The Lost Prodigy

8. Savior

BLAIRE

Maingat at tahimik pa rin kaming naglalakad ni Ella sa loob ng kagubatan. Naibalik na ang nawala naming lakas at unti unti na ring gumagaling ang aming mga sugat. My eyes also returned to its former color which is dark brown.

I can still remember clearly what happened when I was underwater. Nagpakita ang isa mga deity para ipamana sa akin ang kanyang elemento. And through my inherited flair, I managed to defeat the monsters blocking us. Ngiti na lang ang parati kong sagot kay Ella kapag nagtatanong siya tungkol sa kakayahan ko dahil kahit ako ay naguguluhan din. After the battle, her eyes are still looking at me with wonder and amazement.

Pero hindi ko nagawa ang lahat ng iyon mag-isa. Because one thing is for sure, the goddess guided me.

And I can already sense the guilt building inside of me because of my rude behavior. The next time I see her, I would definitely ask for forgiveness. And I might just do it in bended knees.

Nangibabaw ang galit ko ng makita ko siya. At alam kong mali iyon. Because I realized that my anger just overshadowed the true emotion of my heart. That Goddess Maya's appearance brought hope to my veins, making me believe that the deities haven't left us completely. Na nariyan pa rin sila para bantayan at gabayan kami.

Natigil ako sa pag-iisip nang kiniliti ako ni Ella. "Cheer up, Blaire! Marami pa namang natitirang blood ruby sa loob ng trial. Kung alam ko lang talagang kinuha nung lalaking nagligtas sa iyo yung blood ruby mo, sinipa ko rin sana siya sa ano para matauhan din!" Wika sa akin ni Ella at pinakita pa kung paano yung gagawin niyang pagsipa. Natawa na lang ako sa kanya at pagkatapos ay pabiro ko siyang binatukan para tumino.

Ella had sensed my sadness and uneasiness earlier and asked me for the reason of it. Kaya naikuwento ko rin sa kanya na nawala ko ang nahanap kong diyamante. I didn't tell her about my encounter with the goddess because I'm still figuring things out yet. At baka maging parehas din ang reaksyon niya katulad nung sa akin kapag nalaman niya iyon.

Losing a blood ruby is like losing a one great chance at survival. And it's still hard to move on from that kind of loss.

But never did I suspect Ella of stealing my ruby. Because if she had, then she could already get out of here and back to safety. Pero pinili niyang tulungan at samahan ko. Inuna niya ang kapakanan ko dahil hinintay pa talaga niya akong magising. She waited for a day and she could've find her own blood ruby. But she chose to stay. And for these reasons, I know that I can trust her.

"I'm really sorry, Blaire. Wala talaga akong nakitang shining and shimmering na bagay nang makita kita eh. Pero baka may tyansang nandoon lang iyon sa tabi tabi kung hindi iyon kinuha sa iyo. We need to look for it, Blaire. Bumalik tayo roon!"

Pinigilan ko si Ella dahil mukhang seseryosohin talaga niya ang sinabi niya. "Hindi na kailangan, Ella. Kagaya ng sinabi mo, marami pa namang natitirang diyamante rito sa Forestia. And I'm lucky dahil kasama na kita ngayon. Because of your charm and beauty, baka voluntary pang ibigay sa iyo ng mga lalaki rito sa loob ang mga diyamanteng nahanap nila."

Lumiwanag ang mukha ni Ella dahil sa sinabi ko. "I love your mind-set, Blaire! Di bale, if those boys offer me their rubies, I'll save one for you," sabi naman ni Ella at nagtawanan naman kaming dalawa.

"Kung kinuha man ng lalaking nagligtas sa akin ang diyamante, sana nakatulong iyon sa kanya. I hope he is already safe," bulong ko pero mukhang narinig ni Ella dahil nagsalubong ang dalawa niyang kilay.

"Ang bait bait mo talaga, Blaire. Well then, if he's already in the Stronghold, we'll need to survive too. Maghanda talaga siya dahil mamimilipit talaga siya sa sakit kapag sinipa ko yung ano niya," palabang pahayag pa rin ni Ella na nagpangiti na naman sa akin.