Kedi-İnsan (Dekubaku)

Haru

O güzel günden sonra tatil vermeden hayatlarına devam ettiler. Balayını hem hem bebekten hem de planın sonuçlanmasından sonraya bırakmışlardı. Aradan geçen iki haftayla beraber her şey oturmaya başlamıştı. Elbette bu sürede grc saatlere kadar çalışması gerektiği için Katsuki'yi sadece uyurken görmüştü. Bu bile gülümsemesine yetiyordu.

"Nasıl ilerliyor?" Arkadan gelen inşaat sesleriyle adam konuştu. "Her şey iyi durumda. Programın önüne geçmeye çalışıyoruz. Merakınız olmasın." İstemsizce kafasını salladı. "Pekala. Eğer bir sorun çıkarsa ekstra mesai koyun çalışanlara. Elbette ücretleriyle beraber." Adam onayladı. "Emredersiniz. İyi çalışmalar." Telefonu kapadı. İşte uzun süreli en büyük yatırımları ve güvenceleri. Eğer planları yetişmezse yedek planı da hazırdı. Her şey değişecekti ama buna değecekti.

"Deku geliyorlar." Ayağa kalktı. "Geliyorum." Bu görüşmenin iyi geçmesi de çok önemliydi. Uzun süreli müşterilerinin güvenini korumaları gerekiyordu.
...

"Shinso gel şuraya." Çocuk koltukta daha çok yayıldı. "Yeteri kadar spor yaptık. Sende dur artık. Başına bir şey gelecek." Yere doğru eğilip kalktı bir kere daha. "Doktor yapabilirsin dedi." Gözlerini devirdi. "Daha çok dinlen dediğinden adım gibi eminim. Dur artık. Ayrıca senin kitabın yarım kalmamış miydi?" Aklına çözülmemiş cinayet ve son anda otopsi sonuçlarını değiştiren casus doktor gelince durdu.  Ayrıca vücudunda olan kaslar da isyana başlamıştı. "Pekala. Yorulmuştum zaten."

Hızlıca duş aldıktan sonra kitabıyla beraber geri oturdu. Bebek eşyalarının çok büyük bir kısmını almıştı ve gerçekten fazla hareket etmemesi gerektiği için kitaplara sarmıştı. Hamileliğinden biri okuduğu 20. kitap olacaktı. Bir kısmı bebek, bir kısmı ise cinayet kitabıydı. Ayrıca şu anda yazar araştırmasına da girmişti. Bu eve büyük bir kitap koleksiyonu yapmak konusunda kararlıydı.
...

Haru evlerinde Rei ve Samu ile beraber oturuyordu. Bugün ikisininde tatil günüydü ve o da beraber vakit geçirmeye bayılıyordu. Özellikle hamileliliğin son haftasına girmesiyle beraber hem yalnız kal.ak istemiyor hem de zor yürüyordu. Okuduğu kitaptan yine birkaç gün sonra bebeği olacağı fikrine kayarken kasıklarına giren ağrıyla içini korku saldı ve iki elini de karnına koydu.

"Rei." İkiside telefonları kapatıp ona döndü. "Canım bir şey mi var?" Kafasını salladı. "Geliyor. Eminim ki geliyor. Ahh.." yere eğilirken Rei onu tuttu. "Tamam tamam. Seni tuttum. İyi olacak. SAMU!"

"Senden öndeyim. Arabayı çalıştırıyorum. Her şey bende." Rei hemen Haru'yu kucağına aldı. "Rei, su.. korkuyorum." Alnını öperek kapıya gitmeye başladı. "Bir şey olmayacak. Her şey çok güzel olacak. Dayan biraz."

"kendi çocuğum için, her syee dayanırım"
...

"AHH! BEN BU ACIYA HAZİR DEGİLDİM AMA YA!"
...

"LANET ARABALARI ÇEKİN ŞURADAN BABA OLACAĞIM!"
...

Katsuki telefonuna gelen aramayla biraz sinirlenerek kitabın arasında ayracı koydu. Son sayfalara geldiğinde dikkatini dağıtan şeyleri sevmiyordu. Ama Samu'nun araması kızgınlığını bastırmıştı.

Ama görüntü açıldığında Hastane yatağında yatan bir Haru beklemiyordu. "BU DA NE DEMEK! SAMU! HARU İYİ Mİ? BEBEK İYİ Mİ?" Sesinden kaynakli Shinso hemen yanına gelmişti. "Ne oldu?"

