Hoofdstuk 140

176 7 1
                                    

Een lekker lang deeltje vandaag, dankzij een overloed aan inspiratie en extra tijd. Veel leesplezier!

Wolfs

Eva stapt druipend de douchecabine uit. 'Het beddengoed zit in de was', deel ik haar mede. 'Goed bezig. Wat ben je toch ook een goede huisvader en echtgenoot', glimlacht ze. 'Ja dank je hoor', bloos ik. In plaats van een handdoek te pakken om zich af te drogen slaat Eva haar armen om mij heen. 'Hé', protesteer ik, 'je maakt me helemaal nat'.

'Nou en', grijnst ze met twinkelende ogen, 'ik help je wel weer afdrogen'. Ze drukt haar lippen vastbesloten op de mijne. Als ik zachtjes op haar onderlip zuig, kreunt ze goedkeurend. Mijn handen omvatten haar heupen, ik til haar zachtjes op en zet haar op de rand van het badkamermeubel. Ze slaat haar benen om mijn heupen en legt haar handen in mijn nek.

De druppels op haar benen maken donkere vlekken op mijn lichtgrijze boxershort en het vochtige katoen plakt aan mijn huid. 'We hebben geen haast vanochtend toch', murmelt ze terwijl haar lippen op die van mij plakken. Ik schud mijn hoofd zonder onze zoen te verbreken, 'nee, we hebben nog ruim twee uur voor we op het bureau hoeven te zijn'.

'Laten we onze extra tijd maar eens goed benutten dan', murmelt ze. Met tegenzin maak ik mijn lippen los, 'heb je geen pijn meer dan', vraag ik voor de zekerheid. Ze schudt geruststellend haar hoofd, 'bijna niet meer'. Ze buigt voorover en brengt haar lippen naar mijn oor, 'en orgasmes schijnen te helpen tegen menstruatiepijn'. Grijnzend kijk ik haar aan en druk een ruige zoen in haar hals.

'Goeiemorgen', klinkt er plots een kinderstemmetje achter ons. Even voel ik Eva verstijven, we wisselen een betrapte blik uit. Dan draai ik me half om en zie Sepp in de deuropening staan. Het jochie kijkt enigszins verdwaasd uit zijn ogen en heeft nog slaperige rode blosjes op zijn wangen. Hij heeft alleen een onderbroek aan en frummelt aan het pluizige oor van zijn knuffelkonijn dat hij stevig onder zijn rechterarm geklemd heeft.

'Hey konijntje, goeiemorgen', glimlach ik. Eva klampt zich aan mij vast en gebruikt me als schild om haar naakte lichaam enigszins af te dekken. Ze kijkt over mijn schouder naar het ventje, 'hey hallo Seppie, jij bent vroeg vanochtend'. 'Wat doen jullie', mompelt Sepp terwijl hij de slaap uit zijn ogen wrijft. 'Een beetje flikflooien', mompel ik.

Mijn antwoord levert me een speelse stomp van Eva op, 'nou Wolfs', sist ze bestraffend. 'Wij waren gezellig aan het knuffelen', verbetert ze me. 'Leuk, mag ik meedoen', glimlacht onze zoon enthousiast. Ik doe mijn mond open om een schunnig antwoord te geven, maar Eva legt resoluut haar hand op mijn mond en werpt me een waarschuwende blik toe.

'Let op je woorden, we hoeven hem geen trauma te bezorgen', sist ze. Ik rol met mijn ogen. 'Wat doe je nou moeilijk, we staan om de haverklap met zijn allen onder de douche. Het is niets wat hij niet eerder gezien heeft', murmel ik tegen haar hand. Ze werpt me een dodelijke blik toe en duwt haar hand nog harder tegen mijn mond.

In plaats van te protesteren, knik ik braaf. Aarzelend haalt ze haar hand weer van mijn mond, haar ogen houden me scherp in de gaten. Ik richt me weer op onze zoon in de deuropening, 'tuurlijk, kom hier kleintje', gebaar ik naar hem. 'Zo goed', brom ik naar Eva. 'Uitstekend', knipoogt ze.

'Ik ben niet klein papa', bromt Sepp terwijl ik hem van de grond til. Eva laat zich intussen van het badkamermeubel glijden en drukt zich tegen mij aan. Het ventje nestelt zich knus tussen mij en zijn moeder in, Eva steekt haar neus in zijn haren. 'Iehh je maakt me nat mama', lacht de peuter. 'Oh sorry schatje. Ik heb gedoucht en nog niet afgedroogd, dan krijg je dat', glimlacht Eva.

'Nou', brom ik verontwaardigd, 'waarom krijgt Sepp wel een sorry als je hem natmaakt'. 'Och voel je je achtergesteld', ze duwt speels tegen mijn hoofd. 'Volgens mij vond je het helemaal niet zo erg om door mij natgemaakt te worden', knipoogt ze glunderend. 'Kijk', wijst Sepp naar de condens op de spiegel, 'de spiegel is bezweet'. Eva en ik kijken op van ons gekibbel en schieten in de lach.

Fleva Forever AfterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu