Fleva Forever After

Hoofdstuk 92

Joehoe daar ben ik weer. Helemaal vergeten om gisteren te uploaden dus vandaag eindelijk een keer een deeltje dat vóór 22:00 uur online staat. Het is nogal een hectische week, met tentamens, verjaardagen en verhuizingen, dus excuses voor de uploadvertraging. Voor nu, veel leesplezier!

Wolfs

Marions aanstekelijke lach weerkaatst door de gang en er klinken opgewonden stemmen boven aan de trap. Romeo, Marion en Eva komen lachend de keuken in. Vrolijk begroet ik het gezelschap, 'wat kan ik voor jullie inschenken', vraag ik opgewekt. 

'Heb je een rood wijntje', vraagt Marion hoopvol. 'Voor jou altijd', knipoog ik. 'Romeo', ik kijk hem vragend aan. 'Doe maar een biertje', zegt hij. Ik loop richting de koelkast om de drankjes te pakken, terwijl de rest plaats neemt aan de keukentafel. 

Even later loop ik met een vol dienblad met hapjes en drankjes richting de eettafel. Ik zet het glas wijn voor Marion neer en zet voor mezelf en Romeo een biertje neer. Eva kijkt me afwachtend aan, haar wenkbrauw hoog opgetrokken. Ik negeer haar vragende blik en zet achteloos een glas chocolademelk voor haar neus. 

Eva schiet in de lach, 'dank je', grinnikt ze. Ze vouwt haar hand om mijn kin en trekt mijn gezicht naar zich toe. Ik voel haar zachte lippen op mijn mond, 'ik dacht even dat je me vergeten was', murmelt ze. 'Ik zou jou toch nooit kunnen vergeten', knipoog ik. Er verschijnen blosjes op haar wangen en ik hoor Marion zachtjes grinniken.

Terwijl ik de hapjes van het dienblad naar de tafel overhevel, hoor ik hoe Zus het op een huilen zet. Met het lege dienblad onder mijn arm, buig ik me even over de box, 'wat is er aan de hand snuitje', vraag ik aan mijn dochter. Ze sabbelt op haar vuist en haar blauwe ogen kijken me verwijtend aan. 'Heb je behoefte aan aandacht meid', glimlach ik naar het kindje, 'papa is bijna klaar, dan kom ik lekker knuffelen'. 

Vlug aai ik over haar haren en maak af waar ik mee begonnen was. Ik fluit naar Flip en Muis, die opgekruld op de bank liggen te soezen. Ze spitsen alert hun oren en komen op een drafje naar me toe getrippeld. Glimlachend trek ik een blikje vis open en zet dat op de grond, naast hun voerbakjes. Mijn hand glijdt over hun dikke vachten, 'een verrassingsmaaltje voor jullie', mompel ik, 'we hebben tenslotte iets te vieren'. 

Als het aanrecht enigszins is opgeruimd, vis ik Zus uit de box. 'Hey snuitje, het is knuffeltijd', zeg ik zachtjes in haar oor, terwijl ik mijn neus in haar nek begraaf. Zus kijkt met grote ogen naar Romeo en wappert enthousiast met haar handen zijn kant op, 'wil jij even knuffelen met oom Romeo', vraag ik. Ik besluit dat haar vrolijk trappelende voetjes gelden als een ja op mijn vraag. 

'Zie je dat zitten', vraag ik aan Romeo. 'Geef maar hier', zegt Romeo stoer en hij steekt zijn armen al uit, ik deponeer mijn dochter in zijn armen. Zachtjes wiegt Romeo haar heen en weer, als een volleerd vader praat hij sussend op haar in. Zus zit kalmpjes bij hem op schoot en zuigt tevreden op haar duim. 

Glimlachend kijk ik naar Romeo, die uitermate ontspannen mijn dochter vermaakt. Ik herinner me nog hoe angstvallig en krampachtig hij Sepp vasthield, een jaar geleden. Met klamme handen en met angstzweet op zijn voorhoofd, leverde hij het ventje opgelucht weer in, na zijn verplichte knuffelmomentje. Moet je hem nu eens zien, sinds de komst van Felice is hij helemaal ontpopt tot papa-figuur. 

Ik gluur opzij en zie dat ook Eva naar Romeo staart, verstoort kijkt ze me aan. Ik weet dat ze het ongemakkelijk vindt als ik naar haar staar, maar soms kan ik het niet laten. Als ze mijn vertederde blik ziet, verdwijnt de afkeurende frons van haar voorhoofd en glijdt er een flauwe glimlach over haar gezicht. Ik sein onopvallend naar haar, ze knikt subtiel terug, nu is het moment.

Eva schraapt haar keel overdreven, 'ahem.. zeg. Het is natuurlijk allemaal leuk en aardig, maar Wolfs en ik moeten jullie eigenlijk wat vertellen'. 'Oh wat dan', vraagt Marion quasi-nieuwsgierig, ze kijkt mij even veelbetekenend aan. Ze weet het al, ik voel het aan m'n water. 'Dat mogen jullie zelf uitzoeken', zegt Eva en ze legt een envelop op tafel. Vragend kijk ik haar aan, ze lacht me vrolijk toe.