Kedi-İnsan (Dekubaku)

ilk gün

Kirikami bölümüdürr
...

O gün alarmın çalmasıyla ilk defa istekli bir şekilde okula gitmek için uyandı Denki. Önce dolabında Ei'in aldığı eşyalardan oversize arkası baskılı beyaz penye ve açık mavi gömleği giyerek önlerini açık buraktı. İnce  krem rengi kumaş pantolonu ve içinde defter bulunan kırmızı-beyaz çantasıyla hazırdı.

"Momo, uyan artık." Çocuk kafasını yastığa gömdü. Öğlenden sonra benim dersim. Git sen." Aynada son kez saçını düzeltti ve aşağıda kahvaltıdan sonra yola çıktı.

Üniversitenin kapısının önünde bir anlık duraksadı. En sonunda buraya kadar gelmişti. Ve aşırı derecede gergindi. "Pekala. Başlayalım bakalım." Büyük kampüste dersinin nerede olacağına daha önce baktığı için bir kez daha sukretti. Bu kadar kalabalıkta nereye bakması gerektiğini asla bulamazdı.

En sonunda hazırlık binasına geldiğinde rahatladı. Evet tıp okuyacaktı ama İngilizceydi bölümü. İngilizcesi in o kadar iyi olduğunu düşünmediği için 1 yıl hazırlık okuyacak sonra bölüm derslerine başlayacaktı. Toplamda 7 uzunyil eğitim demekti bu ama bu hayat için uzun zmanadir hekliyordu. 1 yıl daha bekleyebilirdi. Tekli olan ve sınıfa u şeklinde konulmuş sandalyelerden camn tarafında olan kısma oturdu.

Sınıfta kendisine en uzak kowede kafasında kapüşonla oturan kuyruklu kedi-insanla konuşmayı aklına yazdı. Direk yanına giderse tuhaf olacağını biliyordu.

Sessizliğin hakim olduğu sınıfa katlanmak kesinlikle onluk değildi. Olduğu sıradan 3 ilerde oturan kişiye döndü. "Hey, günaydın. Adın ne?"
...

İşlenen 4 dersin sonunda son zille okul bitmişti. 12.30'ta derslerin bitmesinden daha iyi bir şey yoktu. "Kaminari-san, yemekhaneye yürüyoruz biz." Çantasını alıp kalktı. "Geldimm."

Yanlarına geldiğinde gülümsedi. 4 kişilik grup olarak temel olarak anlamışlardı ama her an her şey olabileceğini bildiği için dikkatliydi.  "Sizinle gelemeyecegim ama bugün."

"Neden ki?" Gülümsedi. "Arkadaşım okulun ilk günü diye beraber yiyelim dedi. Yarın katılırım size." Şimdilik bunu gizlemekte yarar vardı. Hem gay, hemde sevgilisi olduğunu gerçeği.

"Tamam o zaman." Kapıdan çıktıklarında  bahçenin sonunda olan büyük taş saksilarin yanında hem oraya ait hem de oraya ait değilmiş gibi duran biri vardı.  mavi, yırtık kot ceketi, siyah kargo pantolonla Onu fark etmemek imkansız olsa da sadece Denki kim olduğunu çok iyi biliyordu.

Mırıldandı. "Şu kıyafetleri gerçekten seviyor." Ona döndüler. "Ne dedin?" Kafasını iki yana salladı. "Önemli değil. Ben gidiyorum. Görüşürüz." Hızlı adımlarla Ei'in yanına geldi. "İçeriye girmeyi nasıl başardın?"

Kirishima siyah güneş gözlüğünün üstünden ona baktı. '"Tahmin ettiğim gibi. Ben harika bir moda danışmanıyım ama kombinleme yeteneğine de puan veriyorum."

"Bunu belli ediyorsun." Kıyafetini söylediğinde çocuk gülümsedi. "Üniversite ortamına uyum sağladım kötü mü olmuş?" Elini koluna attı ve mırıldandı. "Spor araba ve takım elbiseyle gelmemi mi tercih ederdin?"

İteledi onu. "Elbette hayır. Hadi gidelim." İlerlemeye başlarken Ei de arkasından geldi. "Ayrıca sana sürpriz yapmak istedim ve içerden ufak bir yardım aldım." Simdi anlamıştı. Birçok öğrenciye burs verdiklerini daha öncede biliyordu. İçlerinden biri onu kolayca içeri alırdı. "Ee nereye gidiyoruz?"

"Hmm, pizzaya ne dersin?" Kafasını salladı. "Güzel olur."
...

"Ee, nelerden bahsettiniz?" Pizza yerken Kirishima tüm muhabbetten sonra bu konuya geri dönmüştü. "Yani, hoca ingilizceyi ingilizce anlatıyor. Çok fazla yerden insan var."