Fleva Forever After

Hoofdstuk 95

Wolfs

Terwijl de verpleegkundige het hartje van de baby probeert te zoeken, knijp ik zachtjes in Eva's been. Haar oogleden beginnen te trillen en haar hoofd beweegt schokkend opzij. Kreunend komt ze weer bij bewustzijn, 'Wolfs', haar stem klinkt schor. 'Sstt Eef', sus ik, 'ik ben hier. Ik ben bij je. We gaan naar het ziekenhuis'. Ze probeert om haar hoofd op te tillen, maar haar gezicht vertrekt van de pijn. 

Ik duw haar zachtjes terug op de brancard, 'blijf maar liggen', zeg ik zachtjes. 'Mijn hoofd', kreunt ze, 'mijn hoofd doet pijn'. 'Ik weet het liefje', zeg ik, mijn stem trilt en er prikken tranen achter mijn ogen. 'We gaan naar ziekenhuis en daar gaan ze heel goed voor je zorgen'. Ze kijkt me aan, haar pupillen zijn groot en haar blauwe ogen flitsen angstvallig heen en weer. Ik zie de paniek in haar ogen. Mijn hart breekt als ik haar hier zo hulpeloos zie liggen, mijn lieve Eva.

Eva

Ik word wakker met bonkende koppijn, het lijkt wel alsof er iemand met een hamer door mijn hoofd stampt. Mijn hand ligt op mijn bovenbeen en ik lig op een bed ofzo. Er komen vlagen van een ambulance voorbij. Uit alle macht probeer ik mijn ogen te openen, maar het lijkt wel alsof iemand ze heeft dichtgeplakt. Mijn vinger kan ik wel aansturen, voorzichtig maak ik rondjes op mijn bovenbeen. 

Eén voor één gaan mijn zintuigen weer aan. Van ver weg hoor ik apparaten monotoon piepen, het klinkt alsof ik onderwater ben en ik proef de smaak van ijzer in mijn mond. Dan lukt het om mijn ogen een klein stukje te openen. Meteen knijp ik ze weer dicht tegen het felle tl-licht, boven mijn hoofd. Er trekt een stekende pijn door mijn hoofd. Alsof iemand een strak elastiekje om mijn schedel heeft gespannen en steeds strakker aantrekt. 

'Hé Eef', vraagt een bekende stem zachtjes aan me, langzaam draai ik mijn hoofd opzij. Het voelt alsof ik mijn hoofd van mijn romp schroef, maar dat maakt me niet uit. Ik moet hem zien, de persoon die bij de stem hoort. Opnieuw doe ik mijn ogen open, ik gluur voorzichtig door mijn wimpers. Daar zit hij. Hij ziet eruit alsof hij al dagen niet geslapen heeft. Zijn ogen staan angstig, zijn wangen zijn bleek en zijn haar zit door de war. 

Hij duwt zichzelf overeind in zijn stoel en strijkt zachtjes over mijn wang. 'Oh wat ben ik blij dat je weer bij bent. Hoe voel je je', vraagt hij bezorgd. 'Hoofdpijn', zeg ik met een krakende stem, 'wat is er gebeurd'. 'Weet je dat niet meer', vraagt Wolfs. 'Nee', ik schud mijn hoofd. Daar heb ik meteen spijt van, want er schiet een pijnscheut door mijn hoofd. Ik bijt mijn tanden op elkaar en verzet me tegen de pijn. 

'Gaat het', vraagt Wolfs. 'Mmm', brom ik. 'Ik weet alleen nog vaag iets van een ambulance', mompel ik. 'We gingen Davy ophalen en we waren gesplitst, zoals altijd. Jij achterom en ik via de voordeur, maar hij sloeg helemaal door. Je kwam hem tegen in de steeg en toen..', zegt Wolfs, ik hoor zijn stem trillen. '...toen ik de steeg in kwam, stond die idioot over je heen gebogen op je in te slaan. En toen ben je out gegaan..'. Hij pauzeert even. 

'..maar niet voor je hem ook een rake klap hebt verkocht', ik bespeur iets van trots in zijn stem. 'Je hebt zijn neus gebroken, die staat helemaal schots en scheef op zijn gezicht', glimlacht hij kleintjes. Ik grinnik zachtjes. Een pijnlijke steek trekt door mijn borstkast en mijn gezicht vertrekt van de pijn. 

'Gaat het echt', vraagt Wolfs bezorgd, 'ze hebben je in de ambulance wat voor de pijn gegeven, maar dat kan nu weer uitgewerkt zijn natuurlijk'. Ik probeer hem gerust te stellen, 'ik heb gewoon knallende koppijn en je moet me niet aan het lachen maken'. Dat laatste tovert weer een grijns op Wolfs' gezicht. 'Ik zal het niet meer doen', knipoogt hij.

'Hij heeft je goed te pakken gehad', zegt hij dan. 'Drie hechtingen in je voorhoofd, een gekneusde kaak, twee blauwe ribben en een paar behoorlijke bloeduitstortingen op je buik en je zij. De verpleegkundige zei nog dat je geluk had gehad. Voor de zekerheid hebben ze ook een MRI van je hoofd laten maken, omdat je zo lang buiten bewustzijn was'.