Fleva Forever After

Hoofdstuk 61

Wolfs

We verschonen de meiden en Sepp staat overal met zijn neus bovenop. Hij vindt het reuze interessant en wil maar wát graag meehelpen, als echte grote broer. Zolang hij mee mag doen is hij eigenlijk helemaal niet jaloers op de baby's. De enige op wie hij jaloers is, is op Fleur omdat zij in tegenstelling tot Sepp, wél zonder hulp van mij of Eva een luier mag verschonen, of haar zusjes op mag tillen. 

Ik wil het pakje van Pip dichtknopen als ik een handje op mijn buik voel, 'ikke doen papa', smeekt Sepp. Ik glimlach en zet een stapje achteruit 'ga je gang'. Mijn zoon maakt uiterst geconcentreerd de drukknoopjes van het pakje dicht, het puntje van zijn tong steekt uit zijn mond. 'Klaar papa', roept hij triomfantelijk. 

Ik klop op zijn schoudertjes, 'goed zo, konijn, ga je lekker mee naar beneden'. Het jochie knikt vrolijk en springt van het opstapje af. Met Zus op mijn arm en Eva achter me aan, volg ik Sepp in de richting van de trap. 'Even wachten hè konijn', roept Eva naar het ventje dat al aanstalten maakt om de trap af te klimmen. Ze glipt langs me in de gang en grijpt Sepps hand. 

Met haar zoon aan haar hand en Pip op haar borst loopt ze tergend langzaam de trap af. Vanuit de keuken klinkt vrolijk gekibbel en de geur van versgebakken pannenkoeken komt ons tegemoet. 'Pannenkoeken', juicht Sepp als we de keuken inlopen. Fleur en Rafael staan samen achter het fornuis, 'goedemorgen', grijnzen ze. 

'Nou zeker goedemorgen', knikt Eva glimlachend naar de uitgebreide ontbijttafel. 'Wat een luxe', grijns ik. 'We wilden jullie eens even lekker verwennen', glimlacht Fleur, 'dus we hebben onze handjes maar eens laten wapperen'. 'Dat hoeft toch helemaal niet, jullie doen al een hele hoop', zegt Eva verbaasd. 'Liefde gaat door de maag', knipoogt Fleur alleen maar. 

Rafael komt achter het fornuis vandaan, 'take a seat', gebaart hij naar de gedekte tafel. Ik zet een spartelende Sepp in zijn kinderstoel en Pip en Zus worden in de box gedeponeerd. Iedereen schuift vlug aan tafel en al snel zit iedereen smakelijk te eten. 'Mmm, lekker', roept Fleur met volle mond, terwijl ze de rest van haar pannenkoek naar binnen schuift. 

Rafael kijkt opgewekt naar het enthousiasme waarmee zijn vriendin haar ontbijt naar binnen werkt. Ik sla hem op zijn schouders, 'de familie Wolfs houdt van eten, wen er maar aan'. Rafael schiet in de lach, 'I'll manage'. Sepp kauwt tevreden op zijn pannenkoek en slaat met zijn kleverige handjes op de tafel.

Eva

Na het eten ruimen Wolfs en ik met z'n tweeën de tafel op. Sepp is met Fleur en Rafael naar de speeltuin voor wat één op één aandacht. De meiden liggen rustig te slapen in de box, ik leg mijn handen op de rand en laat mijn ogen over hun vredige gezichtjes glijden. Hun kleine wipneusjes, en ieniemienie vingertjes, de volle bossen met donker haar en hun lange krullende wimpers. 

Zus trekt kenmerkend met haar vuist aan haar eigen haar en sabbelt driftig op haar speen. Pip ligt volkomen laveloos naast haar zusje, bij elke ademhaling veert haar borstkas omhoog en fladderen haar neusvleugels even. Ik voel Wolfs' armen om me heen, hij drukt zich dicht tegen mij aan, zijn neus in mijn nek. 'Ik ben zo verliefd', zucht ik gelukkig. 

'Ik ook', zucht hij, 'ik ben moe, maar zo gelukkig'. Ik laat mijn hoofd tegen zijn schouder vallen, samen staren we naar onze dochters in de box. Zus begint een beetje onrustig te knorren, haar oogleden knipperen en het meisjes stoot een paar voorzichtige kreetjes uit. Ik wrijf met mijn hand over haar buikje, 'hey snuitje, rustig maar', sus ik. 

Haar grote blauwe ogen flitsen heen en weer, met haar tong duwt ze haar speen uit haar mond en zet het op een huilen. 'Stil maar, meisje. Heb je honger', babbel ik tegen haar, terwijl ik mijn dochter uit de box vis. Ik leg haar op mijn arm en wieg op en neer, Wolfs strijkt over haar voorhoofd, 'dag kleine Zus'.