Sweet Creature (l.s.)

-H29-

P.O.V. Harry Styles

Ik knipper met mijn ogen. Als ik om me heen kijk, herinner ik weer dat ik in het bed van Louis lig. Ik kijk hoe laat het is en schrik als het al 11 uur is, ik had namelijk beloofd om voor de lunch terug te zijn. Om half 12 ga ik weg, spreek ik met mezelf af. Ik kleed me om en maak het bed netjes op. Ik loop door de gang en kom een meisje tegemoet, wie ik nog niet eerder heb gezien. Ze kijkt me met grote ogen aan en voordat ik me kan voorstellen, rent ze al de trap op naar boven. "Lottie, what the fuck doet Harry Styles in ons huis? Je hebt hem toch niet ontvoerd?!" Hoor ik een stem boven me, waarop ik vervolgens geroep hoor: "Fee, laat me slapen! En bel Louis maar even ofzo." Ik voel me licht ongemakkelijk en besluit maar via de trap naar beneden te gaan. Als ik beneden kom en de kamer in loop, zie ik Mark en Johannah al zitten aan de tafel. Mark kijkt op en direct verschijnt er een lach op zijn gezicht. "Hey Harry', zegt hij vrolijk. Ik glimlach. "Goedemorgen." Johannah kijkt om. "Hi, goedemorgen Harry! Ik hoorde dat je was blijven slapen en hoe gezellig jullie avond gisteren was', zegt ze, waarop ik glimlachend knik en ook ga zitten aan de tafel.

Ik eet mijn tweede broodje als er twee meiden naar beneden komen gelopen. De een ken ik—Lottie en de ander ken ik qua gezicht wie ik net heb gezien, maar wie ik nog niet gesproken heb. Als ze aan komen lopen, zit ik nog midden in een gesprek met Mark en Johannah, wat Lottie verbaasd laat kijken als ze ziet hoe enthousiast Mark met mij praat. Ik kap het gesprek een beetje af, om vervolgens Lottie gedag te zeggen. "Dus, gisteren was nog gezellig?" Vraagt ze voorzichtig. Ik knik tevreden en Mark ook. "Leuke, spontane jongen', zegt Mark, wat me verlegen laat glimlachen. Ik loop naar het andere meisje toe. "Hi, ik ben Harry', zeg ik met een glimlach. Ze glimlacht terug. "Ik ben Felicite, een zusje van Louis. Sorry van net nog,' ik lach even, 'dus jij bent het vriendje van Louis, hoorde ik net van Lottie?" Vraagt ze lachend, waarop ik ook nog lachend knik. "Ik wil je wel nog een keer zien met Louis samen." Ik knik. "Komt goed."

We zijn gezellig aan het praten met zijn vijven als ik zie dat de klok 11:40 aantikt. "Ik heb met Louis afgesproken voor het lunchen weer terug te zijn, dus ik denk dat ik zo vertrek', kondig ik aan. Johannah en Mark knikken. "Fijn dat ik even kon blijven slapen, ik vond het erg gezellig', zeg ik oprecht. Mark staat op. "Jij bedankt voor alles', zegt hij en geeft me een waardevolle blik. Ik glimlach en sta ook op. Hij geeft me een knuffel. "Ik hoop je snel nog een keer te zien met Louis en opnieuw te beginnen." Ik knik en glimlach. Johannah geeft me ook een knuffel. "Lief dat je dit hebt gedaan voor Louis. Je bent goed voor hem', zegt ze met een glimlach. Ik krijg ook een knuffel van Lottie en Felicite. "Tot snel!" Zeggen ze. Met een tevreden gevoel, verlaat ik het huis.

