The Lost Prodigy

43. Reborn

"Do you really want to go alone, Blaire? I really insist on coming with you," nag-aalalang tanong sa akin ni Avery habang tinitignan akong suotin ang itim na kapang ibinigay niya sa akin. I asked her for a hooded cloak that would allow me to blend into shadows of the night.

Nang mapatingin ako sa labas ay kinabahan ako. Natatakpan ng mga ulap ang mga bituin sa kalangitan pati na rin ang liwanag na nanggagaling sa buwan kaya napakadilim ng paligid. Pero parang umaayon din ito sa plano ko.

I'm going to find and save Ella. And I have to be one with darkness this time.

The Pillars are implementing strict safety procedures around the entire Stronghold's Academy. Marami na ang umiikot at nagbabantay na mga Doyen sa labas ng kani-kanilang mga Houses. It's like the Novitiates were on a lockdown. Bukas na kasi ang Ranking Ascension at matutuloy pa rin ito sa kabila ng madaming bilang ng mga nawawalang trainees.

Sasama sana si Gale sa binabalak ko pero kanina ay kinuha na siya ng Pillar ng House Imperium at mukhang ikukulong pansamantala sa loob ng House nila. The academy just couldn't risk their best and strongest trainees who also have the most potential. By thinking of it, ang House Imperium lang ang tanging House na walang nalagas na miyembro.

Looks like I have to do this on my own. It's better this way so that the casualties will be lessened if my plan failed.

"Huwag mong sisihin ang sarili mo sa pagkawala ng iyong kaibigan. It's never your fault," wika ulit ni Avery at napangiti naman ako ng mapakla sa kanya. Kahit saang anggulo ko man tignan, isa lang ang nasisiguro ko. I have brought this upon my friend.

And I should be the one to rescue her from the danger I've put her in the first place.

Yumuko ako sa kanya bilang tanda ng pasasalamat bago ko tinanggap ang dagger na ibinigay niya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang pwedeng mangyari kaya mas mabuti nang maging handa. I sheathed the weapon at the case that I've worn on my waist. May isa pa akong nakatagong patalim. I kept it inside a hidden sheath attached to my combat boots.

I am also constantly hearing the hum of the power inside me. Hindi ko kasi muna isinuot ang wristband na nagpapawalang-bisa sa aking mahika dahil baka kailanganin ko ang kapangyarihan ko mamaya.

Naalala ko naman bigla ang puwersang kumawala sa akin kanina. Nakaya ko bang kontrolin ang hangin at lupa? But I was only the water inheritor. How could I manipulate those two other elements?

Bumalik naman ako sa kasalukuyan nang magsalita si Avery. I'm currently inside her quarters in the Healing Camp. Hindi na muna ako bumalik sa House Magnus dahil baka hindi rin ako palabasin ni Asher. But I hope he's busy right now para hindi niya mapansing nawawala rin ako.

"Mag-iingat ka, okay? Be careful of the woods," paalala sa akin ni Avery habang hinahatid na niya ako palabas. Dito kami dumaan sa tarangkahan ng inner courtyard ng kampo.

I touched Avery's shoulders to ensure her of my safety and to show that I understood what she said. Nawala naman kahit pansamantala lang ang pagkabahalang nakapinta sa kanyang magandang mukha.

"Thank you Avery for helping me. I'll bring Ella here when I find her," sabi ko sa kanya at tumalikod na.

Agad akong tumungo sa pinakamalapit na puno at doon nagsimulang magmanman. Inaadjust ko pa ang paningin ko sa kadiliman. May mga iilan din namang alitaptap sa paligid pero hindi masyadong nakatulong ang liwanag nila para makakita ako ng maayos.

Naging alisto naman ako nang makita ko ang hinihintay kong tao. I once again saw a figure cloaked in black running across the grassland towards the forest. But the strands of white hair strewn across her face gave her identity away. I was sure that I saw Ophelia.