Kedi-İnsan (Dekubaku)

Hazırlıklar

Sonraki gün artık dağılma vaktiydi. Tooru, Eiji ve Kiyoko kendi evlerine giderken, Haru ve Samu ev bakmak için Tokyoya döneceklerdi. Ochako da geceden eşyalarını hazırlayıp çantasıyla evden çıkmıştı. Yine Shinso ve Katsuki tek kalacaklardı. Gerçi büyük bir itirazları yoktu.

Kahvaltıdan sonra ev tam anlamıyla boşaldığında birbirlerine baktılar. "Kitap?" Katsuki gülümsedi. "Elbette. Lanet kitabın son 50 sayfasını bir türlü okuyamamıştım." Shinso kıkırdadı. "Eleştirmenlik tam sana göre."

Homurdandı. "Sanki gerçekten yazar olmayan birinin söylediklerini dikkate alırlar." Shinso kaşlarını çattı. "Sosyal medyada milyon tane kalitesiz eleştirmen var. Sen bin basarsın." Gözlerini devirdi. "Başkalarının eleştirelini dinleyemem. Çok meraklitsan sen başla." Koltuğuna kuruldu. "Asla olmaz." 2 saatlik kitap saati başlamış oldu.
...

"Ei, bu ne acele? Hani daha 2 ay var?" Kiri yine duymamazlıktan geldi. "Bir süredir aklımdaydı zaten. Buna ne dersin? Son model değil ama özellikleri yeterli düzeyde." Gözlerini devirdi. "Teknolojiden anlamıyorum. Kullandığım neredeyse millattan önceki babamın eski telefonu da kayboldu."

Kirishima bu sefer ciddileşti. "Ona haber verecek misin?" Kafasını iki yana salladı. "O evden kurtulmak için para biriktiriyorum. Yani, bir şekilde çalıştığım yer beni kopardı tammamen. Artık onla bir alakam yok." Suratı buruştu. "Okumamı bile istemez. Unut onu." Kirishima yaklaşıp ona sarıldı. "Üzgünüm sormamalıydım." Omuz silkti. "Önemli değil. Acıtmıyor artık. Sadece ikametim nerede gözüktüğünü ayarlayalım olur mu?"

"Minalara söylersin hallederler. Burada işimiz bitsin kıyafet bakacağız sonra." Kurtuluşunun olmadığını bildiği gibi karşıda çıkamazdı. Yurtta dışarı çıkmadığı için sahip olduğu birkaç eşyayı yıkayarak sırayla kullanıyordu ama üniversitede bu kadar rahat olamazdı. Yeni kıyafetlere ihtiyacı vardı. Bu yüzden de Kirishima işten çıktığı gibi Denki'yi AVM'ye sürüklemişti.

En sonunda Kirishima orta düzeyde bir laptop ve telefonda karar kılmıştı. Sonrasında ise tüm avm'yi turlayıp şapkadan ayakkabıya baştan aşağı kıyafet seçimi yapmışlardı. Denki ölü gibi olsa da Kiri yarının da ve muhtemelen haftanın da böyle olacağını söylemişti. Denki içinden üniversiteyi kazandığına ucundan lanet etti.
...

"Ölü gibi hissediyorum." Mina karşısında oturduğu sandaleyede gülmeye devam ediyordu. "Kiri gerçekten çok hevesli. Canını çıkarmış." Cevap bile veremeycekti. "Tamam tamam, ikametgah oyle değil mi? İnternetten hemen halledeceğiz. 19 yaşında olduğun için daha kolay olacak." Tsuyu'nun masasının başına geçip giriş işlemlerine başladı.

"Sağ ol. Peki aile bağını kesmenin yolu var mı?" Bir anlığına durup devam etti. "Tam emin değilim. Mahkemeye başvurmamız gerekiyor. Şu anda sana bir zararı yok ki."

"Evet yok ama bir sekilde yaşadığımı duyarsa peşime düşmesini istemiyorum. Yaşlandığında ona bakacak birini istediğine adım gibi eminim."

"Avukatlarımıza ulaşırım." Tek kaşını kaldırdı. "Onlar bir şirket sahibi Denki. Elbette hukuk işlemleri için danışman avukatları var." Mırıldandı. "Anladım." Bazenleri zengin iş adamı-mafya olduklarını unutuyordu.
...

"Seni lanet.." donan ekrana karşılık yine kafasına vurdu. İşine en çok yarayacak birkaç sunum ve notnalma uygulamasını çözmeye çalışıyor ama yakında bozacak diye korkuyordu. Minalardan özel ders alması gerekiyordu.
...

"Benimle dalga mı geçiyorsun?" Üzerinde uçak olan yıldızlı pijamaya tekrar baktı. "Neden olmasın? Çok sevimli." Gözlerini devirdi. "10 yaşında çocuk değilim bırak şunu. Ayrıca pijama önemli değil yine bizimkilere olacağım. Momo ve Kin ile aynı odada kalacağım artık." Kirishima tek kaşını kaldırdı. "Ve bu sana pijama takımı almamak için bir neden mi?"