Het is 13:00 uur als ik aanbel bij Louis en Zayn. Ik hoop dat hij alles snapt en niet boos is. De deur wordt geopend en Zayn staat voor me. "Hi, Harry!" Hij laat me binnen en ik begroet hem net zo vrolijk terug. "Louis is even douchen, maar ik denk zo klaar." Ik knik en we komen de woonkamer binnen. Op het moment dat ik naar binnen stap, komt de kleine jongen met blauwe ogen de badkamer uitlopen. Hij is nog niet omgekleed en heeft slechts een handdoek om zijn middel geknoopt, welke valt tot zijn knieën. Zijn haren vallen in natte lokken voor zijn gezicht. Mijn ogen vallen op zijn perfect bruin gekleurde huid, wat mooi staat met de witte handdoek en zijn felblauwe ogen. Ik zie Louis niet vaak zonder shirt en dat maakt dat ik hevige tintelingen krijg op dit moment en wat mijn hart sneller laat kloppen. Louis kijkt op van beneden en kijkt me aan. Ik zie hem schrikken en zijn wangen kleuren rood. "Ik ga me even omkleden', zegt hij snel en verdwijnt de slaapkamer in. Binnen no-time is hij omgekleed terug ik een zwarte spijkerbroek en een rode dikke trui. "Het is dat ik blij ben om je te zien, dat ik nu niet boos ben, maar had je gisteravond niet even iets van je kunnen laten horen?" Vraagt Louis en gaat zitten op de bank, waarna ik naast hem ga zitten. "Sorry, ik kwam er niet echt aan toe', geef ik toe. Zayn loopt de deur om ons onze tijd te geven. Louis zucht. "Waar was je?" "In Utrecht', zeg ik en voordat ik verder kan praten, begint Louis al. "Je had het best eerder kunnen zeggen dat je ook even andere contacten willen leggen. Ik zou je echt wel snappen hoor. Maar waarom nu? Ik voelde me gisteren de hele dag slecht om wat er was gebeurd met mijn vader, wat ik heb meegemaakt met jou en de volgende dag ben je er dan niet eens. Ik moest Zayn het hele verhaal zelf uitleggen in tranen, omdat jij er niet voor mij was. Was het omdat ik in de auto voor de eerste keer heb gezegd dat ik van je houd? Was dat verkeerd?" Ik voel een brok in mijn keel komen. Hij heeft gelijk. Ik had er voor hem moeten zijn gisteren. Ik ben de enige die erbij was op het moment dat zijn vader lelijke woorden uitsprak over Louis. Ik was de enige die hem snapte. En de dag nadat het gebeurde, was ik er niet eens voor hem. Ik voel me er slecht over en kijk wazig voor me uit. "Sorry', zeg ik zacht en voel hoe de woorden pijn doen om uit te spreken door de brok in mijn keel. "Harry? Komt het door wat ik zei?" Snel schud ik mijn hoofd. "Door wat je zei, heb je juist mij de moed gegeven om te doen wat ik heb gedaan." Louis kijkt me vragend aan, waarop ik vervolgens zeg; "Ik was bij je gezin." Ik kijk hem aan en zie hoe hij zijn blik dooft, verder spreekt hij geen woord uit en kijkt hij enigszins nerveus. Hij schuift een klein stukje naar voren, als teken dat ik kan beginnen met praten. "Ik kwam in het begin van de middag aan en nodigde je moeder, Lottie en je vader uit op een lunch om elkaar beter te leren kennen, aangezien het-uhm- niet zo goed ging die dag ervoor,' ik zie Louis slikken en ik vervolg mijn verhaal, "je moeder en zusje waren enthousiast... Je vader niet zo in het begin. Hoe meer we met elkaar praatten, hoe meer open je vader werd. We hebben ook nog avond gegeten in de stad. Je moeder en Lottie gingen weg en ik bleef nog met je vader in Utrecht. We hebben veel gepraat en hij heeft spijt van alles. Het was echt gezellig en het werd laat, toen ben ik daar blijven slapen. Hij houdt erg veel van je en het waren nooit zijn intenties om je pijn te doen', zeg ik dan. Er staan tranen in Louis' ogen, wat me laat realiseren hoe belangrijk zijn familie voor hem is. Een glimlach staat op Louis' gezicht en zijn ogen twinkelen en staan in een glanzing door de tranen die eroverheen liggen. In één beweging springt hij naar voren, recht in mijn armen en houdt me stevig vast. Ik leg mijn armen om hem heen en glimlach, terwijl er een verdwaalde traan langs mijn wang glijdt. "Dankjewel', zegt hij zacht.