Fleva Forever After

Hoofdstuk 83

*Tijdens de dagen die volgen is Eva met haar hoofd ergens anders. Ze is zich kapot geschrokken van de uitslag van de test en heeft Wolfs nog steeds niet verteld over de zwangerschap. Ze twijfelt zelf heel erg of ze een vierde kindje wel aan kan. De meiden zijn nog zó jong en Wolfs had laatst tussen neus en lippen door meegedeeld dat hij met de komst Pip en Zus het gezin eigenlijk wel compleet vond. 

Ergens hoopt Eva dat als ze haar gedachten en gevoelens over de baby maar heel ver wegstopt, de zwangerschap zich vanzelf weer oplost. Zolang ze er niet aan denkt is het er niet. Of in ieder geval, is het dan nog niet waar, beredeneert ze. Het is inmiddels ruim zes weken verder wat betekent dat Eva ongeveer elf weken zwanger is. Hoewel ze die gedachte het liefst wil verdringen, beseft ze zelf ook wel dat dit niet langer kan zo. En dat ze op z'n minst naar een dokter moet.*

Eva

Het is maandag, het begin van de avond. Ik zit in mijn eentje in het kantoor, wat overigens bijna nooit gebruikt wordt, op de bovenste verdieping van de ponti. Terwijl Wolfs beneden in de keuken aan het eten is begonnen met Sepp als souschef. Het kantoor doet eigenlijk meer dienst als opslag, het is een soort tussenstation voordat spullen definitief naar de zolder verdwijnen. Er staan dozen met kinderkleding en administratie, spullen van Fleur, wat oude spullen van Frank en er ligt vooral heel veel stof. 

Het is bijna alsof de tijd hier heeft stil gestaan. De inrichting is nog exact hetzelfde als hoe Frank het hier ooit heeft neergezet. Hij zit in elke vierkante meter van deze kamer, in de krakende houten vloer, de donkere velours gordijnen en in de zware houten meubels. Dat is misschien juist ook wel de reden dat ik hier bijna nooit kom. Het is confronterend, deze fysieke herinnering aan zijn afwezigheid. 

Het gemis is hier nog zichtbaarder dan waar dan ook in dit huis. Bijna alles in het pension is veranderd. De kamers die ooit voor de gasten waren, worden nu bewoond door Sepp, Pip en Zus. De ooit zo donkere, bedompte keuken, oogt nu warm, licht en bovenal huiselijk. De Ponti is een ware transformatie ondergaan en na een ingrijpende verbouwing voelt het nu niet meer als slechts een huis, maar echt als een thuis. Mijn thuis. 

Enkel deze kamer is nog exact hetzelfde als toen, het voelt als mijn plicht om het kantoor in deze staat te behouden. Want hoewel het een emotionele plek is, is het ook een veilige plek. Waar ik even kan ontsnappen aan alle drukte en dagelijkse dingen. Hier kan ik me even helemaal terugtrekken en me even in een andere tijd en dimensie wanen. Hier kan ik me even verstoppen voor iedereen, hier kan ik even kwijt zijn. 

Ik zit in een grote bruine leren stoel aan het eikenhouten bureau in het midden van de kamer. Voor mijn neus op het tafelblad ligt mijn telefoon. Het briefje met het nummer van de verloskundige rust in mijn hand. Muis ligt spinnend op mijn schoot terwijl ik onrustig over haar rug kriebel. Met trillende vingers toets ik het telefoonnummer in en hou mijn adem in, terwijl de beltoon overgaat. 

'Goedenavond met Doris de With van verloskundige praktijk Maastricht, hoe kan ik u helpen', klinkt het door de telefoon. 'Ja uhmm goedenavond, met Eva van Dongen. Ik wil graag een afspraak maken voor een eerste prenatale controle', stamel ik. 'Dat kan', antwoord de vrouw vrolijk door de hoorn, 'dan heb ik even een paar gegevens van u nodig hoor'. Ik hum instemmend en hoor haar driftig tikken op een toetsenbord. 

'Eens even kijken. Wat is uw volledige naam, uw geboortedatum en uw woonadres', ratelt de vrouw. 'Eva Magdalena van Dongen, mijn geboortedatum is 11-04-1990 en mijn woonadres is Sint-Bernardusstraat 13', antwoord ik. 'Ah', klinkt het aan de andere kant van de lijn, 'u staat al in het systeem'. 'Klopt', bevestig ik, 'ik ben tijdens mijn twee eerdere zwangerschappen ook door jullie begeleid'. 

'Oké nog even een algemene vraag dan', zegt Doris, 'weet u ongeveer hoeveel weken u zwanger bent'. 'Ongeveer elf weken', mompel ik. 'Zo dat schiet al op', antwoord de vrouw, 'het wordt inderdaad wel tijd voor een eerste controle dan'. Hoewel ze haar mening voor zich probeert te houden, hoor ik de afkeuring in haar stem.