Sweet Creature (l.s.)

-H56-

P.O.V. Louis tomlinson

"Ik wil echt niet een bemoeial zijn ofzo, maar van wat ik net hoorde-" "Fuck off, Lottie." Lottie kijkt met grote ogen van mij naar onze moeder en weer terug. "Mam!" Zegt ze, steun vragend. Mijn moeder kijkt verbaasd op van haar tijdschrift. "Hoorde je wat Louis zei?!" "Ja." "Dus ik mag dat woord niet zeggen en hij wel?" Mijn moeder haalt haar schouders op. "Hij is ouder, een jongen en jij verdiende het." Ik haal tevreden een hand door mijn haren. "Ouder? Nauwelijks-" "5 jaar,' val ik haar in, terwijl ze door gaat met praten. "Een jongen? Dat is gewoon sexistisch en ik verdiende het niet, want ik wil gewoon weten wat er allemaal aan de hand is,' zegt ze. "Nou, dat krijg je niet te weten,' zeg ik, terwijl ik mijn zus sassy aankijk. "Waar slaat dat op! Mag ik niet weten hoe het met mijn broers liefdesleven zit?" Ik kijk haar onbegrijpelijk aan. "Lot, doe normaal. Zoek zelf iemand." "Dat niemand mij nou leuk vindt." "Lottie! Dat is echt niet waar, je gaat echt iemand vinden. Iemand die je verdient." Mijn zus kijkt me lief aan met haar hoofd een stukje schuin. "Geen idee waarom je in een keer zo lief doet, maar dankje, Lou." "Nou, alsof ik nooit aardig doe." Lottie haalt haar schouders op. "Nou, eigenlijk." "Ik kan echt wel aardig zijn hoor!" "Ja, sure." "Nou, mam!" Zeg ik, om steun te zoeken bij mijn moeder. Ze houdt verdedigend haar handen boven haar hoofd. "Ik houd me hier buiten." Ik zucht en haal een hand opnieuw door mijn haren. Ik kruis mijn armen over elkaar en kijk mijn zus sassy aan. "Oh my god, dat wij niet eerder doorhadden dat jij gay bent." Hoe graag ik ook een opmerking terug wil gooien of boos wil worden, het lukt niet. Ik schiet in de lach en slaag er ook in om mijn middelvinger op te steken naar Lottie, zonder dat mijn moeder het ziet.

"Kan ik u helpen, meneer?" "Ja, graag. Ik zoek iemand wie in dit hotel verblijft." "En welke naam zoekt u?" "Harry Styles." De vrouw achter de balie kijkt wat papieren door. "Sorry, maar ik kan geen fans toelaten." "Ik ben geen fan!" Zeg ik wanhopig. Ik moet echt Harry spreken. "Sorry meneer, maar ik kan u niet geloven. Wat zou u dan zijn, zijn broer?" Ze begint kort te lachen om haar eigen grap. Ik zucht geïrriteerd. "Nee, maar ik ken hem. Hij kent mij." "Als hij jou nu zou zien, zou hij jou willen spreken?" Ik denk terug aan de ruzie van gisteren. "Misschien." De vrouw voor mij trekt een wenkbrauw op. Ik raak geïrriteerd. "Laat me alstublieft binnen." "Ik heb vandaag al meerdere fans moeten afslaan, dus ik wil u nu vriendelijk verzoeken om dit hotel te verlaten." Mijn irritatie neemt toe en mijn oog valt op haar naambordje waar Sasja op staat. "Luister eens Sasja, laat me nu binnen of ik loop zelf wel binnen,' zeg ik duidelijk. Ze staat op en kijkt me boos aan. "Dat kunt u niet doen, dus gaat u nu weg, voordat ik de beveiliging roep." Ik klem mijn handen op haar bureau. "Nou, ik denk niet da-" "Louis." Zowel Sasja als ik kijken op naar Harry wie aan is komen lopen. "Is het okay als hij hier is?" Vraagt Sasja. Harry knikt met een zwakke glimlach. Ik geef Sandra een bitchy face om aan te geven dat ik gelijk had en loop vervolgens naar Harry. "Zullen we even buiten praten?" Vraag ik. Hij geeft een onzekere blik en knikt zijn hoofd om aan te geven dat ik zijn richting moet volgen. Ik kijk achter me en zie paparazzi voor de deur staan. "Hebben die sukkels niets beters te doen ofzo,' zucht ik. Harry probeert zijn lach in te houden en kucht zijn lach uiteindelijk weg. "Naar je hotelkamer dan maar?" Vraag ik. "Oh, je loopt een beetje hard van stapel, Louis." Ik geef hem een speelse stomp tegen zijn schouder en loop langs hem heen het hotel verder in. Ik hoor Harry nog achter me lachen, voordat hij een klein sprintje trekt om weer bij mij te lopen, waarna hij me een kleine duw terug geeft, wat me ook laat lachen. Nu realiseer ik me dat ik Harry echt heb gemist. Niet persé als partner, maar sowieso als beste vriend.

Zodra we allebei de kamer ingelopen zijn, kijk ik wat ongemakkelijk rond. Hoe begin je zo'n gesprek waarvan de uitkomst een groot gevolg heeft? "Ik dacht dat je wilde dat ik naar jou toe zou komen en pas als ik alles uitgezocht had,' begint Harry. "Gisteren was ik een asshole." "Niet meer?" "Weet ik niet. Misschien,' plaag ik. Harry kijkt me even aan en wijst dan naar twee stoelen in de kamer. "Zullen we even zitten?" Ik knik en ga zitten op een van de stoelen, Harry op de andere. "Ik weet wat ik gisteren heb gezegd, maar ik vind niet dat alleen jij dit moet uitzoeken. Een band tussen personen bestaat uit 90% uit initiatief nemen met het gevoel. Gisteren was ik gewoon nog geschrokken en verrast dat je er plots was, maar dit moeten we samen kunnen uitzoeken. We komen er wel uit. Uiteindelijk. Een sterke band is niet zomaar weg,' spreek ik tot mijn verbazing vloeiend uit. Harry kijkt me verrast aan met een glimlach op zijn gezicht. "Heb je dat zelf bedacht gisteren?" "Nee, mijn moeder, maar ik ben het met haar eens." Harry begint te lachen en schudt zijn hoofd. "Dus, ik ga nu heel direct zijn. Wat wil jij?" Vraag ik. Harry's gezicht gaat naar serieus en neemt een zucht. "Ik heb het gemist om je om me heen te hebben,' begint Harry, waar ik me bij aansluit, 'ik weet niet persé hoe of op welke manier, maar ik wil je gewoon terug in mijn leven,' maakt hij af. "Dat wil ik ook." Ik weet nog niet hoe we dit gaan aanpakken of op welke manier we terug komen in elkaars leven, echter is één ding zeker: beiden misten we elkaars gezelschap.