Kedi-İnsan (Dekubaku)

Kızgınlık

"Kime, ne oldu?" Tabi neredeyse uçarak kaçmasından bir şeyler döndüğünü anlamıştı. Şimdiye kadar aramaması bile mucizeydi.

"Tooru-chan kızgınlıkta." Karşı tarafran uzun süre gelmemişti. "O aptal kız, bizim evde değil mi?" Onayladı. "En kısa sürede bu lanet hastaneden çıkmalıyım."

"Doktorlar çıkabilirsin diyene kadar çıkamazsın." Gerekirse karşısında bile dururdu bu konuda. Dinlenmesi lazımdı. "Artık iyiyim. Git-gel yapmayacaksın iki yer arasında." Nefesini verdi. "Katsuki, Tooru iyi olana kadar Kiyoko-san muhtemelen bizde kalacak. Sorun olmaz." Gerçi Kiyoko-san da Deku'dan gizli olarak iş arıyordu şu anda ve evde Eiji yalnız kaldığında Tooru, Denki ve Mina gizli gizli yerine bakıyordu. Eiji'ye ve Tooru'ya burada onun bakması gerekebilirdi.

Bunları daha Katsuki de bilmiyordu. Ve git-gel harbiden zorlayacaktı ama bu,Katsuki ve ikizlerin sağlığını tehlikeye atacağı anlamına gelmiyotdu. "Umrumda değil. 2-3 güne çıkmak için baskı yapacağım Deku'ya. Burada destekle beni yoksa benden çok çekeceğin var." Hastanede kalma süresini doldurmaya yakındı aslinda- Hayır. Riske atmayacaktı.

"Doktoruna yaparsın açıklamayı. Kiyoko-san geldikten sonra yanına geleceğim. Sonra görüşürüz." Arka taraftan bebeklerin ağlaması gelirken telefonu kapattı. Daha sonra iyi bir azar yiyecekti. Şimdilik etrafı biraz toparlayıp Kiyoko-san için akşam yemeğine bir şeyler hazırlaması gerekiyordu. Eiji'yi de unutmamak lazımdı. Mama yemeğe başladığından beri evde de onun için her zaman yedekte biberonla beraber bulunduruyorlardı. Tabi daha açılmamış olan bebek ikizlerin eşyalarıyla birlikte.

İster istemez gülümsemişti. Bundan sonra çok daha büyük kargaşaya girecekti ama şikayet etmiyordu. Katsuki bu eve geldiğinden beri sıkılmamış ve ilk defa hayatından keyif almaya başlamıştı. Bir... ailesi olmuştu.

Kiyoko kucağında Eiji ile geldiğinde nefes nefese kalmıştı. "O nerede?" Eiji'yi elinden aldı. "Odasında. En son yemek götürmek için uğradım ama bilinci pek olmasa bile sesi aşağı kadar gelmiyor." Biraz pişmanlıkla içeri girdi ve merdivenlere yöneldi. "Onu daha sıkı takip etmeliydim. Bunu engelleyebilmem lazım." Yanına gelerek elini omzuna koydu. "Tooru-san'ın da aklından çıkmış sonuçta. Kendinize yüklenmeyin. Ayrıca ilk sefere göre kendini güzel kontrol etmiş diye duydum. Güçlü bir kız. İyileşecek."

Elini çocuğun omzunda olan elinin üzerine koydu. "Teşekkür ederim Shinso-san." Eiji de elini ellerinin üzerine koyup gulumsemişti. "Bu ufaklık fazla zeki bence. Ona mama ayarladım ama yapmaya gerek var mı?"kafasını iki yana salladı. "Gelmeden önce beslenmisti. Ayrıca sen de hastaneye dönmelisin değil mi?" Sesini cikarmadi. Gitmesi gerekiyordu. "O halde size iyi yolculuklar. Bundan sonrasını ben hallederim."

"Buzdolabında akşam için çorba ve ocakta pilav var. Kolay gelsin size." Böylece üstünü giyinip hastaneye yeniden gitmişti.

Gittiğinde tahmin ettiği gibi güzel bir azar yemişti Katsuki'den. Ama sessizdi çünkü bebekler uyuyordu.  "Yardım et ve şuradan çıkayım artık. Artık hareket edebiliyorum. Asıl burada kalırsam stresten yorulacağım." Shinso nefesini verdi. "Daha kaç defa söylemeliyim? Doktorunun sözünden çıkmayacaksın. Tooru iyi. Bende iyiyim." Gözlerini devirdi. "Bir haftaya kızgınlığın geliyor aptal. O zaman ne yapacaksın?" Onuz silkti. "Buluruz bir yolunu sen kendine odaklan."

Sinirlerini zorladığının gayette farkındaydı ama durum kendi bedeniyken geri adım atamazdı.

"Gerçekten bu kadar konuşmak zorunda mısın?" Yandan bir gülümseme gönderdi. "Beni bu hale getiren sensin o yüzden itiraz etme şansın yok." İçeri doktorun girmesiyle ikna etme yarışması başlamış oldu.
...

İşten çıkan Deku yorgun olsa dahi asıl gününün şimdi başladığını çok iyi biliyordu. "Tooru'nun rahat olduğundan eminsin değil mi kiri?" O da ceketini giyindi. "En son Kiyoko-san'ın geldiğini duydum. Evde sorun olduğunu düşünmüyorum. Bence direk hastaneye gidebilirsin." Tek kaşını kaldırdı. "Gelmiyor musun?" Kafasını iki yana salladı. "Denki'yi alacağım."  Ona takılmamak için kendini tuttu. "Size iyi eğlenceler o zaman." Aslında fazla eğlenceli olacağı söylenemezdi.