Hoofdstuk 58

232 3 1
                                    

Eva

We zijn voor het gemak even naar beneden verhuist. In onze slaapkamer is namelijk nog maar weinig ruimte over en het is er echt een zooitje. Overal liggen babyspullen, vieze handdoeken, dekens en het bevalbad staat nog steeds in de kamer. Suzanne is weer naar huis en Gijsje rommelt nog wat in de keuken. 

Ik lig nu op de bank, in een groot T-shirt en een kort sportbroekje, met een gigantisch kraamverband in mijn onderbroek. Wolfs loopt nog steeds rond in enkel zijn joggingbroek en heeft Zus op zijn blote borst. Hij heeft zijn neus in haar kleine donkere haartjes en streelt over haar ruggetje. 

Pip ligt ondertussen klaarwakker op mijn borst en in haar knuistje heeft ze de zoom van mijn T-shirt. 'Hey Pipster, wat ben jij knap', mompel ik zachtjes tegen haar, ze kreunt zachtjes. 'Ik ben er nog steeds een beetje ondersteboven van', mompelt Wolfs. 'Gek hè, dat ze er nu zijn. Ik kan me ook niet meer voorstellen dat ze samen in mijn buik hebben gepast', grijns ik. 

'Dat we dit ook met zijn tweeën hebben gedaan, zonder verloskundige. Dat hebben wij weer', grinnikt Wolfs. 'Ze zijn nu al lekker eigenwijs. Ze hebben vast samen afgesproken om naar buiten te komen als de verloskundige er niet was', glimlach ik. We horen Gijsje grinniken op de achtergrond. 

'Bijzonder stel zijn jullie hoor. Ik ken weinig koppels, die met zijn tweeën hun baby's vangen en een uurtje later op de bank zitten. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is', grijnst ze. Wolfs en ik schieten in de lach, 'ik denk dat het besef nog even moet indalen hoor', glimlacht Wolfs. We horen dat boven de deur van het slot wordt gedraaid. 

'Joehoe', horen we Fleur vanuit de gang jubelen. 'Dag schat, we zijn beneden hoor', roept Wolfs terug. 'Beneden', roept Fleur verbaasd, 'Eva hoort toch in bed'. 'Je weet toch hoe eigenwijs ze is', roept Wolfs terug, ik steek verontwaardigd mijn tong naar hem uit. Fleur komt de trap af met Sepp op haar arm, ze blijft verlegen onderaan de trap staan. 

'Kom maar', wenk ik trots, 'ze zijn heel goed gelukt'. Er glijdt een glimlach over haar gezicht, Sepp worstelt in haar armen en Fleur laat haar kleine broertje op de grond zakken. Mijn zoon rent op mij af en klimt naast me op de bank. 'Mamaa', brult hij en hij slaat zijn armpjes om mijn hals. Ik knijp mijn ogen dicht en geniet even van zijn beklemmende omhelzing. 

Ik vind het belangrijk om ook even tijd te maken voor mijn favoriete peuter. Het is voor hem ook een hele verandering, ineens twee baby's erbij. 'Mmm, ik heb jou ook gemist Seppie', mompel ik, met mijn neus in zijn haar. Rafael is ondertussen ook de trap af gekomen en duwt zijn vriendin in de richting van de bank. 'Let's take a look', fluistert hij tegen haar. 

Fleur slaat haar handen voor haar mond en loopt voorzichtig naar mij toe. 'Gefeliciteerd', piept ze. 'Jij ook', glimlach ik terug. Rafael knijpt zachtjes in mijn schouder, 'congratulations', grijnst hij breed. 'Dankjewel', glimlach ik trots. 'Zussie', roept Sepp wild en hij slaat uitgelaten zijn armpjes om het baby'tje op mijn borst. 'Zachtjes doen hè konijn', waarschuw ik. 

'Oh ja', grijnst Sepp, hij laat zijn zusje los en legt zijn hoofd naast Pip op mijn borst. Heel zachtjes aait hij met zijn trillende vingertje over haar hoofd, 'hoi', mompelt hij. Ik sla mijn arm om mijn zoon heen, 'dit is je kleine zusje Sepp. Ze heet Pip, lief is ze hè', Sepp knikt. Fleur is ondertussen naast mij op de bank geschoven. 

Ze buigt zich over haar broertje heen en staart met grote ogen naar het kindje op mijn borst, 'wat klein', stamelt ze. 'Ja hè', beaam ik, 'zeker in vergelijking met Sepp'. Fleur legt haar hand op het ruggetje van de baby, 'dag lieve Pip. Ik ben Fleur, jouw allergrootste zus. Wat ben je mooi'. 'Wil je haar vasthouden', vraag ik. Fleur knikt, 'heel graag'. 

Ik duw mezelf rechtop en leg mijn dochter in de armen van haar glunderende grote zus. Ik gluur even naar Wolfs die met tranen in zijn ogen toekijkt, hoe zijn oudste dochter haar pasgeboren zusje voor het eerst ontmoet. Ademloos staart Fleur naar het kleine mensje op haar arm, 'wat lijkt ze op jou', glimlacht ze naar me. 

Fleva Forever AfterМесто, где живут истории. Откройте их для себя