Sweet Creature (l.s.)

-H58-

P.O.V. Louis Tomlinson

Ik word wakker van beweging over mijn bed. Ik kreun geïrriteerd en draai me om met mijn gezicht in mijn kussen gedrukt. Het geluid stopt niet en de beweging op het bed wordt steeds heftiger. "Stop,' mompel ik tegen het kussen. "Louiiiiiiiis,' klinkt er. "Stop, laat me slapen." "We moesten je halen en mochten je wakker maken." Ik draai me om en kijk slaperig mijn twee kleinste zusjes aan. "Wie zei dat je me wakker mocht maken?" "Mama." "Nee, dat mocht niet." "Wellll, mama zei dat dat mocht." Ik zucht, mijn moeder weet heel goed dat ik niet wakker gemaakt wil worden. En zeker niet door mijn zusjes. Ze zijn over mijn bed aan het springen en dat in de ochtend. Soms vraag ik me af hoe ze zoveel energie kunnen hebben. "Louis, wil je ons vanavond voorlezen?" Vraagt Phoebe uitgeput als ze komt neerploffen op het bed. Ik glimlach. "Ja, tuurlijk. Sorry dat ik er gisteren niet was." "Geeft niet hoor. Ik snap het als je op date was." Ik frons. "Ik was niet op date." "Oh, ik dacht van wel." "Wie heeft je dat gezegd?" "Lottie." Ik sla de deken van mij af en stap mijn kamer uit. "Charlotte Elizabeth Tomlinson!"

Ik kom beneden en kom er dan pas achter dat ik alleen een boxer draag, als de kou over mijn lichaam waast, terwijl ik normaal juist altijd een over-sized shirt draag. Moet ik gisteren vast vergeten zijn. "Aaaaghh, Louis, trek alsjeblieft wat aan, gadver!" Roept Felicite, wanneer ze langs me loopt en richting de woonkamer loopt. "Sexy hoor, broer,' zegt Lottie, waarop ze vervolgens fluit en me op mijn kont slaat. Ik leg mijn handen verschrikt op mijn billen ter bescherming en lach dan om de twee verschillende reacties, waarop ik snel naar boven ren om wat kleding aan te trekken. Zodra ik weer naar beneden ga, kom ik mijn moeder tegemoet. "Waarom had je tegen Phoebe en Daisy gezegd dat ze me wakker mochten maken. Je weet dat ik dat niet wil, toch?" "Je hebt ze gisteren soort van wel een beetje laten zitten,' zegt mijn moeder. Ik knik, daar heeft ze gelijk in. "Ja, sorry." "Je hoeft geen sorry tegen mij te zeggen. Was het gisteren gezellig?" Vraagt mijn moeder, terwijl we samen richting de woonkamer lopen. "Ja, zeker. We hebben vandaag weer afgesproken." Ongecontroleerd komt er een glimlach over mijn gezicht. "Leuk, Louis. Ben je wel op tijd thuis voor je zusjes?" Knipoogt mijn moeder. Ik knik en pak vast wat bordjes voor het ontbijt.

Ik loop weer het hotel binnen, maar stop mijn stappen als ik Sasja zie zitten achter de balie. Met walging draai ik me om en ga ik in het gangetje staan, zodat ik niet in het zicht ben van Sasja. Of beter gezegd, zij niet in het zicht van mij. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en bel Harry.

