Fleva Forever After

Hoofdstuk 63

Nog acht dagen tot het nieuwe seizoen begint, hebben jullie het al geblokt in je agenda? Voor nu moeten jullie het nog even doen met mijn fantasie in dit nieuwe deeltje. Veel leesplezier!

*De weken vliegen voorbij en langzaam vindt iedereen weer een beetje, een ritme. De tweeling wordt elke drie uur gevoed en dat vergt behoorlijk wat tijd, Eva en Wolfs proberen dat dan ook zo veel mogelijk samen te doen. Sepp vertoont af en toe wat jaloerse trekjes, niet gek natuurlijk voor een peuter. 

Zeker niet gezien het feit dat hij de aandacht van zijn papa en mama ineens moet delen, met niet één maar twee andere kleine mensjes. Eva en Wolfs maken iedere avond even tijd voor een één op één momentje met Sepp. Tussendoor als de tweeling slaapt, heeft hij ook even hun aandacht voor zichzelf. 

Wolfs is intussen weer aan het werk gegaan en Eva zit thuis geduldig haar verlof uit. Waar ze met Sepp niet kon wachten om weer aan het werk te gaan, is ze nu een stuk minder onrustig. Ze heeft immers haar handen vol aan Sepp en de meiden. Sepp gaat inmiddels ook weer op zijn vaste dagen naar de kinderopvang.*

Eva

Het is vrijdagochtend, Wolfs mag vandaag wat later beginnen en dus hebben we besloten daar lekker gebruik van te maken. We zitten met zijn vijven in bad, Wolfs en ik tegenover elkaar, met allebei een baby op onze arm en Sepp zit tussen ons in. Boven ons hoofd horen we Fleur en Rafael rommelen op de gang. 

Ze zijn beiden druk met hun grote voorstellingen voor het einde van het jaar. De stress zit hen behoorlijk in de weg en ze zijn de laatste tijd nogal explosief. Ze werken keihard om alles op tijd af te krijgen, maar ze worden er wel een beetje kribbig van. 'Mamaaa', Sepps diepe zucht brengt me weer terug op aarde. Ik knipper geschrokken, 'wat is er konijntje'. 

'Ikke wassen', vraagt hij terwijl hij de fles met douchegel, in zijn enthousiasme, bijna in mijn gezicht gooit. Snel grijp ik zijn pols vast en begeleid die en de fles in zijn knuistje, rustig naar beneden, 'ja hoor, dat is goed', knik ik. Ijverig begint mijn zoon aan de dop van de fles te peuteren. Zijn kleine, natte vingertjes trillen van de inspanning en het puntje van zijn tong piept uit zijn mond. 

Met een schuin oog kijk ik naar Wolfs, die geamuseerd zit te kijken, naar de vastberadenheid waar mee zijn zoon de douchegel te lijf gaat. 'Heb je hulp nodig, Sepp', vraag ik fronsend. 'Nee', antwoord mijn zoon resoluut en zonder op te kijken. Ik haal mijn schouders op naar Wolfs, 'dan niet', mime ik, hij glimlacht terug. 

Ik strijk even over het wangetje van Zus, die vrolijk in mijn armen ligt te spetteren. Ze vindt het in tegenstelling tot haar zusje heerlijk om te badderen. In totale ontspanning of wild van enthousiasme, het kan haar niet lang genoeg duren. Pip vindt het bad maar niks, tenzij ze met papa of mama mee mag, dan tolereert ze het enigszins. 

De meiden groeien superhard en beginnen tegenwoordig ook uitgebreid te schaterlachen, als je met je hoofd boven hun wiegje zweeft. Wolfs en ik weten regelmatig een glimlachje los te peuteren bij één van de meiden. Maar hun gulle lach bewaren ze voor hun grote broer, die natuurlijk veel interessanter is dan die saaie ouders. 

Ik druk zachtjes een kusje op het voorhoofd van mijn dochter, haar lonkende ogen kijken verleidelijk naar boven. Ik kriebel over haar buikje, 'zit jij zo te flirten met mama', glimlach ik, 'lekker papa jaloers maken, snuitje'. Er glijdt een guitige glimlach over Zus' gezichtje. 'Ik heb een glimlach te pakken', grijns ik triomfantelijk naar Wolfs. 

'Ik bijna', piept hij met een hoog stemmetje terwijl hij gekke bekken trekt naar Pip. Plotseling hoor ik Sepps inspannende gekreun, verruild worden voor een schreeuw en zeilt de fles douchegel door de badkamer. 'Sepp, dat mag niet', roep ik streng en ik draai het hoofd van mijn zoon vlug naar me toe. Nukkig kijkt hij me aan, 'als iets niet lukt, dan vraag je om hulp. 

Maar je gaat geen dingen gooien, heb jij dat begrepen', zeg ik bestraffend. Sepps ogen kijken vurig terug, ik herken mijn eigen temperament in zijn blik. 'Sepp', zegt Wolfs nu ook dreigend. 'NEE', schreeuwt het ventje dan. Driftig maait hij met zijn armen om zich heen. Het water gutst over de rand van de badkuip. 

Wolfs staat resoluut op uit het bad, hij legt Pip in mijn lege arm en slaat zijn badjas om zich heen. Dan knielt hij voor Sepp op de grond, pakt hem bij zijn schouders en maakt oogcontact met hem. 'Sepp, wordt eens rustig. Ik begrijp dat je boos bent maar je hoeft niet zo wild te doen, anders mag je even afkoelen'. Mijn zoon begint nog bozer te schreeuwen, 'neehee'. 

