Jungkook is Mine [completed]

48.

Three years after...
Seoul National University
Seoul, South Korea

"Students of SNU, welcome to Korean Language Education Center Buddy Program or KLEC Buddy Program. We, KLEC experts and volunteers are here and ready to assist all of you in all aspects of your KLEC experience, to teach you about Korean language and our culture, and to understand our country correctly. To make it short, we're assigning every KLEC experts and volunteers to a group of international students. No more than fifteen students would be in one group and to be assisted by one of our volunteers and experts. I won't be explaining any further. I wish you all the best," pagpapaliwanag ni Ms. Oh, ang head ng KLEC Buddy Program, sa mga international students ng Unibersidad na obligadong pag-aralan ang lengguwahe ng Korea at iba pang mga bagay na dapat malaman tungkol sa nasabing bansa. Katabi ni Ms. Oh ang mahigit sa dalawampung lecturers sa kanyang magkabilaan sa platform ng University auditorium. Kanya-kanya na ng usapan ang mga estudyante, pinag-usapan nila kung sinu-sino silang magkakasama sa iisang grupo.

Pagkatapos ay nagsitayuan na ang mga estudyante at kanya-kanya ng paghahanap ng kanilang mga makakasama. Pipili nalang sila ng isang grupo at ang mga KLEC experts and volunteers na ang lalapit sa kanila para mag-assist.

Naglakad papalapit si Ms. Oh sa isang babaeng petite ang pangagatawan, maputi, at may blonde na buhok na nakatulala lang sa kawalan, sa pagkakakilala niya ay isa ang babae sa mga bagong volunteers na graduating student ng KLEC Buddy Program. Tinapik niya ang balikat nito, nakangiting humarap naman ang babae kay Ms. Oh.

"Start assisting a group, Irene-ssi," mahinanong sabi ni Ms. Oh sa dalaga.

"Ah, ne (Ah, yes)," sagot ng babae saka marahang nag-bow bilang pagrespeto.

Agad na bumaba si Irene sa platform ng auditorium kasama ng iba pang mga volunteers and experts. "Geokjeongmaseyo. Gwaenchana (Don't worry. You'll be fine)," sambit ng isa sa mga kasama ni Irene.

Nangiti nalang siya saka na nagsimulang lumapit sa isang grupong nagkukumpulan. "Kaya mo 'to, Irene. Fighting," bulong niya sa sarili.

*•*•*

Halu-halo ang mga estudyanteng nakuha ni Irene, may mga Indonesian, Chinese, Japanese, American, Taiwanese, Thai, at mga Filipinos. May mga nakakausap rin siyang mga Pinoy at napag-alaman niya ang iba't-ibang storya ng buhay ng mga ito.

Tatlong oras sa isang araw, tuwing Thursday and Fridays lang magaganap ang KLEC Buddy Program. Ang ibang mga volunteers kasi ay mga junior palang, ang iba ay malapit nang g-um-raduate sa kolehiyo.

Pagkatapos ng halos isang oras na pagtuturo ng basics ni Irene about sa Hangul at mga Korean phrases sa mga freshmen students ay napagpasyahan niyang magpa-quiz upang malaman kung gaano kalalim ang natutunan nila mula sa kanya.

Tahimik lang na nakaupo si Irene sa tapat ng kanyang desk habang sinusuri ang iba't-ibang mukha ng mga estudyante. Seryoso ang mga mukha nila na palipat-lipat ang tingin sa whiteboard sa harap na naglalaman ng mga sinulat ni Irene at sa papel na sinasagutan nila.

Mabuti nalang ay may pagkakataon si Irene na maibahagi ang kaalaman niya sa Korean. Sa tulong kasi ng isa sa kanyang mga naging kaibigan ay naging fluent siya sa pagsasalita ng Korean. Mabilis narin siyang nakakapagsulat at nakakapagbasa ng lengguwahe nila kahit na wala naman sa dugo niya ang pagiging Korean.

Kung noon ay kinailangan pa niyang magtanong kung ano ang ibig sabihin ng mga salitang Korean na narinig niya, ngayon ay wala nang hirap sa kanya.

Maya-maya lang ay tumunog ang ringtone ng Skype sa cellphone ni Irene.

Kelangan sa'kin ng pandak na 'to?

"Excuse me for awhile," pagpapaalam ni Irene.

Agad siyang tumayo at lumabas ng Lecture Room. Sumandal siya sa dingding saka sinagot ang tawag ni Jimin sa Skype.