Beep Beep

Na drie keer gaat hij over. "Hi Lou, je komt toch niet afbellen hè?" "Nee, tuurlijk niet! Ik kan niet naar je toe komen. Naar je deur zegmaar." "Hoeft ook niet hoor, ik kom eraan. Waarom eigenlijk niet?" Vraagt Harry nieuwsgierig. "Nou, Sasja is er." "Wie?" "Sasja, dat mens achter de balie,' zeg ik in afschuw. Ik hoor Harry lachen door de telefoon. "Wat heeft ze je ooit aangedaan?" "Ik mocht jou niet zien van haar." "Misschien heeft ze een oogje op mij,' zegt Harry voor de grap en ook al zie ik hem niet, ik weet dat hij zijn onderlip tussen zijn tanden heeft om niet in de lach te schieten. "Alsof ze ooit wat met jou zou willen." Ik rol mijn ogen. "Jaloers, Tomlinson?" "Ja, ontzettend,' zeg ik sarcastisch, 'schiet nu maar een beetje op Styles,' zeg ik ongeduldig. Ik kan er niks aan doen, maar mijn vrolijke sfeer is verpest door Sasja. Nu al. Harry heeft opgehangen, wat betekent dat hij er waarschijnlijk zo aankomt. Ik ga bij het hoekje staan, waardoor ik net Sasja kan zien, maar ik waarschijnlijk niet opval voor haar. Harry komt aanlopen en begroet Sasja als hij langs haar loopt. Sasja knippert een paar kaar overdreven met haar ogen. Flirt ze nou met hem? Ze geeft een glimlach, waar ik van walg, en zegt: "Heey, Harry." Ik moet mijn best doen om te blijven staan en niet naar haar toe te lopen om haar lelijke glimlach van haar gezicht af te slaan. Harry geeft een glimlach terug en loopt door. Zodra hij de hoek om stapt, kijkt hij me onderzoekend aan. "Gaat het goed?" "Ja, het gaat helemaal perfect. Vind jij het niet raar hoe zij doet?" "Je bedoelt gewoon hoi zeggen?" "Je bedoelt: Heeeeeyyyyy Harrryyyy,' spreek ik haar na, op mijn meest vrouwelijke stem, terwijl ik mijn hand in mijn rechterzij zet en op mijn rechterheup ga leunen en ik overdreven met mijn ogen knipper om mijn wimpers te showen. Harry's wangen krijgen langzaam een rood kleurtje en zijn lippen krullen in een kleine glimlach. Ik maak me los van mijn positie. "Wat?" Vraag ik, als Harry me nog steeds aanstaart. "Het valt me nu pas op hoe..." "Hoe wat?" "Flamboyant je bent,' maakt Harry zijn zin af. Ik kijk hem met grote ogen aan. "Wat zei je? Ik flamboyant? Echt niet!" Zeg ik en rust mijn hand op mijn heup als ik hem zonder enig geloof aankijk. "Ik ben zo mannelijk als ik maar kan zijn." Harry haalt een wenkbrauw op en zwijgt. "Ja, precies, dat dacht ik al. Nou, durf het nog maar eens te zeggen, want anders krijg ik je te pakke-" "Je bent flamboyant." "Okay, nu krijg je hem,' zeg ik, voordat ik een sprintje trek naar Harry. Hij geeft een gil, terwijl hij hard-lachend begint weg te rennen het hotel in. Ik ren achter hem aan en hij geeft zichzelf een voorsprong door nog net in de lift te stappen, terwijl de liftdeuren net voor mij sluiten. Ik gok dat Harry naar boven gaat en ren snel via de trap naar boven. Ik kom net op de eerste verdieping aan, als de lift een geluid maakt op de tweede verdieping. Snel ren ik nog een trap naar boven en zie Harry uit de lift stappen, maar zodra hij mij ziet, rent hij vooruit. Ik zit hem op de hielen, als hij struikelt over een kleine verhoging in het tapijt en omdat ik bijna bij hem was, ren ik tegen hem op, waardoor Harry valt en ik over hem heen val. Hij valt op het rode tapijt in de gang van hotelkamers en ligt met zijn rug op de grond. Ik daarentegen ben op hem gevallen, met onze buiken op elkaar steunend. Ik kan nog net met mijn handen steun vinden naast het hoofd van Harry. Een déjà-vu gaat mijn hoofd door. Het eerste moment dat ik besefte dat ik een ander gevoel voor Harry had ontwikkeld dan slechts vrienden. In Delft, bij mij thuis. We lagen in precies dezelfde positie als nu. Beiden waren we toen onzeker van wat te doen. Toch deed ik toen alles op gevoel. Ik kom terug tot de realiteit en schrik ervan hoe dicht onze gezichten bij elkaar zitten. Slechts enkele centimeters verwijderd. Ik ruik de bekende geur van zijn aftershave en glimlach klein. Ik kijk naar zijn lange wimpers en groene ogen. Gebiologeerd kijk ik naar alle delicate plekjes. Ik adem redelijk zwaar, maar kan niet onderscheiden of dat door het rennen komt of door de groen-geoogde jongen voor me. Mijn ademhaling hapert als ik mijn blik laat rusten op Harry's lippen. Een rilling loopt langs mijn ruggengraat naar beneden en ik laat mijn blik terugvallen in de ogen van hem, welke terug naar de mijnen staren. Mijn borst verstrakt en zonder te knipperen leun ik langzaam naar voren. Ook Harry leunt voorzichtig naar voren, totdat onze warme ademen zich met elkaar vermengen en ik de smaak in Harry's kauwgom praktisch kan proeven. Ik durf niet meer te ademen en terwijl mijn adem nog vast zit, leunt Harry verder in om de kleine overige ruimte te verbreken. "Niet rennen in de gangen!" Roept een hoge stem boos. Geschrokken laat ik me naast Harry neervallen, onze ogen wijd open. Mijn hart klopt snel en vanaf de grond zie ik Sasja ons nijdig aankijken. "Volgende keer word je eruit gezet,' zegt ze tegen mij, boos. "Het was niet zijn schuld, ik rende,' neemt Harry het voor me op. Harry's wangen hebben een donkere tint roze. Hoogswaarschijnlijk net als die van mij. Sasja laat haar blik rusten en kijkt naar Harry. "Je hoeft het niet voor die jongen op te nemen hoor. Ik weet dat jij niet degene was die fout zat." Ik rol mijn ogen en heb een grote neiging om mijn middelvinger naar haar op te steken. "Heb je misschien een keer zin om wat te gaan drinken samen?" Vraagt Sasja aan Harry. Ik heb het gevoel dat ik moet kokhalzen. Ik had al lang nee gezegd, alleen Harry de lieve persoon wie hij is, durft natuurlijk geen nee te zeggen, dat weet ik al te goed. Harry lijkt niet uit zijn woorden te komen, dus zeg ik het maar. "Nee, eigenlijk kan Harry sowieso vandaag de hele dag al niet. En daarbij, we moeten naar een afspraak, dus als u even uit de weg kan gaan, graag,' zeg ik, met nadruk op de sarcasme van 'graag'. Ik sta op, waarna Harry snel volgt en lopen samen weg van de creep. "Jaloers, Tomlinson?" Fluistert Harry zacht, waardoor alleen ik het kan horen. "Shut up, Styles."

_____________________________
Harrys concert naar 27 maart 2021 . . .