Kedi-İnsan (Dekubaku)

Bölüm 20

"Burada daha ne kadar kalacağız? Sıkıcı." Denki söylenirken diğerleri de aynıydı. Sabah birden kapılarını açıp sürükleyerek toplantı salonu gibi bir yere getirilmişlerdi. 3 saat tamamlanmasına rağmen ses yoktu. "İlla bir nedeni vardır." Katsuki kafasını masadana kaldırdı ve kapıya baktı. "2 kişi geliyor." Kapı açıldığında içeri Deku ve Kirishima girmişti. Hepsi susup gelenleri sorguluyordu.

"Merhaba adım Midoriya İzıku."
"Bende Kirishima Eijiro."

"S-sizi daha önce görmüştüm." Kız tedirginlikle titrerken Deku gülümsedi. "Görmüşündür ama size yardım etmek için buradayız şu anda." Kiri kafasını salladı ve göz ucuyla Denki'ye baktı. Tek kaşını kaldırmış ve olanları anlamaya çalışıyormuş giibi gözüküyordu. Bir şekilde tatlıydı."Polisler gözaltı emrinizi kaldırdı ve patronunuz için tutuklama emri çıkartıldı. Şu an hücrede duruyor ve uzun süre oradan çıkamaz. İş yeri de kapatıldı. Yani artık onun için çalışmıyorsunuz." Hepsi bir ağızdan konuşmaya başladığında ellerini çırptılar. "Lütfen dinleyin." Sesler kesilecek gibi değilken en önde oturan Mina'nın ayağa kalktığını gördü.

"MİLLET!" Sustuklarında kız gülümseyerek göz kırptı. "O ikisi liseden arkadaşlarım. Onlara güvenebiliriz. Neler diyeceklerini dinleyelim." Kiri kıkırdadı.  Bu kız çevresini yönlendirmeyi biliyordu.

Dekı da ona gülümsedi ve açıklamaya devam etti. "Şu anda iki seçeneğiniz var. Ya bu kapıdan çıkıp kendi istediğiniz yere gidebilirsiniz ya da bizimle gelip sizin yeni hayatınıza başlamanıza yardım ederiz." Bir an durdu ve anlamarı için fırsat tanıdı. "Benim sahip olduğum arazide yurt binası var. Orada size yatacak yer ve yemek veriyoruz ve en geç 1 ayda size yeni bir iş bulmanızı sağlayacağım."

Kiri devam etti. "Koruma, garson, temizlik, kargo teslimatı, yemek teslimatı, ya da yeteneğiniz ve eğitiminize göre her konuda iş bulmanızı sağlayacağız. Yaşı küçük olup lise okuyan veya lise mezunlarına ders çalışma ve dershane için deneme hakkı veriyoruz. Üniversite kazanırlarsa burs ve ihtiyaçlarını karşılarız."

Sessizlik devam etti. "Bize güvenmek için nedeniniz olmayabilir ama sizin oradan kurtulmanıza yardım ettik. Bunun yeterli olduğunu düşünsemde son karar size ait. Dediğimiz gibi özgürsünüz." Hiçbiri güvenemiyordu. Onları birkaç defa o adamın yanında görmüşlerdi. Bu da bir çeşit tuzak olabilirdi.

Denki sessizce ayağa kalkıp Kiri'nin önünde durmuştu. "Size güveniyorum o halde." Ardından Katsuki ayağa kalkıp Deku'nun yanına geçmişti. Mina ise ortalarına geçip diğerlerine baktı. "Hiçbirimizin gidecek yeri yok değil mi? Şansımızı denemekten zarar gelmez." Hepsi yavaşça gülümsemişti. Galiba gerçekten güvenebilirlerdi.

Güvenilir liderleri Mina ve kimseye güvenmeyen Katsuki onlara güvenmişti sonuçta.
...

Kiri polis merkezinin önünde bekleyen servise herkesi yavaşça yönlendirirken Shoto uzaktan onlara bakıp gülümsemişti. İşinin en çok bu yanını seviyordu. Hayatlarındaki karanlık çıktığında insanlar kendi ışıklarına kavuşabiliyordu.

Herkes arabaya bindikten sonra sessiz geçen yolculuğun ardından Şehrin merkezimden uzakta sakim bir apartmanın önünde durdular. "İşte burada kalacaksınız." Servisten inerek 5 katlı büyük binaya baktılar. Dışardan diğer binalarla aynı olsa hepsi içinin farklı olduğunu biliyordu.

Katsuki dikkat çekeceği için arabada konuşmamıştı ama şu an sorun olmayacağını düşünüyordu."Orası sana mı ait?" Deku Kiri'yi gösterdi. "Bize." O sıra Kiri ilerleyerek kapıyı tıklattı. "Geldiniz mi?" Mina şaşkınlıkla baktı. "TSUYU-CHAN?" Kiri'yi kenara iterek Kızı sardı ve etrafında döndürmeye başladı. "B-Başım dönüyor." Kızı bıraktı. "Üzgünüm Üzgünüm fazla heyecan yaptım galiba."

