Kedi-İnsan (Dekubaku)

Kavga

"Deku."
"Evet Kacchan."
"Beni iyi dinle. Mağazadan çık sola dön ve dümdüz ilerle. Bir şey oldu."
"Ne-"
"Bana güveniyorsan çabuk git!"

Anında koşmaya başladı. Katsuki böyle diyorsa bir şey olduğu kesindi.
...

Shinso'nun kulakları havaya dikildi ve sesin nereden geldiğini anlamaya çalıştı. "Tooru'nun sesi bu." Kirishima ona baktı. "Ne demek istiyorsun? Hiçbir şey duymadım ben." Kafasını iki yana salladı. İnsanlar duymazdı. Ama biliyordu. Bir şey olmuştu.

Yutkundu bir kere. Doğru düzgün onu tanımıyor olabilirdi ama oraya gitmeliydi. "Bir yere gitmemiz gerekiyor. Ama beni sakın yalnız bırakma." Kiri ciddiyetle ayağa kalktı. "Elbette."
...

Deku dikdörtgen şekilde olan uzun AVM'nin iç kısmına çıktığında sola dönüp koşmaya başladı. Uzunluğu yüzünden diğer kenarları net göremese de köşeye yaklaştıkça ne olduğunu açıkca görmüştü.

"Tooru-chan!" İki kız önünde yatarken kuyruğu tamamen kabarmış ve elleri-pençleri- hafif açıkta saldırıya hazır halde bekliyordu. Gözlerinin ortası iyice koyulaşması onu korkutucu göstermeye yetiyordu. "Beni iyi dinleyin! Bana istediğinizi söyleyebilirsiniz. Umrumda değil. Ama ABLAMA VE ABİLERİME BULAŞIRSANIZ YANINIZA ASLA BIRAKMAM!" Ochako hemen arkasında bir şeyler fısıldıdıyordu ama onu duyduğundan bile emin değildi. Her şey çok ani olmuştu.

Kız tekrar üzerlerine yürüyecekken Deku onu sırtından tutarak sarıldı. "Tamam. Bir şey yok, bir şey yok. Sakin ol Tooru-chan." Derin derin nefes alsa da kızı bıraktığı anda saldıracağından emindi. Onu nasıl sakinleştireceğine dair hiçbir fikri yoktu. İlk defa Tooru'yu böyle görüyordu.

O sırada yanlarından hızla geçen bir mavi bir gölge Tooru ve kızların arasında durdu. Kacchandı.

Elinini kızın kafasına koydu ve tam gözlerine gözlerine baktı. "Tamam. Kendini savundun ve yere düşmelerini sağladın. Artık sakin ol. Kızgın olursan suçlu olan sen olursun. Bana odaklan."

5 saniye sonra kız sakinleşmişti. "Deku-ni-san, bırakabilir misin?" Elini belinden çekip serbest bıraktı. Kız Katsuki'nin yanından geçip vurduğu yumrukla yere düşen ikilinin önünde durdu.

"Kedi olabilirim ama insanım da. Bunu anlamayanlar yüzünden bizim ne yaşadığımızın, ailemin ne yaşadığını hiçbir zaman anlayamayacaksınız." Arkasını döndüğünde sırayla Ochako'ya, Deku'ya ve Katsuki'ye baktı.

"Üzgünüm. Kendimi kontrol etmem gerekirdi." Katsuki kafasına hafifçe vurdu. "Hiçbir sorun yokmuş. İlkokulda bile sorunun vardır."

"Affedersiniz, artık Sarı saçlı kedi-insanın bizimle gelmesi gerekiyor." Katsuki az önce peşinden koşturan mağaza güvenliklerine baktı ve kıyafetini hatırlayıp kafasına vurdu. Gerçekten bu kılıkta tüm AVM'yi koştuğuna inanamıyordu. Ama lanet olsun ki başka şansı yoktu. Altını gitindigi gibi Tooru'nun yanıma gelmek için koşmaya başlamıştı ve kapıdan çıktığı anda çalan alarmlar haliyle sikkat çekmişti.

