Baletnica ★Zakończone★

Rozdział 46

Dwa tygodnie później

Nella

Od dwóch tygodni nie widziałam się z Asterem. Wgl nie mam z nim kontaktu i strasznie się martwię. Jednak na szczęście lekarz powiedział mi, że mogę wrócić do baletu. Postanowiłam zadzwonić do Astera, ale znów nie odebrał. Gdy tylko wróciłam z rodzicami do domu od razu poszłam odetchnąć. Założyłam baletki i poszłam potańczyć. Rodzice tylko mnie ostrzegli, bym uważała. Przyznałam im rację, ale gdy zaczęłam tańczyć po chwili przestałam. Spojrzałam na ekran komórki, ale nadal milczała. Usiadłam na środku ciemnego pokoju i schowałam twarz w dłoniach. Byłam pewna, że coś się stało na tym konkursie. Zadzwoniłam do Samuela i poprosiłam o spotkanie.

-Ok, za 30 minut w parku. - powiedział i się rozłączył.

W podskokach dotarłam do swojego pokoju i weszłam do środka. Zrzuciłam ze stóp baletki i strój. Założyłam dżinsy i białą koszulkę na ramiączka. Na to narzuciłam czarną, skórzaną kurtkę. Na stopy wciągnęłam tenisówki i wyszłam do parku. Byłam przekonana, że coś mi powie.

30 minut później

Dotarłam do parku najszybciej, jak potrafiłam. Samuel już stał i czekał na mnie. Jakiś instynkt podpowiadał mi, że coś się stało. Podbiegłam do chłopaka.

-Co z Asterem? Ty coś wiesz, prawda? - zaatakowałam od razu.

-Prawda. - powiedział spokojnie.

Jego spokój coraz bardziej mnie drażnił.

-To powiedz mi! - podniosłam głos.

-Spokojnie. - położył mi dłoń na ramieniu, ale ją strąciłam.

-Co z nim? - zapytałam ze łzami w oczach.

-Jak był powrót to on wracał motocyklem. Powierzchnia była śliska, padało, ale on nie zwracał na to uwagi. Znasz jego styl jazdy, ale tym razem jechał szybciej przed nami. Był zakręt, a on wpadł w poślizg i uderzył w drzewo. Jest w pobliskim szpitalu miejsca wypadku, ale w śpiączce. - zamilkł.

A ja poczułam, jak po policzkach płyną mi łzy.

Hej!
Przepraszam za tak krótki rozdział ;/ I za taki dramat, jaki zdarzył się Asterowi. Ale jednak w końcu nikomu nie zaszkodziło trochę dramatu, prawda? ;)
Do następnego! ;*