Yeşil saçlı kız kendine gelince karşısındaki kızı tanımıştı. "Mina-san?" Kız gülümsedi. "Uzun zaman olmuştu. Hala aynısın." Tsuyu bir ona birde Kirishima'ya baktı. "Bana öyle bakma, bize de sürpriz oldu."

Deku da yanlarına geldi. "Ama yardımı dokundu. Sonra tüm hikayeyi anlatırız. Tsuyu-chan, yeni gelenleri sana emanet ediyorum." Her zamanki şekilde gülğmsedi kız. Buranın müdürü olduğundan beri hayatı kesinlikle daha iyi bir hal almıştı. Herkesle konuşup anlaşıyor ve hayatlarına yeniden başlamak için bir yol gösteriyordu. Yardım etmek damarlarımda vardı.

Dekum arkasına baktı. "Pekala millet, burası sizin geçici eviniz olacak. Buranın müdürü Tsuyu sizi odalara yerleştirecek ve ihtiyaçlarınızı karşılayacak. Eğer herhangi bir sorunuz olursa ona sorabilirsiniz. Bizim artık gitmemiz gerekiyor ama sonra geleceğiz."

Kiri ona baktı. "Ben bir süre buradayım. Uzun zamandır uğramamıştım." Onayladı. Diğerleri yavaştan içeri geçerken Katsuki'yi kenara çekti. "Kedi-insanlar farklı yerde kalıyor." Kaşlarını çattı. "Ne?"

"Kızgınlık dönemleri olduğu için her ihtimale farklı bir yer ayarladım onlar için. 3 kişi kalıyor şu anda." Farklı yerde kalma fikri kesinlikle iyiydi. Başka kedi-insanlar görmeye ise uzun zaman önce alışmıştı ama yalnız olmak kesinlikle tercihiydi. "Gel götüreyim seni. Ayrıca evime de çok yakın." Onayladı. "İyi." Ve servise ilerlerken Deku onun elinden tuttu ve kıkırdadı. "Onla değil. Şurada arabam var." Elini hala bırakmadan binanın arkasına götürürken Katsuki itiraz etmemişti.

Siyah, klasik bir arabaya yaklaşıp anahtarını çıkardı. "Atla bakalım." Deku'nun yanındaki ön koltuğa oturdu. "2 hafta bu yüzden mi gelememiştin?" Artık sorularına bir cevap alma zamanı gelmişti. Kafasını salladı. "Önce kemerini tak." Gözlerini devirerek dediğini yaparken araba çalıştı ve yola koyuldular. "Sizi sorgulayan polis şefi Shoto'ya yardım ediyordum." Yüzünü ekşitti Deku. "Adamın bağlantıları sağlammış."

Katsuki aklına gelen yüzle kaşlarını çattı. "O yarım surat çok sinir bozucu. Burnunu her yere sokan bir aptal." Kıkırdadı. "Yalan diyemem ama iş harici daha iyi biri sayılır." Biraz düşündü. O ve iyi biri olmak mı? "Hiç zannetmiyorum. Peki neden seni anlatmadık? Bizi kurtaran sen değil misin?" Nefesini verdi. "Onla anlaşma imzalamıştım Kacchan. Eğer bağlantı görülseydi şirketimde sorguya çekilirdi. Kanıtları biz bulsak da her şeyi polis birimleri yapmış gibi gösteriyoruz. Bu sayede dikkat çekmiyoruz." Mantıklıydı ama kendi başardığını başkasının övüldüğünü görmek çok sinir bozucu olmalıydı. "Şu şirketin ne peki?"

"Koruma şirketi. Genelde partilere, binalara, zincir market veya şirketleri koruma görevleri. Biraz gizli bir şirket ve pek bilinmiyor. Bunun sayesinde kendimi mafya gibi gösterip yeraltı barlarına rahatça karışıp bilgi topluyorum." Katsuki tamamladı. "Sonra yaptıkları her yasadışı şeyi bulup kanıt topluyorsun ve polislere veriyorsun. Hiçbir kazanç olmadan?" Bu kesinlikle duyduğu en saçma şeydi.

Kıkırdadı Deku. Kırmızı ışıkta durduğunda elini Katsuki'nin yanağına koydu. "Evet. Ama seni yıllar sonra bulmak, benim için her şeyden önemliydi." Işık yandığında yine yola baktı. "Bu seferki kazancıma seni buldum diyebiliriz yani." Katsuki cevap verememişti. Başını çevirerek yola odaklanmaya çalıştı ama başarılı olmadığını kendi de biliyordu.