Sweet Creature (l.s.)

-H17-

P.O.V. Louis Tomlinson

Verbaasd kijk ik om me heen als ik wakker word. Als ik het hoge plafond en de ruime kamer zie, herinner ik me weer dat ik bij Harry verblijf. Ik stap het bed uit en loop nieuwsgierig naar Harry's kamer om te kijken of hij al wakker is. De deur staat open, dus loop ik de kamer binnen. Zijn bed is al opgemaakt, dus zal hij waarschijnlijk al beneden zijn. Ik word echter het tegendeel bewezen als plots een deur aan de zijkant van de kamer opengaat en Harry naar buiten stapt. Een handdoek is om zijn taille heen gevouwen, maar verder is er alleen de blote huid te zien. Natte lokken van zijn haren vallen naar beneden over zijn gezicht en krullen op het einde, terwijl op een langzaam tempo soms een druppel naar beneden valt. Hij gooit zijn haren naar achteren en merkt me dan op. Hij kijkt me glimlachend aan. "Goedemorgen." Ik glimlach wat nerveus terug. "Ik uhm... wilde net kijken of je al wakker was." Harry knikt. "Ik ben wakker." Lachend rol ik mijn ogen. "Zou je niet zeggen. Ik ben wel vast beneden', zeg ik lachend en loop de kamer uit.

Ik zit nog geen tien minuten beneden, of Harry komt ook naar beneden lopen. "Ik heb net Niall gesproken. We kunnen altijd aanbellen." Ik knik. "Als we nu gewoon rustig alles doen, kunnen we daarna vertrekken naar Niall', zegt hij. Na het ontbijten loop ik naar boven om zelf ook nog even te douchen, om aan te kleden en tanden te poetsen. Na nog geen 15 minuten ben ik weer terug. "Dat doe je snel', zegt Harry wonderbaarlijk. Ik haal simpel mijn schouders op. "Zullen we gaan?" Hij knikt en pakt de autosleutels uit en oudroze schaaltje.

We komen aan bij een klein schattig huisje. Het is wit, maar omringt door planten. Harry drukt op de bel en nog geen twee seconden later staat de vrolijke jongen voor de deur. "Harry!" Zegt hij enthousiast en geeft hem een knuffel. "Louis!" Zegt hij dan net zo enthousiast en geeft me een knuffel, wat me laat lachen. Ik begroet hem net zo enthousiast terug, omdat het onmogelijk is om niet vrolijk te zijn bij Niall. We stappen de deur door en gaan zitten op de bank. Niall gaat tegenover ons zitten op een grote stoel. "Dus, Larry Stylinson!" Zegt hij vrolijk en enthousiast. Harry en ik kijken elkaar verbaasd aan en door zijn blozende wangen zie ik dat hij het nog niet verteld had. Beiden zeggen we niks en zoeken naar de reden waar dit vandaan kwam. "Jullie hoeven niet zo onschuldig te doen. Ik heb gewoon instagram. Ik volg wat fanaccounts', legt Niall uit. Beiden zeggen Harry en ik niks, hier krijgen we sowieso ook niet de kans toe, omdat Niall al verder begint te praten. "Ik vind dit zo geweldig. Al vanaf het moment dat Louis meeging naar het concert in Amsterdam, wist ik al gewoon dat jullie bij elkaar hoorden. Larry Stylinson. Ik had gelijk!" Dan houd ik het niet meer uit en een luide lach ontsnapt mijn mond. Harry lacht met me mee. "Thanks Niall. Ik ben ook erg blij met Louis', zegt hij en legt een arm om me heen. Ik glimlach slechts klein, hoewel mijn hart een sprongetje maakt. Het voelt nog zo raar om te doen met iemand erbij, of sowieso in het openbaar. Doen wat goed voelt. Ik wil het echter wel echt proberen. Voor Harry.

We komen weer aan bij een groot gebouw. We nemen een zij-ingang en met Harry's gekregen code lopen we naar binnen. Hij geeft verder geen aandacht aan de management die er staat en zwijgend lopen Niall en ik achter hem aan. Aangezien we nog maar een anderhalf uur hebben tot de show, lopen we direct door naar de kledingruimte. "Dat was ongemakkelijk', zegt Niall als we de kledingruimte inkomen, weg van zicht op Modest. Harry grinnikt. "Mijn management is echt top, alleen in dit niet." "Wat ga je eraan doen? Ga je doen wat ze van je wilde?" Vraag ik een beetje nerveus. "Nee, ik ga doen wat ik zelf wil. Ik kan dit toch niet altijd blijven verschuilen en ik ben trots op wie ik ben', antwoordt Harry. Ik glimlach als een trots gevoel bij me naar boven komt voor hem. "Heb je helemaal gelijk in. En daarnaast, gay zijn is echt niet een misdaad ofzo', zegt Niall schouderophalend.

Over 5 minuten moet Harry het podium op. We staan met zijn drieën naast het podium, uit het zicht van de zaal. Wel kunnen we vanaf hier al het drumstel zien en we hebben zicht op het hele podium, waardoor we Harry zo weer kunnen zien performen. Ik kijk ernaar uit, want ik kan me herinneren hoe leuk en bijzonder ik het de vorige keer vond. Harry checkt weer voor de laatste keer zijn oortje en geeft dan een seintje naar de crew. Hij krijgt een microfoon in zijn handen en dan begint hetzelfde liedje als de vorige keer—welke ik het engelliedje noem, omdat ik geen idee heb hoe die echt heet, misschien moet ik hem dat maar een keer vragen. Harry zucht nog een keer diep in en uit en rent dan het podium op. Het publiek gaat te keer en weer dek ik mijn oren af met mijn handen. Ik zie hoe Harry bewonderd om zich heen kijkt met een grote lach op zijn gezicht, wat het doet lijken alsof hij straalt. Ook al was hij de vorige keer ook vrolijk en enthousiast op het podium, deze keer is het anders. Het lijkt alsof hij elke hoek van de zaal scant, wat me nieuwsgierig maakt, echter hebben Niall en ik geen zicht op de zaal, wat het onmogelijk maakt erachter te komen wat Harry laat stralen. Dan rent hij snel naar de mic stand en begint hij net op tijd aan het lied.