Deku Katsuki'nin üzerine baktığında gülmesini bastıramamıştı. Katsuki omuz silkip onlara ilerledi. "Kardeşimin sesini duyduğumda buraya gelmeliydim. Çalacak olsam AVM içinde üzerimde koşturmazdım." Deku da yanlarında geldi. "Sorun için kusura bakmayın. Biz geri dönelim. Ayrıca patronunuz Tanaka-san'a selamımı iletirsiniz. Mağaza da bu işi halledelim hemen." Güvenlikler bir an için şaşırsa da kafalarını salladılar.

"Midoriya burada neler oldu?" Kiri çevresine bakıp olayları anlamaya çalışıyordu. İkizler ise diğer taraftan kosturarak yanına gelip çevrelerine bakınmaya başlamıştılar "Tooru-chan iyi mi?" Samu, Ochako'nun yanında olan Tooru'ya ilerlemeye başlamıştı bile.

"Kirishima, tam vaktinde. Şurdaki iki kıza biz gelene kadar göz kulak olur musun? Sonra her şeyi anlatırım."

Çocuk kafasını salladı ve yanında Shinso ile yanlarına ilerledi.
...

"Başka bir şey kalmadı sanırsam." Kapıdan çıkarken güvenliklere selam verip mağazada ayrıldılar. Ayırdıkları kıyafetleri ve iki tane mavi ayıcıklı pijamaları alıp ilerlemeye başladılar. "Tooru'yu gerçekten önemsiyorsun Kacchan." Omuz silkti. "Bunu yaşamış her kedi-insana yardım ederim." Sırıttı Deku. "Kardeşim dediğini duydum." Gözlerini kaçırarak görmezden geldi. "Kapa çeneni."

Evet demişti. Bunun nedenini tam olarak bilmiyordu ama bunu yaşayan marul, yuvarlak kafa veya ikizler olsa da aynı tepkiyi verirdi. Başka kedi-insanlarla aynı yerde kaldığı olmuştu ama hiçbirini önemsememişti. Bunun nedeni artık bağlanmaktan korkmaması mı yoksa aynı şeyi yaşamış ve kurtulmuş diğerlerine duyduğu birlik duygusu mu emin degildi.

Çıkışta olan ekibin yanına geldiklerinde Tooru koşarak Katsuki'ye sarıldı. "Teşekkür ederim Katsu-ni-chan." Anlık olarak hissettiği bu duygunun anlamını biliyordu. Galiba bir kardeşi daha olmuştu.

"Ayrıca mavi sana yakışıyormuş." Sinir bozucu bir kardeş.

Anında ittirdi. "Sakın sinirimi bozacak bir şey deme güneş topu." Kız somurttu. "Hala mı?" Bakışları görünce nefesini verdi. "Özür dilerim Deku-ni-chan. O kızları Yurdumdan tanıyorum. Özellikle bir zararları yoktu bende görmezden gelmiştim ama bugün..."

Devamını getirmemisti ve Deku da sormamıştı. "Önemli değil Tooru-chan. Her şey harika olacak diye bir şey yok. Bana veya Ochako-chan'a anlatabilirsin."

Sonra Kirishima'ya baktı. "Bu arada o kızlar bu konuyla ilgili şikayet yapacaklar mı?" Kafasını iki yana salladı. "Tooru'dan özür dilediler. Ayrıca AVM özel güvenliği de sordu. Hayır dediler." Kıkırdadı. "Bizim kız korkuttu onları sanırım."

"Okulda başka büyük bir sorun yok değil mi?" Kız kafasını salladı. "Yok." Şimdilik inanabilirdi.

"Artık yemeğe gidebiliriz." Ekip Kirishima ve Deku'nun arabasına ilerlerken Deku Kirishima'ya doğru eğildi. "Kameraya çeken görmedim ama her ihtimale haber kanalında çalışanlara ve Tanaka-san'a haber ver. Ne olursa olsun bu kadar kedi insanın bir arada görülmesi iyi olmaz." Hem onların açısından hem de kendi açılarından.

Elbette kısık sesle konuşmalarda ekipteki herkesi kedi-insan olduğu için ne dediklerini duymuşlardı ama kimse yorum yapmamıştı. Hepsinin bildiği ama dile getirilmeyen sırları olmuştu.