Capella Black, ağabeyi Sirius Black ile birlikte Grimmauld Meydanı 12 numaradan kaçarak James Potter'ın evine sığınırlar. Fakat Capella her ne kadar annesinden kaçmayı başarsa da, hoşlandığı bu çocuktan kaçabileceğini pek sanmıyordu.
*
the marauder...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-"çünkü sen kadere inanma sebebimsin, sen benim cennetimsin. ve senin aşkın ya da kurbanın olmak için her şeyi yaparım. çünkü seni sonsuza kadar seveceğim."🎶...infinity
-"ben senin için sadece bir aptalım. ve belki de sen benim için fazla iyisin." 🎶...idfc
-"bildiğim tek şey, seni sevmek kaybedilen bir oyundu." 🎶... arcade
10.02.1978
Serin bir rüzgârla kış mevsimi hâlâ burada olduğunu hatırlatıyordu. Fakat şubatın ilk haftasında ne kar yağıyordu, ne de dondurucu soğuklar kendini gösteriyordu. Şaşırtıcı bir biçimde havalar fazla olmasa da sıcaktı.
Hâlâ yeşilliğini koruyan ormandaki bitki dallarının üzerinde bir önceki kar yağışından kalma beyaz kar kalıntıları vardı. Burası kötülüklerden uzak, şefkatle doluydu. Bazen sarı ve turuncunun en güzel tonlarına bürünürdü orman, bazen beyazın ve bazen de göz alıcı yeşilliğin.
Simsiyah, parlak tüyleri olan bir karga sert kanat çırpışlarıyla bir ağacın tepesine kondu ve başını yana yatırarak aşağıdaki insanları izlemeye başladı.
Slytherin'li Barty Crouch Jr. ve çok yakın bir dostu Rabastan Lestrange çalılıkların arasında yürürlerken, arkalarında da yanlarında öylesine getirdikleri işe yaramaz Crabbe ile Goyle vardı. Yasak Orman'da, birilerini arıyor gibiydiler.
"Burada bir yerde olmalılar..." diyordu Barty öfkeli bir ifadeyle kendi kendine konuşarak. En önde o ilerliyordu ve önüne çıkan çalıları öfkeyle ittirerek sert adımlarla yürümeye devam ediyordu. "Çok uzağa gitmemişlerdir."
"Barty," diye seslendi arkasından Rabastan. O, Goyle ve Crabbe, Barty'e yetişmekte zorlanıyordular. Çocuk çok hızlı ve öfkeli bir şekilde ilerliyordu. "Barty!" diye seslendi tekrar, daha yüksek bir sesle.
"Ne var?" diye bağırdı Barty ama ne durdu, ne de arkasını dönüp dostuna baktı.
Rabastan koşar adımlarla Barty'e yaklaşarak elini omzuna koydu ve onu durdurdu. "Geri dönmeliyiz, dostum. Yasak Orman'a girdik, yakalanabiliriz ve daha kötüsü okuldan atılabiliriz. Abim Rodolphus bu sefer beni öldürür!"
Barty, omzunu geriye çekerek Rabastan'ın elinden kurtuldu ve tekrar yürümeye başladı. "Hiçbir kuvvet beni durduramaz. Onları bulmadan şuradan şuraya gitmem, ama istersen sen git, duydun mu beni?" diye sesini yükselttiğinde Rabastan bıkkın bir ifadeyle gözlerini devirdi ve Crabbe ile Goyle'la peşinden ilerledi.
Biraz daha yürüdüler, öyle ki geldikleri patika yol yok olmuştu bir anda. Uzun bir süre kimseyi göremediklerinde Crabbe ile Goyle, gitmeleri gerektiğini söyleyerek resmen geri kaçmışlardı.
