Fleva Forever After

Hoofdstuk 138

Hoi hallo, daar ben ik weer met een feestelijke mededeling dit keer, want gisteren was het exact een jaar geleden dat de proloog van dit vehaal online kwam en vandaag exact een jaar terug uploadde ik het eerste hoofdstuk. Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor het lezen al die tijd en voor alle lieve reacties die ik heb gekregen. Comments maken me altijd blij. 

Ik ben inmiddels begonnen met het schrijven van het einde van dit verhaal, na heel lang brainstormen en uitproberen heb ik eindelijk bedacht hoe het laatste hoofdstuk eruit moet zien. Maar niet getreurd er zullen nog een stuk of tien hoofdstukken volgen, voordat het zover is. Voor nu veel leesplezier!

Eva

Plotseling draait Wolfs zich naar me toe, 'ook nog wakker', vraagt hij enigszins geamuseerd. 'Ja', zucht ik, 'het is veel te heet'. 'Geniet er nou maar van. Als het over een paar maanden weer regent, dan piep je wel anders', knipoogt hij. Grijnzend kijkt hij me aan, zijn haren zitten door de war. Liefkozend veeg ik een paar verdwaalde lokken van zijn plakkerige voorhoofd.

'Volgens mij heb jij ook last van de hitte hoor, ik zie de zweetdruppels op je voorhoofd', merk ik op. 'Ik omarm de warmte', antwoord hij wijs. 'Ja hoor, jij omarmt de warmte', antwoord ik spottend, 'wat is dat nou weer voor zweverig antwoord'. 'Dat heb ik geleerd van mijn boek', lacht hij trots. 'Dat zelfhulpboek', knik ik naar de dikke paperback op zijn nachtkastje.

Wolfs heeft zichzelf een grote dosis leesvoer cadeau gedaan met de titel, "hoe leef ik het gelukkigst". 'Hmm', humt hij instemmend. 'En, word je er al gelukkiger van', vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. 'Jaa ik ben echt al een stuk gelukkiger, merk je dat niet', grijnst hij. 'Zeker', lach ik schamper. Zijn blauwe ogen twinkelen onweerstaanbaar, verliefd kijk ik hem aan.

Met zijn vinger veegt Wolfs een losse haarlok achter mijn oor. Zijn duim glijdt langs mijn wang, over mijn kaak en dan langs mijn lippen. Zachtjes bijt ik op zijn vingertopje. 'Auw', pruilt hij. 'Ach jongen toch', plaag ik, 'wil je er een kusje op'. Ik tuit mijn lippen en druk zachtjes een kus op zijn vinger. Hij schuift tegen me aan en hoewel ik zijn omhelzing fijn vind, zorgt zijn lichaamswarmte ervoor dat ik het nog heter krijg.

Ik probeer het zweet dat in straaltjes over mijn rug loopt te negeren en plant mijn lippen op de zijne. Wolfs' hand glipt in mijn open overhemd en strijkt plagend over mijn tepel. 'Als we toch niet kunnen slapen, kunnen we daar net zo goed gebruik van maken', glimlacht hij zwoel. Hij duwt mijn overhemd van mijn schouders en plant een spoor van kusjes over mijn sleutelbeen.

Ik probeer me te concentreren op de aangename tintelingen die zijn aanrakingen veroorzaken, maar het enige waar ik aan kan denken is aan de warmte. Wolfs' hand dwaalt af naar beneden en kriebelt over het kanten randje van mijn string. Ik vouw mijn vingers om zijn pols, 'Wolfs stop', kreun ik. 'Wat is er', vraagt hij lief. 'Het is veel te warm', zucht ik.

'Kom op Eef, je laat je toch niet tegenhouden door een beetje hitte', mompelt hij teleurgesteld. 'Sorry, ik kan aan niks anders denken', antwoord ik schouderophalend. Wolfs knikt en trekt zijn hand weer terug, 'oké'. Hij gaat rechtop zitten en staat op uit het bed. 'Wat is er, ben je boos', vraag ik verbaasd. Hij schudt zijn hoofd, 'tuurlijk niet, gek'.

In het donker plukt hij een korte broek uit zijn kledingkast en trekt een T-shirt over zijn hoofd. Ik duw mezelf omhoog tegen het hoofdeinde van het bed, 'wat ga je doen, waar ga je heen'. 'Kom', wenkt hij naar mij, 'we gaan even een stukje wandelen, buiten'. Verbaasd laat ik me uit bed trekken, 'nú, het is midden in de nacht'. Wolfs knikt, 'ja, nu ja. Dan hoef je niet zo gek te kijken, dat deden we vroeger zo vaak'.

Hij duwt een sportbroekje en een hemdje in mijn handen, 'hier, trek aan'. 'Maar Sepp en de meiden dan, die kunnen we toch niet alleen laten hier', sputter ik tegen, terwijl ik de kledingstukken aantrek. 'Dat komt goed, we gaan niet ver. Als er iets is zijn we zo weer thuis', glimlacht hij geruststellend. 'We kunnen ze toch niet horen, de babyfoon werkt via het Wi-Fi-netwerk die kunnen we niet meenemen', antwoord ik.