Fleva Forever After

Hoofdstuk 67

Wolfs

Gebiologeerd staart mijn zoon me aan. Hij heeft zijn duim in zijn mond gestoken en ligt als een keizer te relaxen in de gootsteen. 'Ik wil ook koning worden', zegt hij dan beslist. Ik schiet in de lach, de moraal van het verhaal is aan de peuter voorbij gegaan, helaas. Eva drukt een kus op mijn wang, 'hij heeft het nog niet helemaal begrepen', zegt ze grinnikend. 

'Het is bedtijd', mompelt ze dan, 'kom konijntje', ze wappert met haar handen naar Sepp. Zonder morren staat het ventje op uit het inmiddels lauw geworden badwater, zijn rode wangetjes verraden hoe moe hij is. Eva slaat een handdoek om zijn kleine lijfje en tilt het druipende ventje uit het water, Sepp laat zijn hoofd ontspannen tegen de schouder van zijn moeder leunen. 

Ik wil opstaan om haar te helpen, maar ze gebaart dat ik moet blijven zitten, 'als jij nou even eet, dan breng ik deze kruimel naar bed. En hebben we zo nog even tijd met zijn tweeën'. Ik glimlach naar haar, mijn hand glijdt over haar bovenarm, 'ik ben zó trots op jou'. 'Ik ook op jou', knipoogt ze terug. 

'Welterusten Sepp', zeg ik zachtjes, terwijl ik over het voorhoofd van mijn slaperige zoon strijk. 'Tot morgen papa', mompelt het ventje terug met zijn duim in zijn mond. Eva buigt zich naar voren en drukt haar lippen op die van mij, 'tot zo', fluistert ze. Dan draait ze zich om en loopt met de peuter in haar armen de trap op. 

Ik kijk haar na, haar gespierde schouders en soepele tred, zijn kenmerkend voor haar en oh zo sexy. Ze praat zachtjes tegen Sepp, haar stem klinkt lief en teder. Ik kan haar ogen niet zien, maar ik hoor aan haar stem dat er een verliefde blik in schuilt. De vlinders in mijn buik fladderen wild in het rond en ik zucht gelukzalig. God, wat hou ik toch van haar. 

Mijn rommelende maag verstoort mijn zwijmelende gedachten en ik volg mijn neus naar de keuken. Ik kijk keurend in de pan met soep die nog op het fornuis staat. Het ziet er niet erg appetijtelijk uit moet ik zeggen, maar het ruikt prima. Met een pollepel roer ik over de bodem van de pan, dan zet ik hem op hoog vuur en doe er een deksel op. 

Achter me hoor ik Pip en Zus brabbelen, ik buig me even over hun stoeltjes. 'Dag dames, zijn jullie zo gezellig aan het kletsen', glimlach ik. Er glijdt een schunnige glimlach over Zus' gezichtje. Pip kijkt me bedenkelijk aan, er staat een diepe frons gebeiteld in haar voorhoofd. Ik kietel onder haar kin, 'kan er geen lachje af, frommel'. 

Het meisje begint te spartelen maar geeft dan toe aan haar lach, haar hoge geluidjes echoën door de keuken. Ik klik het gordeltje van haar stoeltje los en til Pip op mijn arm, 'kom eens even lekker knuffelen, spekje', mompel ik. Het meisje trappelt vrolijk met haar voetjes, ik roer ondertussen even door de pan. Als de soep bijna kookt, leg ik Pip in de box. 

Zus begint te jengelen dus die bevrijd ik ook maar uit haar stoeltje. Als ze op haar rug in de box ligt naast haar zusje, houdt haar klaagzang op en hangt binnen een paar seconden haar vuist aan haar haren. Op de een of andere manier trekt ze altijd aan haar eigen haar. Het ziet er een beetje vreemd uit, maar het lijkt haar te kalmeren. 

Bovendien is het voor mij en Eva zo een stuk makkelijker om de meiden uit elkaar te houden. Voor de mensen op de kinderopvang hebben we ander trucje bedacht. Als de meiden binnenkort, net als Sepp naar de crèche gaan, lakken we een teennageltje in een verschillende kleur. Pips teen wordt pimpelpaars en Zus krijgt een zuurstokroze nageltje. 

Een soort stok achter de deur, voor als ze echt niet meer weten wie Pip en wie Zus is. Ik hoor mijn maag opnieuw rommelen, snel schep ik de inmiddels kokende soep in een kom en zet de lege pan in de volle vaatwasser. Ik plof op de bank, met het geruststellende gezoem van de afwasmachine op de achtergrond. 

Met mijn lepel schep ik door de soep, voorzichtig nip ik aan het hete goedje. Ik hum goedkeurend, best wel lekker. Hoewel Eva echt geen keukenprinses is kookt ze tegenwoordig af en toe, met wisselende resultaten tot gevolg. Dit recept is wel vatbaar voor herhaling vind ik. Boven hoor ik Eva over de gang lopen, even later stommelt ze de trap af de keuken in.