Sweet Creature (l.s.)

-H100-

P.O.V. Louis Tomlinson

Ik ondersteun Jules als we het veld aflopen. Hij zet zelf steun met zijn linkervoet, terwijl ik vrijwel zijn gewicht neem als hij op zijn rechtervoet wil leunen. Olivier loopt naast me, terwijl Amy aan mijn andere zijde loopt en Harry naast Olivier. "Hey, Jules!" Hoor ik plotseling achter me. Ik draai me een stukje om, zodat Jules ook de mogelijkheid heeft om om te kijken. Twee jongens komen op ons afrennen. De een met rugnummer 11 in voetbalkleren en de ander in normale kleding, als een supporter. "Hey,' zegt Jules met een glimlach. "Gaat het een beetje?" Vraagt een jongen met een bezorgde blik, waarna hij zijn hand op de arm van Jules rust. Ik zie zijn wangen rood kleuren, waarop hij vervolgens knikt. Ik frons licht, maar herinner me er dan aan dat hij natuurlijk net gesport heeft en het waarschijnlijk de warmte is. Dan richt de jongen zijn blauw ogen op mij. "Bent u zijn vader? Meneer Tomlinson?" Ik knik. "Je mag 'je' zeggen en ik heet Louis." Ik steek mijn hand naar hem uit en glimlach als hij hem schudt. "Max,' zegt hij. Hij geeft ook Harry een hand en begroet Amy en Olivier. Ook rugnummer 11 doet dit, waarna ik nieuwsgierig hem begroet, omdat dit de jongen is waar Amy het over had. "Ik weet dat jij in Jules' team zit, en jij?" Vraag ik aan Max. "Ik ben supporter voor Jules en Luc." Ik glimlach en knik. "Ik heb al wel een paar keer van je gehoord, maar nog nooit gezien. Hebben jullie vanavond iets te doen?" Vraag ik en ik zie Amy me bang aankijken, maar ik negeer haar blik. Ik zie zowel Luc als Max hun hoofd schudden. "Blijven jullie mee eten?" Vraag ik dan en ik zie ze direct glimlachen. "Ja, leuk, graag!" Max knikt ook. "Zal ik Jules meenemen?" Vraagt hij. "Als je wil." Direct schiet Max te hulp en neemt Jules over van me, waarna hij zijn arm om Jules' middel legt voor het ondersteunen. Ook Jules legt zijn arm om Max' schouder heen. Ik frons licht als ik ze hoor fluisteren en zacht hoor lachen. Echter zie ik dan hoe Max naast Amy is gaan lopen, wie ook samen zijn gaan praten, wat me laat glimlachen. Ik ga aan de andere kant lopen bij Olivier en Harry, waarna we voor een tijdje in stilte lopen. Dan komt er een groep meiden langs ons lopen wie plotseling allemaal beginnen te giechelen en geven soms wat blikken naar Olivier. "Hi,' zeggen sommigen dan zacht, waarna Olivier grijnst en zijn hoofd naar voren knikt als begroeting. "Goedenavond, dames,' zegt hij, wat naar mijn gevoel flirterig klinkt. Dan beginnen de meiden weer te giechelen als ze voorbij lopen. Ik richt mijn blik op Olivier en dan op Amy wie met een jongen staat te lachen en dan op Jules, wie het ook erg gezellig heeft en kijk dan naar Harry, wie me met dezelfde blik aankijkt. "Ongelofelijk,' zeg ik uiteindelijk, waarna Harry lacht en zijn arm om mijn middel legt, terwijl we verder lopen. "Het hoort bij de leeftijd, maar ik kan er niet aan wennen,' zegt Harry dan zacht, waarop ik knik. "Wie waren dat allemaal?" Vraag ik nieuwsgierig aan Olivier, doelend op de zeker 20 meiden. Hij haalt simpel zijn schouders op. "Ligt eraan. Vier van mijn exen zaten ertussen, maar ook drie waar ik nog een beetje tussen moet kiezen." Ik ben er even stil van en kijk hem met grote ogen aan. "H-harry?" Zeg ik dan en zie hem met dezelfde expressie kijken. "Eeuhm... Louis?" Ik rol mijn ogen en voordat ik iets kan zeggen, zegt Amy iets al. "Je moet hem eens op school