Sweet Creature (l.s.)

-H43-

~*~

"Maar we kennen hem dus?" Ik knik met een kleine glimlach. "Omg! Is het Jens!" Roept Sara. Ik frons mijn wenkbrauwen. "Wie?" Vraag ik. "Jens, de enige gay jongen op deze school." Mijn hoofd kleurt rood en ik kijk haar met grote ogen aan. "S-sara. Ik heb niet zojuist vertelt dat ik gay ben."

~*~

Daar kende ik zijn naam dus van. Sara had hem al eerder genoemd. Hij zag er aardig uit en ik heb hem volgens mij ook zien zitten in dezelfde zaal als wij.

Ik loop terug van de wc's richting de tafel waar ik zit met mijn vrienden, al zie ik ze nog niet. De tafel is omringd met mensen en de tafel is nog best ver weg. Ik voel plotseling een hand op mijn schouder. Geschrokken draai ik me om. "Sorry! Ik wilde je niet laten schrikken,' zegt Jens geschrokken. Ik lach en schud mijn hoofd. "Is okay, ik schrik snel." "Uhm... ik had een vraagje,' zegt hij voorzichtig. Ik knik. "Zullen we vanmiddag wat gaan doen samen? Of als je niet kan, kan het morgen, of overmorgen. Of als je niet wil, hoeft het natuurlijk niet. Of-" Ratelt hij achter elkaar, voordat ik hem onderbreek. "Lijkt me gezellig,' zeg ik met een glimlach. Jens krijgt een lach op zijn gezicht, maar probeert die een beetje te verbergen. Al vind ik het wel schattig hoe hij zijn enthousiasme probeert te verbergen. "Vanmiddag om 16.00 bij Eetcafe 't Walletje?" Vraag ik. Jens fronst. "Sorry ik weet niet waar dat is. Ik woon hier nog niet zo lang,' zegt hij met een zwakke glimlach. "Zal ik je anders komen ophalen en dat jij de weg wijst?" Stelt hij voor. Ik knik. "Is goed, ik stuur dan wel mijn adres naar je door." Ik geef mijn telefoon aan, waar Jens zijn nummer inzet. Vervolgens handigt hij mijn telefoon weer aan. "Tot vanmiddag dan,' zeg ik met een glimlach. "Tot vanmiddag!" Zegt Jens en vervolgens lopen we beiden de andere richting op.

"Jij bleef lang weg,' zegt Eva als ik weer naast haar kom zitten. Ik lach en haal mijn schouders op. "Ja, gezellig!" Zegt Brandon enthousiast. Ik ben er pas net bij komen zitten, dus ik heb geen idee waar het over gaat. "Het is vrijdag, dus zullen we vanmiddag en vanavond met zijn allen wat gaan doen?" Vraagt Tom dan de groep door. "Ja, leuk!" Zegt Eva enthousiast. Iedereen kan en stemt enthousiast toe. "Uhm, ik kan niet,' zeg ik voorzichtig. De groep kijkt me verbaasd aan, aangezien we meestal direct vertellen wat we te doen hebben die dag. "Waarom niet?" Vraagt Zayn. "Ik ga vanmiddag wat doen met-uhmm... Jens." Het blijft even stil. "De enige gay kid op school naast jij?" Vraagt Emma. Ik haal mijn schouders op. Maakt dat uit? Wat is het verschil tussen heteromensen waar jongens met meisjes omgaan of voor gaymensen waar jongens met jongens omgaan? "Hebben jullie wat?" Vraagt Brandon. Ik schud direct mijn hoofd. "Ik heb net even met hem gepraat, maar daarvoor kende ik hem nog niet." "Gaan jullie op date?" Vraagt Tom. "Guys! Dat ik op jongens val, betekent niet dat ik op elke jongen val! Ik vind ook niemand van jullie toch leuk,' zeg ik lichtelijk geïrriteerd. "Okay. Okay. Maar? Wat vind je van hem?" Vraagt Twan. Ik haal mijn schouders op. "Lijkt me aardig." "Denk je niet dat je te snel gaat?" Vraagt Zayn voorzichtig. Ik weet wat hij bedoeld. "Dat is nu 3 maanden geleden Zayn. Het is goed zo. En daarnaast na één date hebben wie niet direct iets hè." "Je hebt zojuist gezegd dat het een date is." "Nee! Dat zei ik verkeerd, ik bedoel gewoon een afspraak, maar als het een date zou zijn, zegt één er nog niks." "Maar voel je je er okay over?" Vraagt Zayn, erg beschermend over mij. Ik knik. 3 maanden geleden zijn Harry en ik uit elkaar gegaan. Al 2 maanden heb ik niks van hem gehoord. Ik denk dat dat wel genoeg zegt. In het begin had ik het er erg lastig mee. Op dit moment gaat het prima. Ik moet door. En daarnaast zei Harry in zijn laatste bericht naar mij: 'wacht maar niet op me'. Ik hoop dat hij gelukkig is. Dat verdient hij, maar niet met mij. Hoe kan ik hem gelukkig maken als ik hem al laat breken na slechts een paar maanden? Ik ga door met mijn leven, net zoals Harry waarschijnlijk al heeft gedaan.

