Sweet Creature (l.s.)

-H16-

Zodra Harry en ik bij de gate aangekomen zijn, kunnen we direct het vliegtuig inlopen. Met onze koffers lopen we het vliegtuig door en zetten we die vast in een lade boven onze stoelen. Er wordt gefluisterd en dingen tegen Harry gezegd. Gelukkig heeft Harry er zelf geen last van en begroet ze allemaal netjes terug. Ik daarentegen rol mijn ogen en ga zitten aan het raam. Ik hoor Harry zacht lachen en vervolgens komt hij naast mij zitten. Zodra ik zit, kijk ik het vliegtuigraampje uit. Ik heb mijn handen op mijn benen liggen om te voorkomen dat mijn been zal gaan trillen, echter mislukt dit. "Wat is er Louis?" Vraagt Harry dan zacht. Ik draai mijn hoofd weg van het raam om hem aan te kijken. "Ik ben eigenlijk nog nooit met een vliegtuig geweest." "Er kan niks gebeuren. Het komt goed', stelt hij me gerust. Ik glimlach licht terug. "Oh en Harry?" Hij knikt om aan te geven dat hij luistert. "Zoals ik al zei ben ik dit niet echt gewend. Dit, uhm, vriendjes gedoe. Ik heb nog nooit echt aan iemand vastgezeten en-" Harry trekt een wenkbrauw op, 'vastgezeten?" Ik lach even, "je weet wat ik bedoel, sorry. Ik ga echt proberen om het juist te doen, maar ik weet niet hoe snel ik dat kan." "Je hoeft niet alles juist te doen, dat kan ik ook niet. Probeer alles op je eigen manier te doen en op je eigen tempo. Als je ergens mee zit, zal ik je er altijd mee helpen en ik zal je nooit forceren naar iets. Je moet er niet zo over nadenken, het komt goed." Ik glimlach door de zachte woorden. "Het is gewoon, ik wist sinds twee weken geleden niet eens dat ik op jongens viel en had sinds twee weken geleden nog nooit gezoend of iemand leuk gevonden en ik weet niet of ik het allemaal kan bijhouden op dit tempo. Want ik wil je kunnen tevredenstellen en ik wil dat ik goed voor je ben." "Je stelt me al meer dan tevreden als je gewoon jezelf bent. Je hoeft niks te doen of jezelf anders voor te doen, omdat je denkt dat ik dat leuker vind. Ik vind jou leuk Lou. Om hoe je bent, dus twijfel alsjeblieft niet aan jezelf." Ik glimlach zwakjes. "Okay', zeg ik dan zacht, zo zacht dat het eerder geplaybackt lijkt, met alleen nog de uitlijnen van de "K".

Plotseling begint het vliegtuig hard te blazen en in een abrupte beweging grijp ik Harry's hand stevig vast. "Oh my god, ontploffen we?!" Harry begint te lachen, maar wrijft geruststellend over de rug van mijn hand. "Nee, Louis. De motor draait harder." Ik blijf strict naar buiten kijken uit het raampje en zie hoe we voor een lange baan staan. "Zometeen gaan we heel hard naar voren rijden, maar dat is normaal. Vervolgens stijgen we op', hoor ik Harry zeggen, terwijl hij nog steeds blijft wrijven over mijn hand. En daar had hij gelijk in. Ik word achterin de stoel gedrukt als we in volle vaart naar voren rijden. Plotseling stopt het harde geluid en zie ik hoe de wielen de grond hebben verlaten. "Fuck', scheld ik in mezelf en laat mijn hoofd vermoeid van de spanning rusten tegen de stoel. Ik laat voorzichtig Harry's hand los en zie hoe rood deze is en er een afdruk is te zien door het samenknijpen van zijn hand. "Oops. Sorry." Harry schudt zijn hoofd en lacht. "Hoelang is het vliegen?" Vraag ik. "Een uurtje, we komen op dezelfde tijd aan als dat we vertrokken." Ik knik en rust mijn hoofd tegen het kussentje dat achter me ligt. "Ik weet niet wat ik moet doen met mijn familie', zeg ik plotseling, iets waar ik nog helemaal niet over na had gedacht. "Je moet jezelf er niet gek mee maken. Er komt wel een tijd dat je het gaat vertellen, dat voel je wel aan." "Je hebt gelijk', zeg ik en verplaats mijn hoofd van het kussentje naar Harry's schouder. Hij glimlacht en slaat zijn arm voorzichtig op mij heen. De warmte in mij wat hij aan me geeft, laat tintelingen achter binnen mijn lichaam en het is een gevoel waar ik graag aan zou willen wennen.

Zodra we geland zijn, zucht ik diep uit. "we zijn niet ontploft', constateer ik. Harry lacht en we staan op om de koffers te pakken. "Leuke koffer heb je. Waar komen al die stickers vandaan?" Vraag ik nieuwsgierig. Harry glimlacht. "Dankje. Uit alle landen waar ik ben geweest, kom ik wel mensen tegen wie me dan stickers van het land geven. Van elk land plak ik er een sticker op." Ik glimlach. "Gaaf." We stappen het vliegveld uit en ik blijf even staat, waarop ik bewonderd om me heen kijk. De temperatuur ik hetzelfde als Nederland, warm met een klein zomerbriesje. "Wauw." "This is my home', zegt Harry trots.