen, iets wat hij sowieso nooit heeft. Hij is overal tevreden mee en zeker als het om jou gaat." Ik sla mijn ogen even neer en knik dan voorzichtig. "Dankjewel."

Ik focus mijn blik weer op het podium als er een vrouw op komt gelopen met een microfoon. "Welkom allemaal. Welkom familie, vrienden en geliefden van onze studenten,' begint ze, waarna ze een korte pauze van rust neemt voordat ze verder praat, 'althans, het waren onze studenten. Jullie zijn hier bijeen gekomen omdat uw zoon, dochter, broer, zus of vriend of vriendin een prachtige prestatie heeft neergezet. Dit jaar hebben wij een slagingspercentage van 71% procent gehaald, exclusief te studenten die ervoor gekozen hebben dit jaar niet af te maken. Vandaag reiken we dan ook een diploma uit aan de studenten die dit jaar gehaald hebben en er zo een nieuwe wereld voor hun open zal komen. We doen dit op alfabetische volgorde, dus mag ik eerst een applaus voor Tommy van Aarensen." We klappen voor de jongen die het podium op loopt. Vervolgens wordt er iets korts gezegd over hem en hoe hij deze jaren gedaan heeft.

"Vervolgens hebben wij een goede studente van ons. Ik denk dat de meesten haar wel kennen, samen met haar vrienden, wie altijd wel in zijn voor een lolletje. Dat is okay, want zonder problemen is zij het jaar doorgekomen. Mag ik een applaus voor Eva Tonnens." Ik klap en joel wat als Eva het podium op komt lopen. Ze ziet er mooi gekleed uit en ze lacht breed als ze het podium op loopt. Ze krijgt een diploma in haar handen en vervolgens geeft ze de vrouw een hand. Dan krijgt ze net zoals iedere student drie minuten de tijd voor de microfoon. Als ze dan haar korte speech heeft gehouden, loopt ze weer het podium af, waarna we weer klappen. Dan begint de vrouw weer te praten. "Toevallig. Als volgende hebben we een student wie volgens mij heel goed bevriend is met Eva en samen kunnen ze de hele zaal op zijn kop zetten met hun andere vrienden. Ik lees hier van de cijfers af dat hij maar liefst achtendertig keer in deze jaren de zaal is uitgestuurd, omdat hij zorgde voor afleiding of teveel geluid. Ik denk dat onderhand iedereen deze jongen wel kent, want zijn aanwezigheid is niet te missen. Mag ik een applaus voor Louis Tomlinson." Ik klap luid en joel door de zaal heen en kan er niks aan doen dat ik begin te glunderen als Louis het podium op loopt. Althans loopt, hij maakt een klein huppeltje vooruit en stapt dan bijna rennend het podium op. Ik houd mijn onderlip stevig tussen mijn tanden in een brede glimlach. Deze jongen is zo bijzonder. Hij neemt de diploma aan en geeft de vrouw een hand, waarna hij wordt geleid naar de microfoon. "Hoi,' zegt hij vrolijk door de microfoon heen, wat de zaal doet lachen. De meesten beginnen direct met een bedankspeech, terwijl Louis het leuk leek om even hoi te zeggen. Hij zei al tegen mij dat hij niet had voorbereid en het uiteindelijk wel zou zien allemaal. "Ik wil graag alle docenten bedanken wie het geduld voor me hebben gehad." Weer klinkt er gelach door de zaal. "Wauw, achtendertig keer. Dat is uhmm... Veel." Mijn wangen krijgen kramp door het vele lachen, terwijl ik glunderend kijk naar Louis, wie zichzelf is voor de hele zaal. "Ik weet dat iedereen iets anders doet met deze drie minuten en ik wil hierbij graag wat benadrukken. Ik wil graag één van de redenen vertellen waarom ik zo veel plezier heb gehad op deze universiteit." Hij neemt even rust, waarna hij zijn verhaal vervolgt. "Het lijkt simpel: iedereen mag zichzelf zijn. Toch is dat lastiger voor de persoon wie ermee in de knoop zit. Hierbij neem ik mezelf als voorbeeld. In mijn eerste jaar van de universiteit was ik nogal onzeker over mezelf. Zeker toen ik een jongen tegenkwam, bij wie ik bepaalde gevoelens begon te ontwikkelen. Het maakte me onzeker wat te doen en uiteindelijk wist ik dat ik deze jongen leuk vond. Hoe? Wie valt niet voor die groene ogen en perfecte krullen." Ik hoor wat gelach door de zaal heen, niet gemeen, maar amuserend. Mijn wangen zijn rood, terwijl ik toekijk hoe hij dit durft te vertellen aan iedereen, wat me ongelofelijk trots maakt. "Ik wist destijds alleen niet dat ik op jongens viel en ik kan jullie zeggen, dat het redelijk wat tijd en tranen kostte om dit volledig te accepteren. Hoe ik dit vervolgens heb durven te uiten, heb ik te danken aan Jens, een student op deze school, mijn familie en aan mijn lieve vriendje Harry." Dan houd ik mijn trillende onderlip tussen mijn tanden als zijn blik op de mijne gefocussed is. We delen een glimlach uit en dan kijkt hij weer de zaal door. "Ik weet eigenlijk ook niet waar ik de zelfverzekerdheid vandaan krijg om dit nu te zeggen. Wellicht door mijn altijd steunende familie en mijn vriendje wie altijd achter me staat. Het is belangrijk om te vertellen. Dus hierbij vertel ik: wees jezelf. Durf jezelf te zijn, want dat is goed. Wees wie je wil zijn en het is geaccepteerd." Hij blijft even stil, waardoor hij het bij iedereen laat doordringen. "Volgens mij zijn mijn drie minuten voorbij. Bedankt voor de aandacht." Hij glimlacht door de zaal en er wordt luid geklapt voor hem. Gejoel klinkt de zaal door, harder dan ooit. Ik sta op en klap vanuit mijn staande positie, waarna uiteindelijk de hele zaal op zijn voeten gaat om voor Louis te klappen. Ik glimlach en kijk met volle trots hoe Louis toch langzaam verlegen wordt door de hoeveelheid mensen die voor hem klappen. Hij glimlacht en loopt vervolgens het podium af. "Okay, okay!" Kalmeert de mevrouw de zaal lachend. "Trots om te zeggen dat hij onze student was. We gaan door naar de volgende...,' zegt de vrouw. En dit is een van de redenen waarom ik deze bijzondere en sterke jongen wil trouwen.

_______________
Ik moet vandaag werken maar ik heb geen zin :( en dan bedoel ik ook 6 uur achter elkaar zonder pauze