"Hoe laat ga je daar naartoe?" Vraagt Zayn als we ons huis binnenstappen. "Hij komt me ophalen om vier uur." "Ophalen?" Vraagt Zayn als hij zijn wenkbrauw optrekt. Ik knik. Zayn kijkt me aan. "Date?" "Nee." "Okay." "Okay." Ik stap de slaapkamer in. Zou ik wat anders aan doen? Ik heb nu een zwarte skinny jeans aan met een wit shirt erop met eroverheen een spijkerjasje. Of zou ik toch voor een blousje gaan, gecombineerd met mijn nieuwe gympen. Ik besluit om toch te gaan voor hetgeen wat ik al aan heb. Anders komt het misschien zo raar over, alsof ik wel die bepaalde intenties heb. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het half vier is. We bleven met de groep nog iets langer op school dan verwacht. Ik had hem wel al direct mijn locatie gestuurd, dus hij weet waar hij naartoe moet. Ik wil toch voorkomen dat hij binnenkomt, voor de zekerheid. Ik ben bang dat Zayn ongemakkelijke vragen gaat stellen.

Het is 15:50. Ik kijk vanuit de bank uit het raam of ik Jens al zie aankomen, om te voorkomen dat Zayn eerder kan open doen. Zodra ik hem aan zie rijden, versnel ik naar de deur. "Doei Zayn, tot zo!" Zeg ik. Ik loop de deur uit en loop de trap af. Is het raar als ik de deur direct uitloop? Alsof ik echt op hem wacht. Wat ik eigenlijk ook gedaan heb. Ik blijf zitten op de trap, de hoogste treden. Ik verwacht op elk moment dat de bel gaat. Zodra ik de bel hoor gaan, wacht ik enkele seconden voordat ik naar de deur loop en hem open.Jens staat voor de deur met een bescheiden lach op zijn gezicht. Hij heeft niet hetzelfde als vanmiddag aan. Hij draagt een grijs geruite broek met een net bloesje erop. Nu baal ik dat ik niets anders aan heb gedaan. Iets netters. "Hi,' zeg ik bescheiden. "Hi,' zegt hij verlegen terug. Ik loop de deur uit en trek deze achter me dicht. Ik stap de auto in aan de passagierskant. "Wijs jij de weg?" Vraagt hij. Ik knik. "Eerst gewoon het centrum,' zeg ik. Jens knikt en start de auto. "Je zei dat je nog niet zo lang in Delft woonde, hoe lang woon je er dan al?" Vraag ik. "Nu 2 maanden,' antwoordt hij. "Ben je overgestapt van school?" Vraag ik verbaasd, omdat ik al eerder van zijn naam had gehoord dan twee maanden geleden. Jens knikt. "Maar al een tijdje terug. Ik zat eerst in Nijmegen op school, maar daar werd ik door de meesten niet geaccepteerd, dus ik voelde me daar niet echt fijn. Toen ben ik na 3 maanden overgestapt naar Delft. Dus ik ben hier eigenlijk net zo lang als iedereen, min drie maanden. Ik woonde wel nog in Nijmegen en 2 maanden geleden heb ik een kamer weten te huren in Delft." "Waarom werd je niet geaccepteerd?" Vraag ik als ik hem aankijk, terwijl hij zijn blik nog geconcentreerd heeft op de weg. "Ik val op jongens,' zegt hij. "Hoe ging dat dan daar in Nijmegen?" Vraag ik. "Je hoeft niet te antwoorden. Ik snap het als je dat niet wil,' voeg ik snel toe. Jens glimlacht even. "Is goed hoor, ik heb het achter me gelaten. Ik ben gewoon blij dat ik nu niet meer daar zit,' zegt hij met een pijnlijke glimlach, 'ik was ook nog niet van plan om tegen iedereen te zeggen dat ik gay was. Op dat moment wist ik het ook niet zeker. Pas toen ik een jongen echt leuk begon te vinden, maar die jongen was zo'n slechte jongen, hij had elke week wel een nieuw meisje en elk meisje hing aan zijn lippen. Hij was echt zo'n bad boy als je snapt wat ik bedoel,' ik knik even om aan te geven dat ik het snap, 'Hij spijbelde veel en kreeg om de dag wel ruzie met docenten en kon ze ook wel eens uitschelden. Oftewel echt iemand om te haten. Iemand van wie je uit de buurt moet blijven. Maar ik vond hem leuk en ik kon er niet vanaf. Ik heb het op een moment voor elkaar gekregen om met hem vrienden te worden. Na ongeveer 2 maanden heb ik hem verteld dat ik hem leuk vond. Hij heeft dat de hele school rondverteld. Hij heeft niet alleen verteld dat ik hem leuk vond, maar ook dat ik hem zomaar gezoend heb en nog veel verder wilde, wat totaal niet waar was. Die halve maand was verschrikkelijk: niemand ging meer met me om en constant werd ik gepest of in elkaar geslagen. Toen ben ik van school gewisseld." Ik kijk hem met een verdrietige expressie aan. Jens kijkt me  kort aan en ik zie kleine tranen in zijn ogen, het moet echt iets pijnlijks voor hem geweest zijn, wat ik compleet snap. "Ik ben blij dat je ervan af bent,' glimlach ik zwak. Jens knikt. "Ik ben blij dat deze hele school het accepteert,' zegt hij. "Ik vond het in het begin ook lastig om uit de kast te komen. Toen ik hoorde dat er al een jongen op onze school zit wie al uit de kast was gekomen, gaf dat wel een soort hoop, dat het goed zou komen, weet je wel?" Zeg ik. Jens glimlacht. "Ik ben blij dat het heeft kunnen helpen." Ik glimlach en wend mijn blik op de weg. "Naar links!" Schreeuw ik snel voordat we de verkeerde kant op gaan. Jens gooit het stuur naar links en ik volle vaart vliegen we de bocht door. We beginnen beiden hard te lachen als we eenmaal de bocht uit zijn.

_____________________________
Zoveel zin in walls 😍