SHE

44

Zawgyi

ဤသို႔ျဖင္​့ သူမ တို႔တစ္​စု ​ေလ်ွာက္​လည္​လို႔ ၀,ကာ ထိုပန္​းျခံထဲမွ ျပန္​သြားၾက​ၿပီး​ေနာက္​ တစ္​​ေယာက္​နဲ႔ ႏႈတ္​ဆက္​ကာ မိမိ အိမ္​ ကို မိမိ အိမ္​ျပန္​သြားၾက​ေလသည္​။

လီဆာ က​ေတာ့ ဂ်င္​းနီ တို႔ႏွင္​့ ျပန္​မလိုက္​ခဲ့​ေသးဘဲ တစ္​​ေနရာရာ ကို ထြက္​သြား​ေလသည္​။

ည 11 ထိုးသည္​အထိ လီဆာ က သူမ တို႔ တိုက္​ခန္​း​ေလးထဲကို ျပန္​မလာ​ေသးသျဖင္​့ ဂ်င္​းနီ တစ္​​ေယာက့ လီဆာ့ အား စိတ္​ပူ​ေန​ေလသည္​။

ဖုန္​းလွမ္​းဆက္​ခ်င္​​ေပမယ္​့လည္​း ​ေန႔ခင္​းတုန္​းက ကိစၥ​ေၾကာင္​့ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္​​ေန​ေလသည္​။​

...........

​ေက်ာင္​းဖြင္​့သည္​့ ရက္​ ​ေရာက္​သည္​့တိုင္​ လီဆာ က​ေတာ့ တိုက္​ခန္​းကို ျပန္​လာျခင္​း မ႐ွိသျဖင္​့ ဂ်င္​းနီ တစ္​ေယာက္ ​​လီဆာ က သူမ ကို စိတ္​ဆိုးသြားၿပီ ဟု ထင္​သြား​ေလ​ေတာ့သည္​။

ဂ်င္​းနီ ​ေက်ာင္​းကို​ေရာက္​​ေတာ့ ပထမဆံုးလိုက္​႐ွာ​ေနသည္​က လီဆာ့ ကိုပင္​။

"ဟဲ့ နီနီ ​ေ႐ွ႕ၾကည္​့​ေလ်ွာက္​​ေလ ဘယ္​​ေတြ ​ေလ်ွာက္​ၾကည္​့​ေနတာလဲ....!"

သူမ လီဆာ့ ကို အ႐ွာလြန္​း​ေန၍ ​ေဘးက ခ်ယ္​​ေယာင္​း ကပင္​ သူမ ကို သတိ​ေပး​ေနရ​ေလသည္​။

သို႔​ေသာ္​လည္​း ဂ်င္​းနီ လီဆာ့ ကို တစ္​​ေန႔လံုး ဘယ္​မွာမွ ႐ွာမ​ေတြ႔​ေခ်။

ဂ်ီဆူ႔ ကို မသိမသာ​ေလး ​ေမးၾကည္​့လိုက္​​ေသာ္​လည္​း ​ေရရာ​ေသခ်ာ​ေသာ သတင္​းတစ္​ခုမွ ႐ွာမ​ေတြ႔ခဲ့​ေခ်။

ဒီလိုနဲ႔ ​ေက်ာင္​းဖြင္​့ရက္​ ရဲ႕ ​ေနာက္​ဆံုး​ေန႔ရက္​ကို ​ေရာက္​လာခဲ့​ေလသည္​။
လီဆာ က​ေတာ့ တိုက္​ခန္​း ကိုလည္​းျပန္​မလာခဲ့သလို ​ေက်ာင္​းမွာလည္​း အရိပ္​အ​ေယာင္​ပင္​ မ​ေတြ႔ရ​ေခ်။

"​ေဟး.....နီနီ....!!"

ဂ်င္းနီ,သူမ ရဲ႕ နာမည္​ကို ​ေခၚသံၾကားလိုက္​သျဖင္​့ ​ေနာက္​ကို လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ အ​ေတာ္​အတန္​​ေပ်ာက္​​ေနခဲ့သည္​့ ဆူဂ်င္​း ပင္​။