Fleva Forever After

Hoofdstuk 82

Wat een heerlijke aflevering weer gisteren. Ik smolt echt bij de scene in de ponti dat ze zo gezellig met Nico zaten, echt té schattig. Ik ben wel benieuwd of Wolfs inmiddels de voornaamwoorden van Nico een beetje onder de knie heeft in tegenstelling tot de aflevering van vorige week. 

Verder was het gisteren natuurlijk een feest van herkenning. Ik sprong een gat in de lucht toen ik de naam van Dimme zag staan aan het begin van de aflevering, Maurice is eindelijk terug! Ik ben heel benieuwd waar dat verhaallijntje naar toe gaat, maar ik hou mijn hart vast. Daarnaast had Oscar Croon (Micha Hulshof) natuurlijk een bekend gezicht, even dacht ik dat ik dubbel zag en dat Wijnand de Jonge (S10E02 en S10E04) terug was gekomen.

Een lekker lang deeltje vandaag, om dit lange paasweekend mee door te komen. Geniet van het heerlijke weer dit weekend, ga lekker naar buiten en veel leesplezier!

Eva

Resoluut sta ik op van de bril en been het toilet uit. In de gang bots ik bijna tegen Marion op, die twee dampende mokken koffie vast heeft. 'Eva kijk uit', roept ze geschrokken. 'Sorry', stamel ik verontschuldigend. 'Ik kom er zo aan', pers ik nog over mijn lippen, dan loop ik snel door naar mijn bureau. Ik gris het witte zakje uit mijn la. 

Onder de grijze luxaflex voor de deur van Mechels door, zie ik een deel van Wolfs' versleten cowboylaarzen. Hij is druk gebarend in gesprek met onze baas en ze lijken verwikkeld in een uitgebreide discussie. Hij is nog wel even bezig zo te zien, ik zucht opgelucht. 'Eva je zocht mij', hoor ik ineens achter mijn rug, vliegensvlug prop ik het witte zakje in mijn broekzak. Ik draai me om en probeer zo ontspannen mogelijk over te komen. 

Romeo staat pal achter me en kijkt me afwachtend aan. 'Ja ehhm zo meteen Romeo. Ik moet even wat doen', stamel ik. Vlug loop ik weer terug naar de toiletten, het zakje brandt in mijn broekzak. Ik voel Romeo's ogen in mijn rug prikken, maar negeer zijn onderzoekende blik en loop stug door. Ik hoor hoe Romeo verbaasd aan Marion vraagt, 'nou wat heeft die vandaag'. 

Ik doe alsof ik niks gehoord heb en loop stoïcijns verder door de gang, Marions antwoord op zijn vraag kan ik al niet meer verstaan. In het voorbijgaan gris ik nog een papieren bekertje mee vanonder de watertank, in de gang. Dan stap ik het koude damestoilet weer in, ik controleer even of alle wc's vrij zijn en kies dan hetzelfde hokje als daarnet. Die het meest achter in de hoek. Het verst verwijderd van de deur, veilig weggestopt tussen de andere hokjes en de muur. 

Met trillende vingers draai ik de deur op slot en haal diep adem. Ik zet het bekertje op de toiletroldispenser en doe het deksel op de wc-pot. Langzaam ga ik zitten, met klamme handen schud ik de inhoud van het zakje leeg op mijn schoot. Zwangerschapstest staat er met grote blauwe letters op het doosje, dat op mijn bovenbenen valt. Er staat een overdreven blije vrouw op de verpakking, die me spontaan buikpijn bezorgt. 

Ik probeer te slikken maar het lukt niet, mijn keel is kurkdroog. Stik zenuwachtig open ik het doosje, mijn benen trillen onophoudelijk. Dan pak ik het bekertje en doe een poging om in het bekertje te plassen, wat soort van lukt. Als het deksel weer op de pot zit, open ik de plastic verpakking en haal het teststaafje eruit. De bijsluiter laat ik voor wat het is.

Ik trek het dopje van het staafje en steek de test in het bekertje. In mijn hoofd tel ik tot vijf, dan haal ik het teststaafje uit de beker en klik het dopje er weer op. Ik hou mijn adem in en staar naar het staafje. Ik zie gespannen hoe de test doorloopt en hoe de controlestreep verschijnt. En dan hoe vrijwel direct daarna, nog een rood streepje tevoorschijn komt. 

Eerst is het tweede streepje nog licht en verlegen, maar het wordt met de seconde donkerder en brutaler. Er is geen twijfel over mogelijk, er staan écht twee streepjes. Mijn adem stokt, 'fuck, fuck, fuck', sis ik. Hoe kan dat nou. Mijn hart slaat wel honderddertig keer per minuut en ik voel de paniek door mijn lichaam razen. Met een sissend geluid laat ik de gevangen lucht uit mijn longen ontsnappen.