Haru gülümsedi. "Çok iyiyiz Katsu-nii." Samu kamerayı biraz sağa çevirdi. "Tanıştırayım. Yiğenim Misaki Watabene." Yatağın yanındaki küvezin içinde yatan küçücük kulakları ve kuyruğuyla uyuyan bebek bir kedi-insan. Masumluğun temsili gibi daha açılmamış gözleriyle mışıl mışıl uyuyordu.

Katsuki'nin istemsizce gözleri doldu ve kendi karnını elledi. "Çok güzel." Shinso'ya katılıyordu. Çok güzeldi. "Bu ne ara oldu? Gelmemizi ister misiniz?" Kafasını iki yana salladı. "Sende kendine dikkat etmelisin Katsu-nii. Sonra görmeye gelirsiniz. Ayrıca doğum biteli birkaç saat oluyor. Ufaklık çok sağlıklı olduğu için Haru'nun yanına koydular.  Hepimiz iyiyiz."  Güldü ve koltukta uyuyan rei'yi gösterdi. "Neredeyse."

"O aptala ne oldu?" Kamerayı kendine çevirdi. "Doğumu izlerken bayıldı ama bir şey yokmuş. Ayrıca onun ailesine de haber verdik. Yalnız değiliz."

"Uyandığında arayın." Kafasını salladı. "Tamam ararız. Şimdi kapatıyorum. Deku-nii ve Tooru'yu da arayacağım." Tepkileri aklına gelince gülmesini bastırdı. "Tebrik ederim. Görüşürüz."

"Görüşürüz. Kendinize iyi bakın."
...

Deku ofiste görüntülü konuşmayı açtığında neredeyse ağzındaki kahveyi püskürtecekti. "H-HARU! İNANAMIYORUM. İYİ MİSİN? BEBEK İYİ Mİ?" Sesiyle Kirishima da odaya dalınca ona da Haru ve küçük bebeğini göstermişti. "Yok artık. Çok sevimli." Deku dolan gözlerini sildi. "Çok sevindim çocuklar. Her zaman buradayım. Sağlıkla da büyüsün." Kirishima da gülümsedi. "Tebrik ederim Haru. Çok güzel bir aile olacaksınız."

"Teşekkür ederim. Biraz daha sonra görüşürüz. Bende kendi yeğenlerimi gormek istiyorum."

"Ayarlarız. Kendine dikkat et ve eve geçince arayın."
...

Tooru ise ders çalışırken sorularla uğraşıyordu ama sıkılmıştı. Bu durumda ağabeyinden gelen görüntülü arama kurtarıcısı olmuştu. Konuşmayı onayladıktan hemen sonra konuşmaya başladı. "Tam vaktinde Samu-ni- NE?!  HARU Nİ-CHAN NEDEN YATAKTA YATIYOR!"

"Bu ufaklık yüzünden. Misaki'yle tanış. Bundan sonra hem yeğenin hem kardeşin." Kamera uyuyan ufaklığa döndüğünde anında gözleri dolmuş ve kulakları düşmüştü. "Zamanı gelmişti değil mi? Tam bir melek. Tebrik ederim Haru-ni-chan. Harika bir anne olacaksın tamam mı? Bir şey soracaksan annemi de sürekli arayabilirsin."

"Ağlama Tooru, beni de aglatacaksın." Gülümsedi. "Nasıl aglamayım? Keşke görmeye gelebilsem."

"Katsu-ni-chan da doğum yaptıktan sonra bir şekilde görüşeceğiz. Biz iyiyiz Tooru. Sen kafanı derslerine ver." Kikidadi. "Böylece üniversitese her zaman böyle bir ufaklığa bakabilirsin."

Anında hırs yuklenmişti. "Bana bırak Samu-nii. Yanınıza geleceğim. Size iyi dinlenmeler." Böylece telefon kapandığında enerjisi yerine gelmişti.
...

Ochako çalıştığı yerde molaya çıktığında çocuklardan gelen aramaları ve mesajları anca görebilmişti. Açtığında ise ağlayan bir bebek ve hastane yatağında Haru'yu görmesiyle oturduğu için seviniyordu çünkü dizleri heyecandan titremeye başlamıştı. Bu ufaklık çiçek gibiydi. Adıyla uyumluydu.

Tebrik mesajını yolladıktan sonra akşam mesai çıkışı aramayı aklına yazdı.

"Uraraka-san çok mutlu görünüyorsun." Kocaman gülümsedi. "Çünkü çok mutluyum Hajime-san." Arkasına yaslandı ve yeniden küçük bebeğe baktı. 'bir ara onları ziyaret etmeliyim.'
...

MİSAKİ'M DUNYAYA GELDİ.

Birde ufak bir güncelleme doğum tairhleri 3 Ekim

Bu arada yorumu da unutmayalım 💕