Jungkook is Mine [completed]

39.

dedicated sayo @kookie-kookie :*

masyadong natuyo ang utak ko sa part na to kaya wag masyadong magexpect oke oke oke 탕이나 사랖! huehue

*•*•*

Bitbit ang biniling paboritong mogu-mogu at potato fries ni Joy, paulit-ulit na napalunok si Jungkook habang papalapit sa nakatalikod na dalaga na nakaupo sa bench.

When Joy ended the call, nagpaalam agad si Jungkook kay Irene at Namjoon na may pupuntahan lang siya. Pinigilan man siya ng dalawa ngunit naisip niyang mas kailangan niyang puntahan si Joy. They needed to talk like what she said. At sa tingin niya ay mukhang oras narin para aminin kay Joy ang lahat.

He sat beside her with a smile. Malayo ang tingin nito sa kung saan. Inabot ni Jungkook ang mogu-mogu at potato fries sa dalaga. "Binilhan kita ng paborito mo, Joy." nag-aalangan pa siyang sabihin ang pangalan ni Joy dahil madalas ay "babe" ang tawagan nila.

Joy bitterly smiled without looking at his eyes. Tinanggap ng dalaga ang binigay ni Jungkook sa kanya. "Thanks." hinawakan lang nito ang plastic saka muling tumingin sa kawalan with no expression.

He could already feel the tension. Hindi niya alam kung paano sisimulan ang pakikipag-usap. He would just sigh and bow his head. Para mawala ang awkwardness sa kanilang dalawa ay muling siyang nagsalita.

"K-kamusta naman, Joy? Ngayon nalang ulit tayo nagkasama ng tayong dalawa lang. Masyado ka na kasing busy nitong mga araw dahil sa sunud-sunod na mga group projects mo. Naiintindihan ko naman--" nakangiting panimula ni Jungkook.

"Ip dakcheo (Shut up)! Stop acting that you really care!" malamig na tugon ni Joy. Napayuko nalang si Jungkook saka napadila at napakagat sa labi nang lumakas ang tono ng boses ni dalaga. "Dareun sarami saenggyeoseo? (Do you have another lover?)"

Napalunok sa kaba ang binata. She started to speak korean. That only
meant she couldn't handle her feelings anymore. Matagal-tagal narin nang kinausap siya ng dalaga gamit ang orihinal na lenggwahe nilang dalawa.

"Since when, Jungkook? Kailan pa?" mahinang usal ni Joy. Nagsimula nang sumilip ang mga luha sa mata ng dalaga. Kahit na hindi sabihin ni Joy ang dahilan ay alam na ni Jungkook agad na tungkol ito kay Irene. "You were last seen with her yesterday. I asked Taehyung at sinabi niyang hindi ka raw umuwi kagabi. Nalaman ko nalang na inalagaan at binantayan mo pala si Irene because she was having fever. So, caregiver ka na pala? Do you think she can't handle herself? At sa tingin mo ba masarap sa tenga lahat ng mga narinig ko?"

Nanatiling nakayuko si Jungkook at hindi nagsalita.

"You like her. I knew it," she laughed full of bitterness. "But I was so slow-witted to ignore it. In-ignore ko kasi I thought it wasn't a big deal. Akala ko paghanga lang. Normal lang naman kasi 'yun. And I understand. Pero hindi ko alam na habang tumatagal, mas lalo ka na palang nahuhulog sa kanya. I'm so stupid! Naega teullyesseo (I was wrong)! Urgh!"

He took a glimpse of her at nakita niyang tahimik na lumuluha si Joy habang nakatingin parin sa kawalan. He sighed. Unti-unti naring lumabas ang mga luhang kanina pa nagbabadyang lumabas sa mga mata ng binata.

"Mianhe, Joy. Yongseohae jwo-- (I'm sorry, Joy. Forgive me--)"

Pak! Sinampal siya ng malakas ni Joy. That was the first time he received a slap from her. Ni minsan ay hindi ito nagawa sa kanya ng dalaga. Pero naiintindihan parin niya. He deserved it and he had no choice but to accept the consequences.

"Sorry? Sorry?! Sshibal (Fck)! Iniisip ko kung ano bang nagawa kong mali! I tried to be a perfect girlfriend for you! I did everything to make you happy. Bakit naghanap ka parin ng iba?! Am I not enough for you?" she asked with eyes soaking in tears.