Hij laat zich dramatisch tegen de rand van het bad vallen en spartelt met zijn voeten. 'Oké, dan ga je even afkoelen', zegt Wolfs beslist, hij vist het tegenspartelende en gillende jongetje uit het bad. Inmiddels lopen er ook dikke tranen over Sepps wangen, zijn gezicht is helemaal rood aangelopen en hij trilt van woede. 

Wolfs slaat een handdoek om zijn natte lichaampje en draagt hem kalm de slaapkamer in. Een paar seconden later, komt hij de badkamer weer in en stapt rustig het bad in. We horen Sepp in onze slaapkamer te keer gaan. Wolfs kijkt op zijn horloge, 'over anderhalve minuut ga ik hem weer halen'. 'Wat was dit nou', zeg ik verbaasd. 

Wolfs haalt zijn schouders op, 'de beruchte ik-ben-bijna-twee-en-ik-zeg-nee-fase, the terrible two's, de peuterpuberteit, zegt u het maar'. Ik schiet in de lach, 'je leert wel veel van je babyboek'. Grijnzend kijkt hij me aan, 'je vindt intelligentie toch sexy'. Ik steek mijn tong uit, 'haal je maar niks in je hoofd, Floris Wolfs. Voorlopig doen wij even rustig aan', ik knik vrolijk naar de spartelende baby's op mijn schoot. 

Teleurgesteld kijkt hij me aan, 'jammer hoor Eef'. Afkeurend kijk ik terug, zijn ogen twinkelen vrolijk. 'Grapje', mompelt hij, 'we hebben de komende tijd onze handen vol aan deze mini's'. Het geraas in de slaapkamer is inmiddels overgegaan in zacht gesnik. Ik knik naar de deur, 'volgens mij is die anderhalve minuut wel voorbij nu'. Wolfs staat op en loopt de slaapkamer in. 

Ik hoor hem zachtjes tegen mijn zoon praten, snikkend verontschuldigt het ventje zich. Even later komen ze samen de badkamer weer in. Wolfs duwt zijn zoon voor zich uit, naar mij toe. Het ventje blijft wat onhandig voor het bad staan, de handdoek glijdt van zijn smalle schoudertjes. Wolfs vist intussen één van de baby's uit mijn armen. 

Mijn zoon klimt voorzichtig over de rand van het bad en schuifelt naar mij toe, zijn ogen staren naar zijn tenen. 'Sorry mama', stamelt hij, nog nahikkend van zijn huilbui. Ik draai zijn hoofd naar mij toe, 'sorry waar voor', vraag ik. 'Gooien', mompelt hij. Ik knik tevreden en trek mijn zoon naar me toe, hij past nog net naast zijn zusje op mijn schoot. 

Stevig sla ik mijn arm om hem heen en druk een kus in zijn haren, 'het is goed, konijn. Ik hou van jou', mompel ik. Wolfs heeft Pip vast aangekleed en komt de badkamer weer in, 'goed gedaan', mime ik naar hem. 'Jij ook', seint hij terug. Hij steekt zijn hand uit naar Sepp, 'ga je mee aankleden konijn'. Het ventje knikt, 'oké'. Wolfs helpt hem uit bad en steekt tevreden zijn duim naar me op, voor hij de badkamer uitloopt.

Wolfs

Sepp ligt even later aangekleed op het grote bed, zijn woede-uitbarsting van net is als sneeuw voor de zon verdwenen. Vrolijk rijdt hij met een raceauto over het hoofdeinde van het bed, richting zijn zusje. Hij zweeft met zijn hoofd boven Pip, die ligt te spartelen op het matras. 'Kijk Pip, auto', zegt hij trots terwijl hij zijn speelgoedauto een paar centimeter boven haar gezicht houdt. 

'Vroem, vroem', bromt hij, terwijl hij wild met het stuk speelgoed door de lucht zwaait. Zijn zusje fronst even naar hem, maar schenkt haar grote broer dan een brede glimlach. Met een schuin oog hou ik hen in de gaten, terwijl ik in de deuropening van de badkamer ga staan. Eva is gaan liggen in het bad en Zus ligt op haar buik, op de borst van haar moeder. 

Ik hoor Eva zachtjes smoezen tegen haar dochter, 'lekker badderen samen hè, moppie', haar vingers friemelen aan de teentjes van het kindje. Het meisje ligt soezend, geluidjes te maken en kijkt nieuwsgierig naar haar moeder. Terwijl ze haar hoofd af en toe wiebelend en ongecontroleerd omhoog zwiept. 

'Wat ben je sterk, snuitje. Ga je je hoofd al optillen', babbelt Eva. Ze drukt haar lippen op het hoofdje van Zus, 'knapperd', mompelt ze. 'Is het water al lauw', vraag ik glimlachend. Eva kijkt op, 'bijna wel', grijnst ze en ze duwt zichzelf weer rechtovereind. Zus begint te kermen op haar borst, 'rustig maar waterratje, we gaan lekker aankleden', mompelt ze. 

Ik gooi een handdoek naar haar toe die ze behendig opvangt met haar vrije arm, 'lukt het', vraag ik. Ze knikt, 'tuurlijk'. Onhandig begint ze zich af te drogen met Zus op haar arm. Ik wapper met mijn handen, 'geef Zus nou maar hier'. Met lichte tegenzin geeft Eva het kindje over, snel droogt ze zich af, ondertussen kleed ik mijn dochter aan.