zien. Het is niet normaal. Walgelijk om te zien hoe al die meiden reageren op zijn flirterige gedoe." Ik moet lachen door haar beschrijving en kijk dan naar Olivier toe en weer voordat ik iets kan zeggen, spreekt Harry al. "Natuurlijk, doe wat je wil. Maar blijf meiden wel met respect behandelen, hè." Olivier lacht. "Meiden zijn raar. Jij bent toch ook niet voor niets voor een jongen gegaan, terwijl je bi bent." Amy kijkt Olivier met grote ogen aan. "Dat neem je terug." Harry haalt zijn schouders op. "Dat komt gewoon omdat je vader niet af te slaan was." "Papa!" Zeggen Olivier en Amy tegelijk. "Volgens mij moest ik jou eerder van me afslaan hoor,' lach ik, waarna ik hem prik in zijn zij. Harry lacht en slaat zijn armen om mijn taille heen, waarna ik smelt in zijn armen. "Papa, doe normaal." "Welke?" Grap ik, waarna ik Amy haar ogen zie rollen. "Kunnen jullie alsjeblieft even normaal doen? Thuis okay, maar niet waar iedereen ons kan zien." "Schaam je je?" "Ja, ontzettend. Nu stoppen?" Speels druk ik mijn lippen op Harry's hand, terwijl ik mijn ogen op Amy gericht houd. "Walgelijk." "Dat zei je vader ook toen we voor het eerst sex-" "Waarom wist ik dat je dat ging zeggen!" Onderbreekt Amy Harry. Ik lach, maar zie dat Amy echt boos is. "Wat moeten Luc en Max nu wel niet denken?" Zegt Olivier dan en ik zie Max en Jules lachen door het gesprek. "Laat papa en papa lekker, ik vind het juist wel lief,' zegt Jules en ik glimlach naar hoe lief hij altijd is. Daarnaast weet ik al sinds hij bij ons kwam hoe eerlijk hij altijd is, dus weet ik dat hij de waarheid spreekt. Max knikt. "Ik denk dat jullie juist echt blij mogen zijn met hoe jullie ouders met elkaar zijn. Weten jullie niet hoeveel ouders gescheiden zijn of constant ruzie met elkaar hebben?" Ik glimlach naar Max. Hij is een lieve jongen. "Hebben jullie ouders überhaupt een keer ruzie gehad?" Ik grinnik zacht en wacht het antwoord af. "Drie of vier maanden geleden ofzo toch?" Ik frons. "Waarover?" Olivier haalt zijn schouders op en grinnikt dan. "Toen onze vader Harry zei dat iemand in een serie er goed uit zag. Dat vond onze andere vader niet zo leuk." Ik rol mijn ogen. "Je laat het nu echt klinken alsof ik super jaloers ben. Dat valt echt mee." Zowel Amy, als Olivier en Jules kijken mij aan en trekken een wenkbrauw omhoog, waardoor ik moet lachen. "Okay, misschien op dat moment wel, maar je vertelt het niet goed." "Wat was er dan?" Vraagt Max nieuwsgierig. "Er kwam zo'n jongen op tv en hij had zijn shirt uit weet je wel, en Harry zei dat hij hem knap vond en dat die man hem deed denken aan iemand toen hij jong was. Een of andere ex van hem dus." Ik rol weer ogen als ik er weer aan terugdenk. "Was je daarom boos?" Vraagt Harry als hij me gefronst aankijkt. Ik kijk hem ongelovig aan. "Ja, tuurlijk, duhh. Een of andere fitte man komt op tv waarvan je zegt dat hij je doet denken aan iemand toen je jonger was." Ik kruis mijn armen over elkaar en blijf staan, waarna ik hem aankijk, wachtend op een antwoord. Verder is iedereen gestopt met praten, wat de spanning redelijk hoog laat zetten. "Maar Louis, i-ik..." "Ja, Harry? Vertel eens wie je zo leuk vond vroeger en zo'n indruk op je heeft gemaakt dat je er nog steeds aan denkt." "Jij." Ik frons. "Huh?" "Ik had het over jou. Ik snapte al niet waarom je boos was." Ik rust mijn blik. "Oh." Dan lacht Amy, waarop de rest volgt. "Soms verbazen jullie me nog steeds,' zegt Olivier lachend.