Fleva Forever After

Hoofdstuk 146

Haii ik heb even een vraagje, ik zit er aan te denken om de laatste paar hoofdstukken wat langer te maken dan de gebruikelijke lengte. Is dat oké of hebben jullie dan liever dat ik het opknip in twee hoofdstukken die ik dan op dezelfde dag upload? In dit hoofdstukje heb ik in ieder geval toegegeven aan de wens van lynevers3 na hoofdstuk 111. Ik hoop dat het in de smaak valt, veel leesplezier!

Wolfs

Ik word wakker van Eva die naast me in bed overeind schiet. 'Hey, alles oké', mijn hand glijdt over haar onderrug, terwijl ik mijn ogen weer dicht laat zakken. Er komt een gorgelend geluid als antwoord en dan voel ik hoe Eva het bed uit springt. Als mijn ogen openvliegen sprint ze net door de slaapkamerdeur de gang in.

'Eef', roep ik haar vragend achterna, ik duw mezelf op mijn ellebogen omhoog en tuur de gang in. Er komt geen antwoord. Ik wrijf ruw over mijn gezicht en sla dan mijn benen over de rand van het bed. De wijzers op mijn horloge geven aan dat het iets over zeven is, dat zijn toch geen tijden op vakantie.

Gapend loop ik de gang in, voor de laatste deur blijf ik stilstaan. Er klinken verontrustende geluiden door de dichte deur. Ik klop zachtjes op de deur, 'Eef'. Geen reactie. Ik leg mijn oor op het gladde hout en hoor kokhalzende geluiden. 'Eef, ik kom naar binnen. Oké', hoewel het klinkt als een vraag, bedoel ik het meer als een mededeling.

Nog voordat ik ben uitgepraat stap ik naar binnen. Eva zit op haar knieën voor het toilet, haar onderarmen liggen op de bril en haar voorhoofd leunt op haar polsen. Ze maakt kreunende geluidjes. In twee stappen ben ik bij haar en kniel naast haar op de grond, 'och meisje toch'. Zorgzaam veeg ik haar losse haren uit haar gezicht en hou ze vast in haar nek.

Er gaat een stuiptrekking door haar lijf en ik voel al haar spieren aanspannen. Ze maakt een rochelend geluid en dan komt een deel van haar maaginhoud eruit. Er glijden tranen over haar wangen en haar lichaam trilt onophoudelijk. Troostend wrijf ik over haar rug, 'het is oké Eef, ik ben er. Gooi het er maar uit'.

Ze laat zich terug op de vloer zakken en hangt uitgeput over het toilet. Alle kleur is uit haar gezicht verdwenen en er parelen zweetdruppels op haar voorhoofd. 'Gaat het een beetje', vraag ik bezorgd. Ze knikt langzaam. 'Niet bewegen, ik haal even een glas water voor je', mijn duim strijkt over haar wang.

Ik sprint de trap af naar beneden en vul een glas met water. Als ik de trap naar boven weer oploop, struikel ik in alle haast over de laatste traptrede. Vloekend gooi ik de halve inhoud van het glas over mijn onderbroek. Als ik de badkamer weer inloop hangt Eva niet meer over het toilet maar zit ze er in kleermakerszit naast.

Haar hoofd leunt tegen de muur en haar ogen zijn dicht, maar ik zie weer iets meer kleur op haar gezicht. 'Kijk eens', ik hou het glas voor haar neus, terwijl ik mezelf op de badrand laat zakken. Het halve lege glas ziet er een beetje zielig uit en Eva trekt vragend een wenkbrauw op. 'Ik had haast', beantwoord ik haar vragende blik.

Ze glimlacht kleintjes en neemt kleine slokjes water, 'dankje'. 'Ben je er weer een beetje', ik laat mijn blik onderzoekend over haar verschijning glijden. Ze knikt, 'maar die schelpdieren van gisteren. Dat was eens en nooit weer'. 'Maar je zei dat je het wel lekker vond', sputter ik. 'Niet als dit het gevolg is', huivert ze.

'Fair point', mompel ik. 'Heb jij nergens last van', vraagt ze dan. Ik schud mijn hoofd, 'ik voel me zo fit als een hoentje'. 'Hmm, dat is wel vreemd', zucht ze. Opeens gaat er een lichtje branden in mijn hoofd, ik sta op van de badrand en rommel ik mijn toilettas. 'Heel vreemd, tenzij..', ik tover iets uit mijn toilettas, '..het niet aan de schelpdieren ligt'.

Ik hou een plastic staafje voor Eva's neus, 'zou je deze niet eens even doen'. Ze pakt het staafje aan, 'denk je', fluistert ze bijna. Ik haal mijn schouders op, 'je bent overtijd'. Ze fronst haar wenkbrauwen, 'hoe weet jij dat nou weer'. 'Inmiddels ken ik jouw cyclus uit mijn hoofd', verklaar ik.