The Lost Prodigy

29. Discovery

Ella and I were expecting to feel the coldness of the water the moment we jumped into it. We waited but it didn't come. We were shocked when we just went through the pond like nothing ever happened.

Pero nagulat kami nang maramdaman naming may puwersang humigop sa amin pababa. Malakas ang puwersang iyon kaya hindi na namin nagawang gumalaw at hinayaan na lang namin itong dalhin kami kung saan.

I was surprised when the force suddenly somersaulted. Nahilo ako dahil doon kaya napahiga na lang ako sa lupa sa oras na lumapag kami.

Napatingin ako kay Ella at nakita kong parang masusuka na siya pero laking pasasalamat ko na lang dahil hindi natuloy. Dahan dahan kaming tumayo mula sa aming pagkakadapa habang pinapagpagan ang aming damit.

Nagtaka naman ako dahil sa aking nakita. Nandito ulit kami sa tabi ng sapa kung saan kami tumalon kanina.

"This is weird," bulong ko na lang na narinig din ni Ella.

"Ano kaya yung puwersang humigop sa atin kanina? Akala ko talaga mapupunta tayo sa ibang lugar. Pero bakit parang bumalik lang tayo?" sunud-sunod na tanong niya habang nakakibit balikat.

"Girls," wika ng isang boses babae.

Nagulat ako nang biglang may nagsalita kaya sabay kaming napalingon ni Ella sa pinanggalingan nun.

"Tama nga talaga ako ng hinala! Hindi ka ordinaryong pusa! So you can talk?" interesadong wika ni Ella habang nakatingin sa pusa na ngayon ay mahinhing nakaupo sa gilid ng isang puno.

"Obviously," rinig kong sagot ng pusa sabay irap kay Ella. I quietly giggled at that scene. Maattitude rin pala iyong pusa. Akala ko si Zara lang.

"Supladang pusa!" rinig kong naiinis na sagot ni Ella kaya inawat ko na siya. Ayaw kong humantong sa malaking gulo ang problemang nagsimula lang sa isang maliit na bagay.

"Pagpasensiyahan niyo sana si Ella. Ganyan lang talaga siya pero mabait po ang matalik kong kaibigan," sagot ko na lang sa pusa at nakita ko namang iwinagayway nito ang kanyang puting buntot.

"It's nothing," matipid na wika ng pusa sabay tayo.

Bago pa ito tuluyang makaalis ay nagtanong na ako. "Bakit niyo pala kami idinala rito? Are we still inside the academy?"

"Follow me and you'll know the answers," utos nito sa amin kaya agad din naming sinunod.

We followed the white cat until we reached the end of the forest. Then, a refreshing and clean grassland came into view. Blades of grass were energetically swaying to the motion of the wind. Atop the trees, birds were chirping tunes of glee as the mighty sun hid behind the feathery clouds.

But what made the scenery a wonderful sight to behold was when the white cat's body glowed like a newborn star. Its tail shrank as it body grew bigger and shifted. Paws were replaced by hands and feet and finally, a beautiful woman appeared.

"Woah," Ella commented as her jaws literally dropped wide open.

The woman has an auburn hair and pitch black eyes. She wore a silky dress as white and pure as now. Her features were delicate and feminine but her aura screams power and control.

"I'm Lady Evangeline but you can call me Lady Eve. I'm a shape shifter and the twin sister of Lady Adelaide. And it's nice to meet you both," pagpapakilala niya sa amin. Hindi ko pa rin matanggal ang mga mata ko sa kakatitig sa kanya. She really looks like a goddess.

No one dared to speak again until Ella finally broke the silence. "May kambal ba talaga si Lady Adelaide? Or are you a fake?" Kumikilatis na tanong sa kanya ni Ella. Kahit ako ay hindi rin makapaniwala dahil kung may kambal nga talaga si Lady Adelaide, dapat nakita na namin siya noong Welcoming Ceremony.