Kedi-İnsan (Dekubaku)

Verilen Söz

Sondaki açıklamayı okuyun lütfen❤️
________________

İkili bir süre daha kızlarla sohbet ettikten sonra Deku ikizleri trene yetiştirmek için arabasına ilerlerken Kiri orada kalmıştı. Arabanın gidişini izledikten sonra Mina'ya döndü."Mina, Denki nerede biliyor musun?" Anında sırıtmaya başlayan kıza karşılık çoktan pişman olmuştu. "Birileri onu özlemiş mi acaba?"

"Kes sesini." Kendi içinde güldükten sonra geriyi gosterdi. "Kütüphanede ders çalışıyordur." Gözleri parladı. Bunun bir anlamı vardı. "Evet, ikna edebildik. Çoktan yurttaki en iyilerden biri oldu. Sınava birkaç ay olsa bile muhtemelen başarabilir." İçinden derin bir nefes vermiştir Kiri. Dershaneye gittigine çok sevinmişti.  "İkna etmenize sevindim."

Sonra binanın sonundaki odalardan birine yapılmış kütüphaneye sessizce girdi. Şu anda sınava girecek 5 kişi olsa da Denki dışımda kimse burada değildi. Çalışma masalarından birinde, önünde bir, yanında dizili 5 kitap vardı. Önündeki soruyu altını çizerek okurken çıkan sesi duyabiliyordu. Bir anda ses kesildi.

"Hey Momo şu soruya sende bak-" arkasına döndüğünde şaşkınlığı yüzünden belli oluyordu. "Ei." Gülümsedi ve yanına ilerledi. "Ufak bir sürpriz yapayım dedim ama fazla meşgulsün anlaşılan." Sesindeki imayı anlayan Denki gozlerini devirdi. "Mina ve Tauyu-san günde 5 defa çağırınca mecbur kaldım." Bunu yapabileceklerini adı gibi biliyordu. "Ufak bir molaya ne dersin?" Çocuk gerinerek sandalyeden kalktı. "Olur. Zaten yemek vakti sayılır."

"Bu arada az önce nasıl kapısı sesini duydun?" Bir anlık durduktan sonra ilerlemeye devam etti. "Kapı seslerine dikkat etmek alışkanlık oldu. Uyurken biri odana griyorsa tehlike demektir."

Cevap vermedi ve beraber geçende gittikleri parka geldiler. Uzun zaman geçmiş gibi gelse de 1 hafta olmuştu. "Sevindim. Senin adına."

"Sadece eğitim alırsam her şeyin biraz daha kolay olacağını anladım hala hayalim var." Soran gözlere karşılık utandı. Hayallerini kendine saklayan biriydi genelde. Kimseyle paylaşmaya gerek olmamıştı. Yalnızdı nereeeyse her zaman. "Diş hekimi veya doktorluk. Canımın çıkacağını çoktan biliyorum ama... Kendi yaranı kendin iyilestirmek veya başkalarına yardım etmek hep ilgi alanımdaydı. Yani eğer bu olmazsa yedek plan öğretmenlik. Orada bari cocuklara yardım edebilirdim."

"Planının hazır olması harika." Geriye yaslandı. "Gerçi bende liseden mezun olurken ne yapacağım belliydi. Dekuyla hemen işe atıldık desek yeridir. Hiçbir şey bilmeden yola çıkan yürek yemiş iki kişiydik."

"Sence.. bende böyle diyebilir miyim? Bunca yaşanan şey sonra-" Gözlerini içine baktı Kirishima. "Elbette diyeceksin ve iyi ki yaptım diyeceksin. Söz veriyorum. Her şey iyi olacak."

Denki gözlerine dalmışken birlikte geçirdikleri saatler geldi aklına. Şu son bir haftayı ve orada geçirdiği 6 ayı karşılaştıramıyordu bile. Onların sayesinde olmuştu. Hayaline kavuşma şansı olmuştu.

Ve hala cevaplanmayan sözler olduğunu biliyordu. Cevabını bildiği sözler.

Ani kararla yüzleri arasındaki mesafeyi sıfıra indirip onu öptü. İlk defa birini kendi isteğiyle öpüyordu ve hiçbir şeyle karşılaştırılamazdı. Minnettarlığını, sevgisini ve emin olduğu duyguları hissetmesini sağlamasını umdu. Onu sevmesinde ve öpmesinde sorun olmadığını anlamasını istemişti.

Ayrıldığında ayağa kalktı ve yurda ilerlemeye başladı. "Senin de gözlerin parlıyor. Kendine dikkat et Kirishima Eijiro. Gelecek sefer ben senin yanına geleceğim."

Kiri hafızasında aynı şeyi defalarca yaşarken hala olayın etksinden çıkamamıştı. Ne demek istemişti az önce? En son onu öptüğünde önemsedigini ve gözlerinin parladığını söylemişti. Bu hislerinin karşılıklı olduğu anlamına geliyordu?

İçi mutlulukla dolarken kendine hakim olmaya çalıştı. Şimdi olmazdı. Gidip ona sarılmak istese de birkaç ay bekleyecekti. Hayaline ulaşmasına engel olmak istemiyordu. "Sen de kendine dikkat et Denki." Yurtta akşam yemeği yiyeceğini söylese de boşverdi ve arabasına bindi. "Restorana filan gideyim bari."
...

"Denki? Neden teksin?" Mina kapıda onu karşıladığında omuz silkti. "Ei muhtemelen gelmez bir daha." Ona sorar gözlerle baktı. "Ne dedin sen ona?"

"Bir şey demedim. Sadece... şu andansa birkaç ay sonra onunla konuşmayı tercih ederim." Mina durumu anladı ve ağzına fermuar çekti. "O halde o soruların içinden gecsen iyi olur." Denki gülümsedi. "Çalışmaya devam edeceğim." Hayatı bunla geçmişti nasıl olsa. Yapabildiği en iyi şey dayanmak ve çalışmaktı. Kimseyle ilgilenmemiş ve umursamamıştı. Kendini ilerletmek tüm vaktini alıyordu. Şu anda ise ilk defa bencillik edip hayatında birine vakit ayırmak istiyordu. Ama bunun için hayalini riske atamazdı.

Kütüphaneye ilerlerken Mina bileğinden yakaladı. "Sakin ol bay çalışkan, yemek neredeyse hazır. 2 dakika için bir soru çözmeye değmez. Beni takip et."

Ortak yemek salonunda vardıklarında kalabalığa karşılık gülümsedi. Buraya alışmıştı artık. Yeni hayatının ilk durağıydı ve şansını kaçırmayacaktı.
...

Hatırlamayanlar için Denki 19 yaşında ve hayatı boyunca hem işte hemde okulda çalışmak zorunda kalan biri. Şu anda ilk defa hissettiği hisler için hayalini ve hayatının çıkış biletini riske atamazdı.

Kiri ise 27 yaşında. Denkinin okumasını ve hayaline ulaşmasını sonuna kadar destekliyor ama şu anda ona engel olacağını bildiği için kendini ondan uzak tutmak istiyor ve en azinda üniversiteli olduğunda biraz daha eşit şartlarda sevgisini kabul etmesini istiyor.

Gerçek hayat tavsiyesi:
Siz siz olun sınav senenizde sevgili yapmayın canlarım ❤️

İlerde kirikami bölümü gelecek sözüm olsun. Yakın zamanda kitap biter diye düşünmekteyim. Hala olaylar tam olarak kafamda netleşmedi